You.

deel 23

//P.O.V Thomas\\

Ik heb Emily vandaag nog niet gesproken, wat ik ergens echt wel jammer vind maar misschien is dat nu het beste aangezien Chloe tegen heel de school heeft gezegd dat Emily en ik officieel zijn. Ik weet eigenlijk niet wat we zijn. Maar ze haalt het beste in me naar boven en dat geeft een goed gevoel af.

Tijdens de pauze was er iets gebeurt tussen Dylan en Emily, waar ik uiteindelijk wel tussen kwam staan. Ik sta het niet toe dat iemand haar pijn zou doen. Na da ik der een kusje gaf en iedereen stil ging ik terug bij de rest zitten."What the fuck Dylan. Waar was dat voor nodig ?" Mijn stem klinkt rustig maar mijn woede kan je goed genoeg zien in men ogen. "Ze maakt je zwak Je gaat al je respect verliezen, van zowel iedereen op school als iedereen van de groep. Is dat wat je wilt?" Hij haalt ze schouders op. 

Ik kijk naar Tyler die meteen weg kijkt. Vervolges kijk ik naar Blake die naar Emily zit te kijken. "Kijk nou man , ga je dat allemaal echt laten vallen voor een meisje als haar ?" Zeg hij vervolgens met een volle mond terwijl hij zicht omdraait om naar haar te kijken. Ik kijk naar Emily die in stilte zit te eten. 

Ik zucht diep. "Betekend nog altijd niet dat je der pijn moet doen. Als ik zie dat je der nog één keer aanraakt ben je er geweest Dylan." Met die woorden Keek ik opnieuw naar Blake die met een koude blik naar mij kijkt. "Dylan heeft gelijk. ma-" "OH kom op , Blake dat meen je nou niet." Mijn ogen worden groot. "Maar dat betekend niet dat je der mag aanraken. Omdat jij vind dat zij hem zwak maakt." vertelt hij verder. "Het is niet omdat iemand jou hart ooit heeft gebroken en dat je nu een hartloze ding bent geworden dat , dat ook bij Thomas gaat gebeuren." Terwijl hij dat zegt vormt er een kleine glimlach op zijn gezicht. Wetend dat het niet echt is maar het geeft een eng effect af. Ik kijk terug naar waar Emily zat en alleen Emma zit daar nog. Ik sta op en ga naar Emma toe. 

Op het moment dat ik zit zie ik dat Dylan de zaal verlaat. "Oh hey Thomas." zegt ze met een brede glimlach.  Hoe kan iemand altijd lachen? Emma staat bekent hier op school om een van de liefste personen te zijn die altijd glimlacht. "Hey Emma , Ik heb een vraagje." ze knikt. Oké handig. "Heb je misschien enig idee waar Emily is?" ze knikt hevig. "Zou je het me willen vertellen?" "Tuurlijk , ze ging even naar haar kluisje op der spullen al te pakken." Ik knik kort en kijk terug naar mijn tafel. 

Blake is ook weg, vreemd. Ik bedankt Emma en ga terug naar mijn tafel. "Het spijt me voor zijn gedrag." Ik kijk Tyler aan. "Het kan alleen nog maar erger worden." zegt hij dan wat zachter. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Tyler is altijd een van de aardigste geweest van ons allemaal. Speelt niet met meisjes hun gevoelens? heeft al 2j een sterke relatie met iemand van Chloe der schoothondjes. Ookal zijn Tyler en Dylan een tweeling je kan ze makkelijk uit elkaar halen.

"Dus ik weet nu al dat het erger word." zeg ik ook zachtjes en hij knikt. Op dat moment gaat de Deur dan de cafetaria met een harde kracht open. Dylan stapt kwaad op ons af. Niet veel later komt Blake binnen en gaat naar Emma. 

Ik weet niet wat ze tegen elkaar zeggen maar Ik heb Emma in een hele lange tijd niet meer zo bezorgd zien kijken. Ze pakt meteen haar spullen en vertrekt. "Wat is er gebeurt?" ik kijk Blake aan. "Ik ga jullie kapot maken, op een of andere manier. Het gaat me lukken." onderbreekt Dylan. Ik kijk Tyler aan en hij kijkt met grote ogen naar Dylan. Hij had gelijk. Het gaat nog erger worden dan dit.