She's The Playboy's Best Friend (Ongoing)

Chapter Eleven

"Hey Ziah, you okay?" natigilan na lamang ako sa pag-flaflashback sa utak ko nang nagsalita si Jervy. Hindi ko inakalang kanina pa pala ako tulala sa tabi niya. Paano ba naman bigla nalang sumagi sa utak ko iyong mga nangyari sa amin dati.

"A-ano nga ulit 'yong tanong mo?" tugon ko at pilit na ibinalik ang aking sarili sa reyalidad.

"You're not listening," he complained and sighs.

"Sorry, may iniisip lang kasi ako kanina." I reason out.

"Okay, so magkaibigan parin ba kayo ni Spencer?" tanong nito saka niya ako saglit na tinitigan at muling ibinalik ang kaniyang atensiyon sa manibela.

"Y-yeah, we even took the same course." I exclaimed.

"Wow, that's great, hmmm.. what course then?"

"We're pursuing our bachelors degree in Business Administration." I answered.

"That's cool, you guys really  have the same interest huh?" he commented.

"Not really...actually his dad forced us to took the course." I answered.

"Oh really? but atleast it was a nice course." he said and I just nodded. "Hmmm... what about your l-lovelife?Do you have a boyfriend?" he added.

I thought it wouldn't be awkward anymore, but talking about my love life wasn't really a good idea.

"Actually, madami akong boyfriends ngayon." biro ko lang saka ako tumawa.

"Mga ilan ba 'yan?" pagsakay naman niya sa trip ko saka siya tumawa.

"Madami nga diba? Hindi iyon nabibilang." sagot ko sabay ulit tawa.

" 'Pag naging tayo ba, pang ilan ako? Pang one hundred thousand million dollar ba?" biro naman niya saka siya tumawa ng malakas. Kaya natawa narin ako kahit 'di naman talaga siya nakakatawa. Ewan ko ba? nadadala kasi ako sa kaniya. Napakasiraulo niya talaga minsan.

Eksakto alas-sais na ng gabi nang makarating kami sa isang mamahaling restaurant.

"Good evening Ma'am, Sir! Thank you for coming." tugon ng isang waiter.

Umupo kami sa maganda at komportableng upuan. Kaunti lamang ang tao kaya hindi masiyadong maingay ang paligid.

Mayat-mayat pa ay may naglagay na ng mga pagkain sa lamesa namin. Kaya naman nagtaka ako. Hindi pa naman kasi kami nag-oorder pero may mga nagserve na agad ng mga pagkain.

"Thank you." ani Jervy matapos maihain ng mga waiters iyong mga pagkain.

"How did you do that?" takang tanong ko sa kaniya. Pero sa halip na sumagot siya, e, kumindat lang siya sa akin.

"Actually, I'm the owner of this restaurant." bigla niyang sabi kaya naman namilog iyong mga mata ko.

"Weh? for real?" I asked him in disbelief.

"Yeah, I bought this restaurant. Just wanna make income, you know." he said while smiling.

"Wow, congrats!" nakangiting sabi ko.