Tercih Meselesi

TM - 32

TM - 32

Gözüme vuran ışıkla uyandım.
Perdeleri çekmeyi yine mi unuttum ya?
Gözlerimi açmaya çalıştığımda canım yandı. Kesinlikle perdeleri kapamayı unutmamam gerektiğini aklıma not ettim ve en azından güneş ışığı yüzüme gelmesin diyerek yatakta döndüm.
Daha doğrusu dönmeye çalıştım. Dönemeyince jeton düştü. Aceleyle yanıma döndüm.
Yankı.
Yankı burada benimle kalmış. Daha doğrusu uyuyakalmışız.
Kulaklıklar ikimizin de kulağından çıkmış, müzik çalar kim bilir nerede...
Tabi şuan ondan daha önemli şeyler var ama düşününce heyecanlandığım için düşünmeyi reddediyorum.

Biz yine birlikte uyuduk.
İlki benim zorumlaydı. Çocuğu ahtapot gibi sarınca kalkamamıştı yanımdan tabi. Ama bu sefer...

Bu sefer uyuyakalmış olabilir. Ama belki de önce ben uyudum ve o uyanık olduğu halde ayrılmak istemedi yanımdan ve uyudu.
Olamaz mı? Olabilir.

Kulaklığın ucundan yavaşça çekip müzik çalarıma ulaştım. Onu kapatıp kenara koyduktan sonra bir süre boş boş etrafa bakındım.

Ne yapmam lazım şimdi?

Kısa bir düşünme süresinden sonra bu anı ölümsüzleştirmeye karar verdim.

Telefonum neyse ki çok uzakta değildi.
Ona uzanıp ikimizin resimlerini çektim. Tam güzel bir selfie daha ayarlarken Yankı uyandı.

Eyvah! Açıkla şimdi Tutku.

"Günaydın Yankı."
"Günaydın... Ne yapıyorsun?"
"Selfie."
"Uyanır uyanmaz mı?"

Oh, kendisini de çektiğimi anlamadı. Yani sanırım.

"Kendime bir bakayım dedim, nasıl görünüyorum falan. Yattığım gibi kalktığım için de bir selfie çekeyim dedim."
"Anladım..."
"Birlikte çekinelim mi?"

N'olur evet de...

"T-tamam."

Kekeledi mi o?

"Tamam gülümse!" deyip ön kamerayı açtım tekrar. İkimizin de kocaman gülümsediği birkaç fotoğraf çektim. Fotoğraf çekinme işi bitmesine karşın gülümsemekten kendimi alamıyorum.
Ayy bu kadar sevindirik olmamam lazım. Elimde değil ama.

Yankı : Annenler uyanmış mıdır? Uyanmadılarsa ben gideyim.

Ayrılık vakti geldi diyorsun yani?
Peki.

"Tamam ben bir bakayım."

Aşağı indiğimde ikisi de gitmişti. Ha buna sevindim diyemem tabi.

"Gitmişler."

Yankı kafa salladı.

"Akşam ne yapacağız?"

Malum bize geleceksiniz. Aramızdakinin adını koymaya...

"Bilmiyorum. Biz birlikte değiliz desek baban çok kızar. Kabullensek..."

Evet?

Baktım devam etmedi araya girdim.

"Başka bir çaremiz yok Yankı. Kabullenmeliyiz."
"Kabullenelim ama Selen ve annesi seni Ceyhun'la zannediyordu."

Ay bi de o var.

"Tamam işte. Şey derim onunla birlikte değildim Yankı'yla birlikte olduğumu gizlemek için öyleyim dedim."
"Niye gizledin derlerse?"
"Uff bilmiyorum Yankı."

Hah çocuğu da tersledim. Zaten emin olamıyordu duygularından şimdi hiç olamayacak.

Yankı : Tamam, sen de haklısın. Her şey bir anda oldu. Ama sakin olup düzgün düşünmemiz lazım.