tears of the sun | zm

8

Annie

"Sıra sende." gözlerimi devirdim ve Ruby'e tekme attıktan sonra üst kata doğru hareketlendim.

Gidip o keşi kontrol etmem gerekiyordu, bana kalırsa adam ölmek üzereydi çünkü 2 gündür gözünü açtığını görmemiştim, bundan sonra da açacağını sanmıyordum ama Ruby ve Sadie dünden beri hareket ettiğini söylüyordu.

Merdivenleri acelesiz tavırlarla çıktım ve koridorun ışığını açtıktan sonra odanın kapısını parmak uçlarımla ittim.

İki günün aksine yatak boştu.

Birkaç adım geriledikten sonra merdivenleri koşarak indim.

"Ruby, Sadie! Uyanmış! Adam uyanmış!"

Salonda Sadie'nin olmadığını görünce hızla konuştum. "Sadie nerede?"

"Buradayım." Sadie saçlarıyla yüzünü kapatıp bize baktığında hızla konuştum. "Sadie, bir boklar yediğini anladım ama önce daha önemli olan sorunumuzu halletmeliyiz. Adam yatakta yok."

Hep birlikte üst kata çıktık.
Ama öncesinde çocukların odalarında olduğundan emin olmuştuk. "Silah nerede?" dedi Ruby bana bakarak. "Nereden bileyim Sadie almıştır."

"Ben neden alayım?"

"O zaman." dedikten sonra sesli bir şekilde yutkundum. "O almıştır."

Odaya girdikten sonra ilk aklıma gelen şey odanın içindeki ebeveyn banyosuna bakmak olmuştu. Oraya doğru yavaş adımlar atarken Ruby ve Sadie'ye orada kalmalarını söyledim.
Banyonun ışığı kapalıydı ama kendimi korumak adına baltayı aldım ve kapıyı yavaşça ittim zaten o an başıma silah dayanması bir oldu. Ruby bir çığlık kopardı.

Adam silahını bana dayadığında Sadie ve Ruby'nin şaşkınlığını hissettim.

"Ben neredeyim?" dedi normalden daha kalın olduğunu düşündüğüm sesiyle. Silahı hala benim başıma dayaması korkuyla nefes almama sebep oluyordu.
Sadie o arada bize bir adım yaklaştı.

"Neredeyim?" diye bağırdığında aynı anda korkuyla zıpladık.

"Bizim evimizdesin." dedi Ruby hızla.

"Siz de kimsiniz?" dedi silahı biraz daha bana bastırarak.

"Arkadaşının bir arkadaşıyız, kendisi burada güvende olacağını düşündü." dedi Sadie, sesinin onu yatıştırmasını umdum.

"Bana araba lazım." hiçbirimizin beklemediğine emin olduğum bir şey söyledi.

"Ne?" dedi Ruby garip bir ifadeyle.

"Bana arabanın anahtarını ver."

"Biz seni kurtardık, farkında mı-"

"Bana hemen anahtarları verin!" diye bağırdığında gözlerimi korkuyla kapattım.

"Tamam, tamam veriyoruz." dedi Sadie sakin kalmaya çalışarak ve hırkasının cebinden anahtarı çıkarıp ona uzattı.

Beni bırakmadan Sadie'ye yaklaştı ve elinden anahtarı alır almaz beni itti, hızla merdivenlerden indi.

"Tanrım, arabayı aldı ne bok yiyeceğiz biz şimdi?"

-

SADIE

"Onu aramanı istiyoruz Sadie, bu o kadar zor değil."