You.

deel 22

//P.O.V. Emily\\

Mijn hoofd draait door wat er net is gebeurt. Ik snap het niet. Waarom gebeurt dit allemaal , gewoon omdat het zijn zaken niet zijn reageert hij zo? Hij mag me gewoon niet.

Ik schud met men hoofd terwijl ik men kluisje dicht gooi. Ik zucht diep in en uit en stap naar het secretariaat om me ziek te melden. 'Dit is voor  één dag genoeg.' fluister ik zachtjes tegen mezelf.

Ik zie Emma in de verte aankomen en loop naar haar toe. "Hey ik heb gehoord wat er net op de gang gebeurde , ben je oke?" haar stem klinkt bezorgd. Ik knik maar wat en hou het groene briefje omhoog. "Je hebt je ziek gemeld? Ik begrijp het wel. blijf morgen ook maar beter thuis want morgen beginnen alle roddels." zegt ze terwijl ze met der ogen draait. 

ik lach zachtjes en geef haar een knuffel. "Hey voor je naar huis gaat , kan ik je nummer even krijgen ? dan kan ik je wat op de hoogte houden." ze heeft een warme glimlach op der gezicht , waardoor ik automatisch ook moet glimlachen. "Tuurlijk." Na dat ik haar men nummer gaf vertrok ik meteen naar huis.

In mijn auto was het stil. Iets waar ik soms wel van kan genieten. Ik parkeer de auto en stap naar binnen. "Je bent zo vroeg terug ?" hoor ik iemand zeggen van uit de keuken. Ik zie dat mark mijn richting op kijkt. "Ehm ja, er was iets gebeurt op school dus blijf vandaag en morgen thuis."

Hij knikt begrijpend. "Heb je honger?" vraagt hij vervolgens met een glimlach op zijn gezicht. "Altijd."

Na dat Mark wat had gemaakt om te eten zaten we samen aan tafel. "Zou ik mogen vragen wat er gebeurt is op school?" zijn stem klinkt zacht en oprecht bezorgd. Ik weet niet of ik het eerlijk moet zeggen. Of ik alles moet zeggen. Als ik het zou zeggen welke delen zou ik dan zeggen? 

"Gewoon een misverstand tussen een poplaire jonge en mij, waardoor ik me echt heel slecht voel." Hij knikt begrijpend. "Neem je tijd maar meid. Als er iets is , je kan mij en Sofie roepen." hij heeft een glimlach op zijn gezicht. Ik knik zachtjes en leg men bord in de vaatwasser.

"Ik ben boven als je me nodig bent." Ik zie hem wat knikken en vertrek dan naar boven. Ik kan niet vergeten van wat er eerder vandaag is gebeurt. Ik ga lang uit op men bed liggen en zucht diep in en uit. 

Ik trek mezelf weer recht en wrijf met men hand over men gezicht. Ik doe men schoenen uit en ga onder men lakens liggen en sluit even mijn ogen. voor ik het weet val ik in slaap.