You.

deel 15

//P.O.V Emily\\

De hele weg naar huis zat ik na te denken over deze afgelopen paar dagen. Thomas vroeg me mee naar een feestje, Chloe die me waarschuwt voor Thomas, Thomas die me zoent in zijn auto voor mijn huis , hoe we allebei toegeven dat we elkaar leuk vinden. Wat zijn we nu eigenlijk ? Zou hij raar toen op school? Zou dit gewoon één grote grap zijn? Wilt heel dat groepje me terug pakken voor het morsen van mijn water op Chloé?

En mijn ouders die ineens een auto kopen voor me en heel lief doen. Dit allemaal voelt zo niet echt aan. Wat als ze dit doen en dan ineens zegen dat ze uit elkaar gaan? Of ze willen het echt goed maken voor al die keren dat ze er niet waren voor me.

Mijn gedachten maken me gek! Ik blaas gefrustreerd al de lucht uit mijn longen. Ik zie dat we de onze straat zijn ingereden. Ik vraag me wel een beetje af wat mijn andere verrassing is.

Ik parkeer mijn auto naast die van mijn ouders en volg hun mee naar binnen. Ik hoor Sophie en Mark lachen. Men moeder neemt me vast mij de arm en trekt me zachtjes en haastig mee naar de woonkamer. Daar waar ik Sophie en mark zie zitten op de grond , trekt men moeder me naar toe. Dan pas zag ik het. Een kleine puppy die de twee speels zit aan te vallen. Ik stap er rustig naar toe en ga bij hun zitten. Dit is het mooiste en schattigste puppy die ik ooit heb gezien.

"Het is een Golden Retriever" hoor ik mijn vader zeggen. "Heeft hij of zij al een naam?" , " Het is een zij en nee die mag je helemaal zelf kiezen lieverd." Ik kijk een beetje bedenkend en zeg zachtjes "Nina". Ik aai haar zachtjes over haar rug en ze draait haar in een ruk om en kijkt me aan. " hey kleine nina." is het enige wat ik zeg voor ik haar oppak en mee naar de tuin neem.

"moeten we nog spullen kopen voor haar?" Vraag ik na een paar minuten stilte. "Nee , hebben we al gedaan, Nina haar mandje ligt bij jou in de kamer en paar speeltjes ook nog. Haar voeder bakje staat mee in de keuken en de rest van haar speeltjes liggen allemaal samen in een hoekje daar" zegt men moeder terwijl ze wijst naar het hoekje. Ik knik even en glimlach. Ik stap naar Mn ouders toe en geef ze een knuffel. "Bedankt , voor alles" fluister ik ze in hun oren. Ze wrijven allebei over men rug en kijken me aan me een glimlach.

"Ik heb wat blueberry pancakes gemaakt ze staan klaar in de eetzaal" zegt mark zachtjes. De eetzaal? Ik heb sins ik hier woon nog nooit daar gegeten omdat ik toch altijd hier alleen ben. Ik volg men ouders die mark bedanken naar de eetzaal. Er staat een mooie lange Houten tafel met prachtige stoelen in het midden van de kamer. Boven de tafel hangt een gezellige kroonluchter , die wat kleiner is dan die in de woonkamer. De buren zijn een licht bruin geverfd. Het geeft een warm en gezellig gevoel aan.
Na 5 minuten staren naar de kamer neem ik plaats aan tafel en begin te eten.

Mark zijn kook kunsten zijn geweldig. Na het eten help ik mee met af ruimen. Ik bedank Mark voor de lekkere pancakes. Sophie zegt dat ze naar haar kamer gaat en wat gaat rusten. We geven elkaar een knuffel en Mark en ik vertrekken naar de woonkamer waar men ouders  zijn.