sıra bende

5

"can dostu  dediğim insanlar bile beni ziyaret'e gelmediler" dediği andan itibaren arkadaşlık kelimesi de bitmişti benim için artık. her şey bitmişti. hayata tutunacak, inanacak, bir şeyim kalmamış gibi hissediyordum. ama belki de hayat benim için asıl şimdi başlıyordur. benim için 2. hayatta gözü açık ve herekesin beni sevmesini sağlamayacaktım. gerçi param olduğu için otomatikman beni seveceklerdi. ama benim bu numaralara gözümün açık olması gerekiyordu. ilk hayatımda yaptığım hiçbir şeyi ikinci hayatımda yapmayacaktım. ben tam anlamıyla ben olacaktım. artık hayatı insanlar beni sevsinler  diye değil de kendi kafama göre yaşayacaktım. adam bitkin bir şekilde yüzüme bakıyordu. sanki benden yardım dilercesine bana bakıyordu. ben ise o bana böyle bakarken ne yapacağımı bilemiyordum. bir süre bana öylece  baktı ve sessizliği bozan kendisi olmuştu. adam bir soru dahi kaldıracak halde değildi ama benim aklımda sayısızca  soru vardı. ama ginede soru sormamaya karar verdim. zaten bu anda dahi bugüne kadar hayatımda en iyi yapabildiğim şey aklımda milyonlarca soru olmasına rağmen hiçbir soruyu sormamaktır. konuyu dağıtmak için  

-- " benim üvey ailemin bu durum dan haberi varmı?"

-- " hayır yok aileniz de öncelikle sizin haberinizin olmasını istedi."

-- " peki o zaman git öz aileme şimdi gelmeyeceğimi ama  bir ara geleceğimi ve geleceğim zamana kadar da bu bizlerin arasında kalaması istiyorum dermisin ."

-- " peki efendim nasıl isterseniz. "

ben adamın yanımdan ayrılmasını bekledim. adam yanımdan ayrıldıktan sonra bağırmak istiyordum bağıramıyordum, gitmek istiyordum ama gidemiyordum. sanki beni buraya yapıstırmışlar gibiydi. ağlamak istemiyordum ama göz yaşlarım ağlamak istememden önce akmaya başlamıştı bile. 1 saatte yakın uçurumun kenarında öylece diz çöküp hıçkıra hıçkıra ağladım. 1 saatin ardından ise eve gitmek için ayağa kalktım yürümme için  mecalim  yoktu. yolda sarhoş gibi yürüyordum. tam anayolda karşıdan karşıya geçecekken bir araba beni eziyordu resmen. gerçi suç bendeydi. adam arabadan indi.

-- " senin kafa güzel galiba defol git yoksa elimde kalacaksın elimde kalırsan kralın gelse  seni benim elimden alamaz.

-- " benim kralım yok ki gerçi hiç olmadı da şimdi olsun."

-- " beni ilgilendirmez hangi çöplüğüne gidiyorsan git."

adama hiç cevap vermeden öylece oradan uzaklaşıp evime gittim. evime gittiğimde kapıyı ablam açmıştı sanki benim için endişelenmiş   gibiydi. o da param için önceden olsaydı gerçekten inanırdım ama bu günden sonra asla inanmayacağım.

--" neden bu kadar geç geldin."

-- " senin için bir önemi var mı? "

-- " o ne demek  şimdi ablacım."

--" sende herkez gibisin. "

-- "  gizemli konuşma lütfen. herşeyi ögrendim sen nasıl bir insansın ya allah seni bildiği gibi yapsın. sen harika bir oyuncusun bence sen işletme bölümünü boşuna bitirdin çünkü en iyi oyuncusun "

-- " sen ne diyorsun senin kafan yerinde falan değil."

-- " hayır aslında şimdi kafam daha yerinde. hemde hiç olamadığı kadar şimdi. odama gidiyorum ama sakın peşimden gelme gelirsen çünkü çok kötü şeyler olacak emin ol."

-- "  ne kadar da nankör bir kardeşsin herkes seni dışlarken bir tek ben senin yanın da değilmiydim. ha gerçi hala dışlanıyorsun da o ayrı mesele. "

-- " bugünden sonra herşey değişti benim için. "

-- "  ne halin  varsa gör. "

bir ana önce yarın olmasını istiyordum. çünkü yarın öz ailemi görmeye gidecektim. 

umarım saçmlamamışımdır. ileriki bölümler hakinda sizden fikir almak isterim ileriki bolumler sizce nasil oolabiki ve ileriki bolumler hakkinda tahminde bukunmanizi istiyorum