İşten erken çıkmış ve tüm yol boyunca müzik dinleyerek eve ulaşmıştım. 2 gün önce benim çalıştığım süpermarkette küçük çaplı bir soygun gerçekleşmişti, neyse ki benim işte olduğum gün olmamıştı ama zaten buna hiç üzülmemiştim çünkü o adi adam bunu sonuna kadar hak etmişti. Ve biz bugün polis tekrardan inceleme yapacağı için erken kapatmak zorunda kalmıştık.
Haftanın altı günü yorgunluktan ölüyor ve bana kalan o bir günde dinlenmeyi deniyordum. Yani bu yarım günlük izine asla hayır dememiştim, benim için çok iyi olmuştu. Güneş gözlüğümü başıma taç olarak taktım ve çantamın içinden anahtarlarımı buldum zaten bulmak pek zor olmamıştı çünkü bir anahtarlıkta dokuza yakın anahtar ve birkaç süs takılıydı.
Aynı evde ablam Ruby, onun eşi Dean-aslında Dean'ın ablamı aldattığını yeni öğrenmiş ve kıyafetlerini verip onu bir motele göndermiştik yani o artık evden sayılmazdı , Ruby'nin bu aralar depresyonda olmasının sebebi buydu, onların 4 çocuğu, en son olarak ben, hiç çocuksuz ve aynı zamanda tek başıma olarak yaşıyordum, aslında Ruby'nin çılgın arkadaşı Annie ve onun böbrek yetmezliğinden şikayetçi çocuğu da evden sayılırdı çünkü genelde onlarda bizde kalırdı, hatta evde onlar için bile iki odamız vardı ve evdeki her odanın anahtarı bende de bulunuyordu.
Yani ev her zaman kalabalık ve sesliydi.
Anahtarımı kapının deliğine soktum ve evde neredeyse çıt çıkmazken seslendim. "Hey! Ben geldim. Bu arada Ruby, yeni bebeğin nerede? Garajda görünmüyor." İçeride sesler duyduğumda çantamı askıya astım ve fuları boynumdan çıkarıp salona girdim ama gördüğüm görüntü beni kapının girişinde durdurdu.
İçeride 4 tane silahlı adam vardı ve birisinin silahı Ruby'e, diğeri Annie'ye ve en öndeki bana doğrultuyordu.
"Neler o-oluyor burada?" dediğimde Ruby korkuyla baktı bana, yine ne karıştırmış olabilirdi ki?
"Sizde bana ait olan bir şey var." dedi silah doğrultan adam ve ardından bana yaklaşmaya başladı. Silahını indirip bana yaklaştıkça korkum garip bir şekilde daha da arttı ama bunu yeterince iyi sakladığımı düşünüyordum.
"Sanmıyorum, yanlış yerde olmalısınız."
"Sizde bana ait olan 100 bin dolar var." dediğinde kaşlarım havaya kalktı.
"Gerçekten yanlış yerdesiniz."
"Sadie." dedi Ruby ve tüm gözler ona döndü. "O doğru söylüyor."
"Ruby, bizde 100 bin dolar falan yok. Ne dediğinin farkında mısın?"
"Üzgünüm Sadie ama-"
"Biz bir soygun yaptık!" dedi Annie kendini tutamayıp daha sonra söylediği şeyi fark edip başını eğdi. Bunu yapmış olamazlardı, tamam onlar zaten hep çılgınca şeyler yaparlardı ama bu kadarını yapmış olamazlardı. "Ama süpermarkette onların parası olduğunu bilmiyorduk."
Ruby ve Annie bir de benim çalıştığım süpermarketi mi soymuşlardı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
ARKADAŞLAR BU KURGU ZEYTİN YAĞLI YEMEKLER GİBİ OLACAK YANİ HER BÖLÜM DAHA DA GÜZELLEŞECEK İNANIN BANA ŞDMDLDM
UMARIM BEĞENİRSİNİZ, BENİM EN SEVDİĞİM ZAYN BU OLACAK SANIRIM ÇÜNKÜ HER ZAMAN YAZMAK İSTEDİĞİM ZAYN'İ YAZIYOR OLACAĞIM -sonundaaaa-
