50 τρόποι για να σε ερωτευτώ | Fenoulini

Κεφάλαιο 10ο

~ Φτάσαμε στο κεφάλαιο 10ο ευχαριστώ πολύ😱❤️~

Το Ραντεβού [Α Μέρος]

Η ημέρα του γεύματος δεν άργησε να έρθει, είχε πάει ήδη 5:00 το απόγευμα και εγώ καθόμουν στο καναπέ σκεπτική. Μια φωνή μέσα μου έλεγε «Επρεπε;» και μια άλλη μέσα μου, μου φώναζε το μεγάλο ναι. Σηκώθηκα από την θέση μου όταν άκουσα την μεγάλη πόρτα του σαλονιού να χτυπάει με δύναμη.
« Ηρθα να σε βαψω.» Είπε η Σοφία δείχνοντας μου το τσαντάκι με τα καλλυντικά της. «Και με την ευκαιρία να δω και τον αδελφό σου.» Συνεχισε σιγανα καθώς μπήκε μες στο σπίτι και με τράβηξε προς το δωμάτιο μου όπου με έβαλε να κατσω πάνω στο ξύλινο μου κρεβάτι.
« Ο Γιώργος τι κάνει;» Την ρώτησα πονηρα, ενώ την είδα να μένει σε στήλη άλατος για μερικά δευτερόλεπτα.
« Τον είχα ξεχάσει αυτόν.» Απάντησε γελώντας, καθώς έβαλε το τσαντάκι πάνω στο κρεβάτι και έβγαλε το μαύρο eyeliner πρόσθετωντας το μου στα μάτια.
« Ορίστε το μαντιλάκι.» Μουρμούρισα, ενώ της έδωσα ένα μαντιλάκι αφού πρώτα είχα παρατηρήσει από τον καθρέφτη είχε κανει την μια γραμμή πιο μεγαλη.
« Ευχαριστώ.» απάντησε, ενώ έφτιαξε καλύτερα την γραμμή και κατευθύνθηκε από την άλλη μεριά όπου μου έφτιαξε και την άλλη. Μετά από κάποια λεπτά το αποτέλεσμα ήταν θεϊκό, αφού μου έφτιαξε μια θεϊκή πλεξούδα διαλεξαμε ρούχα και ο προορισμός μου ήταν ο καθρευτης όπου έμεινα με το θεϊκό αποτέλεσμα.
« Προβλέπω κάποια να περνάει καλά το βράδυ της.» Είπε πονηρα καθώς με χτύπησε φιλικά στον ομο κάνοντας με να κοκκινίζω από ντροπή με αυτό που είπε.
« Για κάποια να μαζευτεί.» Ακούστηκε από έξω η φωνή του Μιχάλη, ενώ εμφανίστηκε απρόοπτα και εμεινε να με κοιτάζει έκπληκτος με το αποτέλεσμα της Σοφίας.
« Δεν σου έμαθαν να χτυπάς την πόρτα;» Ρώτησε η Σοφία τον μιχαλη καθώς εβγαλε από την τσαντα της την κολόνια της και με ψεκάσε λίγο.
« Μικρή, το δωμάτιο της αδελφής μου είναι οπότε κάνω ότι γουστάρω.» Απάντησε, ο Μιχάλης καθώς κατευθύνθηκε απειλητικά προς το μέρος της.
« Α για σε παρακαλώ!» Ψέλλισε η Σοφία καθώς κόλλησε το σώμα της πάνω στο δικό του κοιτώντας τον επίμονα στα μάτια.
« Νομίζω πως ήρθε η ώρα.» Απάντησα κοιτοντας το ρολόι του τοίχου μου. Αφού έβαλα την τσάντα μου στον ώμο μου κατεβηκα κάτω. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελα να χαλάσω την στιγμή τους μιας και ήταν πολυ κιουτ μεταξύ τους, κοίταξα το τηλέφωνο μου ενώ είδα ένα μήνυμα ήταν εκείνος. Χωρίς να χάσω ευκαιρία άνοιξα την πόρτα αντικριζοντας τον με μια ανθοδέσμη γεμάτο άσπρα τριαντάφυλλα. [το άσπρο τριαντάφυλλο δηλώνει όταν θέλεις κάτι δικό σου, δηλώνει τη μοναδικότητα.]
«Ουαου.» Μονολογησε, καθώς δάγκωσε αυθόρμητα το κάτω του χείλος ενώ μου έδωσε την ανθοδέσμη σαν κύριος.
« Μισό λεπτό να την τακτοποιήσω.» Απάντησα, καθώς την έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και την έβαλα σε ένα βάζο με νερό, αυθόρμητα σήκωσα το κεφαλι μου αντικριζοντας τον Μιχάλη και την Σοφία να με παρακολουθούν.
« Φύγετε ρε.» Ψιθυρισα, όσο πιο σιγά μπορούσα κάνοντας τους νόημα με τα χέρια μου να φύγουν, όπως πήγα να γυρίσω το βλέμμα μου αντίκρισα εκείνον να με κοιτάει.
« Συνέβη κάτι;» Με ρώτησε απορημενος, καθώς παρατηρούσε προσεκτικά το χώρο του σπιτιού μου.
« Τι; όχι βέβαια απλά ήταν μια μύγα και προσπαθούσα να την διώξω.» Απάντησα Αμήχανα καθώς έβαλα το βάζο με τα τριαντάφυλλα πάνω στο τραπέζι του σαλονιού. «Πάμε;» Τον ρώτησα, ενώ περίμενα μια απάντηση του.
« Μετα από εσάς όμορφη μου κυρία.» Απάντησε ενώ μου έκανε νόημα να περάσω. Τι ήταν αυτό τώρα που ακούστηκε; η καρδιά μου;
.
.
.
.
.
.
.
Γειά σας αγαπημένοι μου readers,
Γνωρίζω ότι το κεφαλαιο βγήκε πολύ μεγάλο και σας ζητάω συγγνώμη γιαυτο. Όπως καταλάβατε αυτό ήταν το Α μέρος, θα υπάρξει και Β που θα είναι το επόμενο. Πως λέτε να περάσουν στο μικρό τους ραντεβού; ο Δημήτρης που άραγε να ειναι; όλα στο επόμενο κεφάλαιο.
Στη φωτογραφία έχουμε το υπέροχο μπουκέτο που πρόσφερε ο Ανδρέας στη Φενια.
Τα λέμε στο επόμενο,
Φενια ❣️