50 τρόποι για να σε ερωτευτώ | Fenoulini

Κεφάλαιο 8ο

~ Ποτέ φτάσαμε στο κεφάλαιο 8; 😱 Ευχαριστώ πολύ για το support σας είμαι ευγνώμων πραγματικά😢🙏~

Πισω στα δικά μας λοιπόν.. 😏

Καθόμουν με τα παιδιά στον κήπο, καθώς επικρατούσε εδώ και μια ώρα για έναν παράξενο λόγο μια αμηχανη σιωπή μεταξύ τους. Ο Μιχάλης έριχνε κοφτές ματιές στη Σοφία όσο και εκείνη το ίδιο, χωρίς να χάσω καμία απολύτως ευκαιρία έσπασα τον πάγο με σκοπό να μπούμε στο θέμα μας.
« Σοφία νομίζω πως ήρθε η ώρα..» Μουρμούρισα, καθώς έβαλα μια μπουκιά στο στομα μου από τα μπισκότα σοκολάτας που ετοίμασε πριν λίγο η μητέρα μου.
« Σχετικά με αυτό.. Ίσως θα έπρεπε να περιμένουμε-»
«Για πόσο ακόμα;» Απάντησα διακόπτοντας την, δεν περίμενα καμία εξήγηση το μόνο που με ενδιαφέρε εκείνη τη στιγμή ήταν εκείνος. Πηρα τα κλειδιά του σπιτιού στα χέρια μου μαζί με το κινητό μου και έφυγα δίχως να δώσω καμία απολύτως αναφορά στο που θα πήγαινα. Μόλις βγήκα στον κεντρικό δρόμο παντου αμάξια επικρατούσαν, αφού πήρα μια βαθιά ανάσα και πέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα κατευθύνθηκα προς τα μαγαζιά, αφού έβαλα τα ακουστικά μου ένιωσα κάτι σκληρό να πέφτει πάνω μου με σκοπό να ταρακουνηθει το σώμα μου.
« Ε πρόσεχε που πηγαίνεις.» Γρύλισε, καθώς σήκωσα το βλεμμα μου και αντίκρυσα ένα πολύ όμορφο αγόρι ξανθό με γαλανά ματιά ενώ η άσπρη του μπλούζα είχε μια στάμπα από καφέ.
« Ωχ με συγχωρείς.» Απάντησα, ενώ σήκωσα το χέρι μου προσπαθοντας να καθαρίσω την πλέον λερωμενη μπλούζα του νιώθωντας την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Σήκωσα το κεφάλι μου αντικριζοντας να με κοιτάει επίμονα μες στα μάτια κάνοντας με να ντραπω.
« Δεν.. Δεν χρειάζεται.» Απάντησε Αμήχανα σπάζοντας τον πάγο της σιωπής ενώ σχημάτισε ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπο του. « Είμαι ο Αντρέας και μάλλον ήταν γραπτό να γνωριστούμε σήμερα.» Συνέχισε γελώντας καθώς άπλωσε το χέρι του για να κάνουμε χειραψία.
« Φένια χάρηκα.» Ψελλισα, καθώς του παρέδωσα το χέρι μου και κάναμε χειραψία, μπορώ να πω ότι τα μάτια του τα γαλανά έβλεπα ολόκληρους ωκεανούς πράγμα που με έκανε να τα κοιτάω επίμονα για ατελείωτες ώρες.
« ως αντάλλαγμα για την λερωμενη μπλούζα, Τι θα έλεγες να πηγαίναμε αύριο το βράδυ για φαγητό; ώστε ξέρεις.. Να σε γνωρίσω καλύτερα..» Μουρμούρισε, τριβοντας Αμήχανα το σβέρκο του ενώ περίμενε μια θετική απάντηση.
« Ναι φυσικά.» Απάντησα, ανταποδίδοντας το χαμόγελο μου και αφού πληκτρολογησα τον αριθμό του κινητού μου στο δικό του  χαιρετηθηκαμε και ο καθένας μας πήρε τον δικό του δρόμο. Η αλήθεια ήταν ότι ήμουν πολύ μπερδεμένη, μια εκείνος.. Μια ο Δημήτρης, δεν ξέρω.. Πηρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα τον δρόμο για το σπίτι, το μόνο που ήθελα εκενη τη στιγμή ηταν μια κρύα σοκολάτα από τα χέρια της Σοφίας και συμβουλές από τον αδελφό μου.
.
.
.
.
.
.
Χευ, Χευ, Χευ..
Και ναι, το 8ο κεφάλαιο έφτασε στο τέλος του και πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω. Νέο πρόσωπο εμφανίζεται στην ιστορία μας βάζοντας πιο σασπένς, ποιος να είναι άραγε αυτός ο Αντρεας; και τι ρόλο λέτε άραγε να παίξει στην ιστορία; όλα στο επόμενο κεφάλαιο. Μην ξεχάσετε να κάνετε vote άμα σας άρεσε και να μου πείτε από κάτω την γνώμη σας.
Από μένα πολλά φιλάκια,
Φενια ❣️