You.

deel 20

//p.o.v Emily\\

Emma vertelt wat meer over der zelf en stelt ook wat vragen over New Orliens. Die ik met plezier beantwoord. Ondertussen zitten we al. Het lokaal is nog zo goed als leeg. "Weetje , ooit wil ik is graag naar daar gaan en gewoon een beetje feesten enzo." ik knik maar wat en hoor hoe ze al plannen aan het maken is om naar daar te gaan. 

Net wanneer ik naar de deur kijk zie ik dat Thomas binnen komt. Hij kijkt naar me en glimlacht.Ik doe het zelfde terug. Blake en de rest , waarvan ik zo goed als de namen van ben vergeten stappen ook binnen. Aan Blake zijn rechter arm plakt Chloe. Ik kijk meteen naar men boeken en hoor dat ze achter ons komen zitten. 

Emma komt wat dichter bij en fluistert dat Thomas vlak achter me zit en begint dan te giechelen. De leerkracht komt binnen en al snel start de les. Ik let niet echt op omdat ik het gevoel heb dat iemand me aanstaart en word er wat nerveus van. 

na een uur lang proberen op te letten gaat de bel ,ik sta op en verlaat meteen met Emma het lokaal om naar de volgende les te gaan. 

Ik zie wat mensen kijken en fluisteren wanneer ik voorbij stap. Ik zucht zachtjes en probeer het te negeren. 

De volgende lessen gaan snel voorbij. Heb niet echt kunnen opletten omdat er paar mensen me maar bleven aanstaren. Ik kan ook niet stoppen met nadenken over wat Chloe op dat feestje zei tegen me. "Whoehoe , aarde aan Emily , kom je nog ?" Ik kijk naar Emma en knik wat terwijl ik men spullen pak. 

"Weet je al wat je wilt eten? Of heb je je eigen lunch bij?" vraagt ze wanneer ik bij der sta. "eigen lunch , jij?" "Ook" Ik knik maar wat en stap in stilte naar de cafetaria. 

We gaan ergens van achter zitten aan een leeg bankje. Net wanneer ik zit voel ik iemand zen hand op men schouder. Ik hou men adem in tot ik zie wie het is. "Hey nieuwtje." Ik weet nu niet wie , wie is. Ik kijk een beetje verward naar hem. "Dylan , laat der met rust." hoor je Thomas wat verder op roepen. Ik kijk Thomas kort even aan en dan terug naar Dylan. "hoor je nu niet bij ons te zitten? nu jij en Thomas een ding zijn." fluistert hij in men oor. Zijn stem klinkt een beetje kil.

Ik kijk Emma aan. "Wat gaat jou dat aan." snauw ik. Ik kijk naar Emma en zie een glimlach op der gezicht. Hij pakt me stevig bij men arm vast. "Van waar haal jij het lef op zo te praten tegen mij?" Ik kijk naar beneden en wrijf over men arm wanneer hij me loslaat. Thomas ziet het allemaal gebeuren en komt er meteen tussen. "Je raakt haar niet meer aan, begrepen?" zegt hij kort tegen hem. Ik hoor Dylan iets mompelen terwijl hij weg stapt. 

Hij kijkt bezorgd naar mij. "Ik ben oké , ik denk gewoon niet dat je vrienden me mogen." "Het ligt niet aan jou, Dylan is gewoon een eikel" Thomas en ik kijken naar Emma. "Hey, ik ben niet de enige die dat vind , ik spreek hier voor elk meisje op school en buiten school." zegt ze terwijl ze haar schouders op haalt. 

"Ze heeft wel gelijk." zegt hij dan. Ik kijk hem aan en glimlach kort. "Ik zal je rustig laten eten. Ik spreek je straks wel." Hij geeft me een kusje en stapt dan terug naar zijn vrienden.

Emma heeft grote ogen. "Wat is er?" "Oh niks, gewoon hij gaf je een kus. Iets dat hij nog nooit eerder deed op school , Trouwens ik ben niet de enige met grote ogen." En dan pas hoor ik dat het muis stil is. Ik draai me om en zie dat zowat iedereen mijn richting op kijkt.

Ik ga meteen zitten en eet men lunch op.