Günler geçti ve biz o sıradan hayatlarımıza tekrardan döndük. Bu her ne kadar can sıkıcı olsa da yapacak başka bir şey yoktu.
Ve ben o heyecanı bu kadar çabuk sevmiş olamazdım, olmamalıydım. Tek gün içinde ülke değiştirmek, polislerden yırtmak bana garip bir şekilde eğlenceli gelmişti.
"Tatlım?" kasada bir kadın elini gözlerimin önünde salladığında kendime geldim ve sahte bir gülümsemeyle konuştu. "Fine&Frugal'a hoşgeldiniz. Alışverişinizden memnun kaldınız mı?"
"Evet." diye gülümsedi kadın. "Her şey taze görünüyor."
"Evet, öyleler." Kadın kredi kartından ücreti ödedi ve o sırada Jay gelip kasada sıra oluşturmaya başlayan insanları diğer kasalara böldü ve benim onu takip etmem gerektiğini söyleyip arka tarafa geçti. Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tuttum ama yine de onu takip ettim.
"Ne oldu?" dedim en sonunda çalışanların dolaplarının önünde durduğunda.
"Nasıl gidiyor?"
"Bunun için mi çağırdın Jay? Kasalar dolmuştur bile." Bahanemi söyledim ve arkamı dönüp çıkacağım sırada söylediği şey beni durdurdu.
"Tabii ki seni 'nasıl gidiyor' diye sormak için çağırmadım Sadie, burayı soyanların Annie ve Ruby olduğunu biliyorum, bunu söylemek için çağırdım."
En sonunda ona döndüm ve konuştum. "Ne saçmalıyorsun?" İnandırıcı olması için gülmeyi ihmal etmemiştim.
"O gün parayı alırlarken Annie'nin kıçındaki dövmeyi gördüm Sadie."
"Bu saçma." dedim gözlerimi devirip. "Sıkıldığın için bir şeyler uyduruyorsun sadece."
"Annie'den başka kimse kıçına Stark yazdırdığı halde ejderha dövmesi yaptırmaz, hem sen korkma güzelim, henüz kimse bilmiyor."
"Annie ve Ruby'nin bununla alakası yok."
"Sadie." dedi beni uyarır gibi. "Her şeyi ispat edebilirim, uğraşma istersen."
"Pekala." dedim yenildiğimi kabul edip. "Ne istiyorsun?"
"Paranın yarısını istiyorum güzelim."
-
Arabaya binip kemerimi taktıktan sonra derin bir nefes verip arabayı çalıştırdım ve geçen gün bir zekilik yapıp atmadığım deponun adresinin yazılı olduğu kağıdı aldım en sonundaysa adresi navigasyona girdim.
Beni yönlerdirmesiyle uzun bir yol ilerlemiştim ve heyecanlıydım. Bunu yapacağımdan Ruby ve Annie'nin haberi yoktu ve bana kızacakları veya hayal kırıklığına uğrayacaklarını biliyordum ama aklıma başka bir çözüm yolu gelmemişti. Jay'e istediği parayı vermezsek polislere ötecekti ve bu bizim istediğimiz son şey bile değildi.
Yollar gittikçe ıssızlaşıp kötüleşirken navigasyonun tarif ettiği sola döndüm ve yavaşça ilerledim. Deponun tam önünde bekledim ama kapı açılmamıştı. Beni görmediklerini veya buraya geleceğimi tahmin etmedikleri için açmamış olabileceklerini düşündüm, daha fazla beklemeden arabadan indim ve deponun daha küçük olan ikinci kapısına yaklaştım. Kapıyı tıklattığımda hala ses yoktu, bunu tekrarladım ve en sonunda duymadıklarına kanaat getirip kapıyı hafifçe ittim, sonuna kadar açılmıştı.
İçeriye doğru bir adım attığımda buranın bomboş olduğunu fark ettim. Diğer kapının olduğu tarafa geçtiğimde ise şaşkınlığım hat safhadaydı.
Depoda tek bir eşya, tek bir insan yoktu. Etraf; sanki buraya hiç gelinmemiş, para basmak için o aletler hiç getirilmemiş gibiydi. Burayı boşaltmışlardı ve ben nedenini çok merak ediyordum.
Oradan çıktım ve arabaya ilerledim, arabaya binmeden önce ise aklıma gelen fikirle tekrardan deponun giriş kapısına döndüm. Boynumdaki kolyeyi çıkardım ve kapıya taktım, kendimden bir iz bırakıp Zayn isimli o adamı yanıma çağırabilirdim.
Kolyeyi orada bırakıp arabaya tekrardan bindim ve geldiğim yollardan aynı şekilde eve döndüm.
Parayı bir an önce bulmayı umut ederek dönüyordum eve, sonuçlarının ne olduğunu bilmeden.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
BENCE BÖLÜMLERİ KISA DA OLSA SIK SIK ATIYOM AGA YORUMLARI OYLARI ÇOĞALTIRSAK ÇOK İYİ OLUR DİĞER BÖLÜM GÜZEEEEEL BİR BÖLÜM VE ARTIŞ OLURSA EN KISA SÜREDE GELİR, YOK AYSU BİZ KAÇ OY GELSİN BİLMEYİZ DERSENİZ SORUN BANA BEN SİZE ÖRNEK Bİ OY YORUM YAZAYIM ONA TAMAMLAYALIM LDMDLDMLD
