Toprağın Yağmuru

2. Bölüm: Kafamdaki Duman

Sevgili Okuyucularım,

Biliyorum burayı çok ihmal ettim ve bu için kendimce sebeplerim vardı, tabi bu durum sizi beklettiğim gerçeğini değiştirmez. Bu kadar çok beklettiğim için kusuruma bakmayın lütfen. İyi okumalar dilerim ❤️

Toprak Ataman'dan

Neyse ki devir işleri uzun sürmedi ve çabucak şirkete döndük. Bir yandan Yağmur ve Neslihan odalarını görmek istiyorum ama bir yandan Ceyhun Bey'e tanışıklığımız olduğunu çaktırmamam gerekiyordu. En alt kattan başlayarak bütün katları Ceyhun Bey tek tek gezdirdikten sonra, artık yarından itibaren benim kullanacağım yönetim katındaki odaya getirdi bizi. Katlarda bulunanları anlatırken Yağmur ve Neslihan'ın odalarında bu katta olduğunu öğrendim.

C: Size ne ikram edeyim beyler?
T: Ceyhun bey biz bir şey almazsakta müsaadenizi istesek daha halletmem gereken başka işlerim var. Artık siz müsait olduğunuzda ben kahveye beklerim.
C: Müsaade sizin beyler.

Ceyhun Bey bize asansöre kadar eşlik etti, bu bakımdan çok fazla etrafa Yağmur ve Neslihan'a bakamadım. Yarından itibaren nasıl olsa burada olacağım fikriyle fazla da etrafa bakmadım. Valenin arabayı getirmesiyle Enes sürücü tarafında geçti, bende arka koltuğa oturdum.

Sessizce eve gittik, arabadan inmeden akşam için balık almasını söyleyip arabadan indim. Enes'e özellikle balık almasını söylemem bizim aramızda bir gizli bir parola gibi bir şeydi. İkimizden biri bu cümleyi diğerine kuruyorsa o akşam mutlaka bir rakı-balık yapılır ve o akşama özel sadece kapıda duran güvenlikler güvenlik amacıyla kapıda durur, bahçede bulunan çalışanlar evde bulunmaz ve Ayşe Sultan o gün yemek yapmazdı. Eve girdiğimde Ayşe Sultan yoktu bende üstümü değiştirip hemen mutfağa girdim mezeleri yapmaya koyuldum. Mezeleri yaparken Enes'te geldi eve, bir şey demeden aldıklarını masaya bıraktı ve yukarı çıkıp benim kıyafetlerimden üstünü değiştirip oda kolları sıvadı ve balığı yapmaya koyuldu. Bütün hazırlıkları yaptıktan sonra güzelce donattık ve masanın başına oturduk. Bazı şeyleri konuşma zamanı gelmişti. Ikimizde yemeğe hazırlamaya koyulunca yemek hemen hazırlandı. Karşılıklı olarak masanın başına oturduk.

E: Abi, sen konuşmaya başlamadan ben söyleceğimi söyleyim, sonra dinlerim seni. Sen başlarsan susturamam seni biliyorum. Artık senin için bir karara varma zamanı bu zaman. Onca yıl bir şekilde birşey olmamış gibi davrandın, yoksaydın. Kaç gece beraber sabahladığımızı gayet iyi hatırlıyorum. Dost acı söyler, artık bir karara varmam gerekiyor ya devam olması gereken şekilde ya da tamam diyip yoluna bakman lazım. Ya Yağmurla devam edip, ya da tamamen Yağmur'u unutman lazım. Biliyorum kolay değil zaman alacak ama bunun kararını şuan vermezsen daha da kötü olacak senin için. Bunca senenin ardından senin cevabını biliyor olsamda senden duymak istiyorum ne yapmak istediğini.

T: Sankı söyleyeceklerimi bilmiyorsun Enes. Onu unutmak için Almanya'ya kadar gittik beraber, gittim de noldu sanki? Unuttum sandım seni, kendimi kandırdım. Sonra bugün öyle karşımda görünce, sadece kendimi kandırdığımı fark ettim. İnsan görmeyince, konuşmayınca unuttum zannediyor ama öyle olmadı benim için en azıdan. Hanı derler ya gözden irak olan gönülden de irak olur diye en azından bu durum için böyle olmadığını gördüm. Ben kararımı verdim de, önemli olan Yağmur ile vereceğimiz ortak karar, o istemedikçe benim yaptığım herşey boş. Sonuçta o istemezse ben öyle ya da böyle herşeyi kalbime gömmeye hazırım.

İki adam saatlerce konuştu, kaç kadeh devirdiler...

Aslında Yağmur ve Neslihan'da farklı birşey yapmıyorlardı, ellerine şarap kadehlerini almış, öğle yemeğınde tamda detaylı konuşamadıklarını konuşmuyorlardı. Böyle elzem durumlarda zaman çabuk geçer ve konuşulacaklar bir türlü bitmezdi. Birbirlerinde habersiz aslında tamda aynı cümleyi kurdular bu tek başıma verebileceğim bir karar onunla değildi, karşılıklı olarak konuşmaları lazımdı.

Bu bölüm aslında bir tam anlamıyla bir geçiş bölümü oldu. Uzun bir süre önce başladığım ve tıkandığımdan dolayı bir türlü bitermediğim bir bölümdü ama mutluyum, en azından içime sinerek bitirdim. Yeni bölümde görüşmek üzere. O güne kadar kendinize iyi bakın ve unutmayın hiçbir şey sizden daha önemli değil!