50 τρόποι για να σε ερωτευτώ | Fenoulini

Κεφάλαιο 30ο

* Φτάσαμε στο κεφάλαιο 30 και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε κατάσταση σοκ, ευχαριστώ πολύ😱❤️*

Ανδρέας POV

Γκουχου , γκουχου.. 😏

[...]

« Μην τολμήσεις να μιλήσεις.. » Μουρμούρισα στον Μιχάλη ενώ κρυφτηκαμε πίσω από ένα μαγαζί ενώ οι περαστικοί μας κοίταγαν για έναν παράξενο λόγο σαν να είμασταν από άλλο πλανήτη.
« Είσαι σίγουρος ότι αυτό που κάνουμε είναι σωστό;» Με ρώτησε ανήσυχος ενώ κοιτούσε τους περαστικούς, πήρα μια βαθιά ανάσα και του έκανα σήμα να μην μιλήσει ενώ έριξα το βλέμμα μου επιτόπου στα κορίτσια όπου μπήκαν σε ένα από αυτά τα μαγαζιά με τα εσώρουχα, μόνο με αυτή την σκέψη ελπίζω να αγοράσει κάτι καλό.
« Η αδελφή σου συνήθως τι εσώρουχα φοράει;» Ρώτησα αυθόρμητα τον Μιχάλη ενώ εκείνος έμεινε με την ερώτηση μου. Βλακα Ανδρέα.. Και σου είπα να μην τα λες τόσο απότομα, εξυσα Αμήχανα το σβέρκο μου ενώ ο Μιχάλης μου έδειξε ότι τα κορίτσια βγήκαν με δύο σακούλες στα χέρια τους. Μετά από μισή ώρα εξερεύνησεις αποφάσισαν να κάτσουν σε μια από αυτές τις φανκι καφετέριες της πόλης, αφού βρήκαμε ένα τραπέζι λίγο πιο κατω από το δικό τους καθησαμε και έβαλα επιτόπου τον κατάλογο στο πρόσωπο μου.
« Θα παραγγείλετε;» Άκουσα μια νεαρή γυναικεία φωνή ενώ περίμενε να της δώσουμε παραγγελία με ένα αμήχανο χαμόγελο στο πρόσωπο της, μάλλον ήταν η πρώτη μέρα στη δουλειά.
« Θα πάρεις τίποτα φίλε;» Ρώτησα τον Μιχάλη ενώ άφησα τον κατάλογο πάνω στο τραπέζι και περίμενα να δωσει μια απάντηση στην κοπελίτσα, ήταν κρίμα να την κρατάμε πόση ώρα.
« Ένα φρεντο εσπρέσο με μετριο με μαύρη-»
« Καντα δύο.» Είπα διακόπτοντας τον Μιχάλη προσπαθώντας να γλιτώσουμε χρόνο, αφού πήρε την παραγγελία η κοπέλα φόρεσα τα γυαλιά ηλίου μου και την κουκούλα της ζακέτας μου με την ελπίδα ότι θα έχουμε ένα καθαρό οπτικό παιδειο χωρίς να μας καταλαβουν.
« Μαλακά είσαι γρήγορος στις παραγγελίες το ξέρεις;» Με ρώτησε, καθώς γελούσε μόνο με τις σκέψεις ότι είμαι γρήγορος, ανταπέδωσα το χαμόγελο μου όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε κάτι αγόρια που είχαν πάει στο τραπέζι των κοριτσιών, χτύπησα ελαφρώς στο δεξί μπράτσο τον Μιχάλη κάνοντας του νόημα μόλις το κατάλαβε το βλέμμα του έγινε πιο σκοτεινό.
« Θα τον τσάκισω..» Γρυλισα παρατηρώντας τον τυπα να ακουμπάει στο χέρι της, χωρίς να καταλάβω τι γίνεται το σώμα μου σηκώθηκε αυτόματα από μόνο του ενώ κατευθύνθηκε προς εκείνον όπου με μια δυνατή κίνηση τον έσπρωξα από το μέρος της με όση δύναμη είχα.
« Πας καλά φίλε;» Άκουσα τον τυπακο να λέει ενώ σηκώθηκε από την θέση του και ήρθε προς το μέρος μου.
« Σου έδωσε κανένας το δικαίωμα να την ακουμπάς;» Φώναξα αρκετά εξαγριωμένος καθώς έβγαλα τα γυαλιά μου και τα πέταξα με δύναμη στο πάτωμα ενώ ταυτόχρονα τον επιασα από τον γιακά της κίτρινης μπλούζας του.
« Και ποιος είσαι εσύ που θα μου λες τι να κάνω;» Απάντησε βάζοντας περισσότερη βενζίνη στη φωτιά ( εννοώντας ότι και καλά τον εξαγριωνει περισσότερο).
« Αυτός που θα σου σπάσει τα μούτρα.» Γρυλισα πλέον νευριασμενος καθώς το χέρι μου σηκώθηκε εξαγριωμένο δίνοντας του μια δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο, το μόνο που θυμάμαι από εκείνο το σημείο ήταν κάτι δυνατό να πέφτει πάνω στο κεφάλι μου..
.
.
.
.
.
.
Καλησπέρα στους αγαπημένους μου αναγνώστες,
Τα πράγματα όπως βλέπετε δεν πάνε και τόσο καλά λόγο της ζήλιας του Αντρέ μας, βέβαια έχουν να συμβούν ακόμα τόσα πολλά άλλα sorry but no spoilers.
Συγγνώμη που δεν ανέβασα σήμερα περισσότερα κεφάλαια αλλά ήθελα να περάσω την μέρα μου με τους δικούς μου. Άμα σας άρεσε vote και ένα σχόλιο από κάτω.
Και μην ξεχάσετε.. New Things coming very soon;)
Φιλακια,
Φενια ❣️