50 τρόποι για να σε ερωτευτώ | Fenoulini

Κεφάλαιο 19ο

Ανδρέας POV (Επιτέλους γκερλ😏)

« Τι.. Τι κάνεις;» Άκουσα την λεπτή φωνή της να χτυπά σαν καμπανάκι στα αυτιά μου. Απομάκρυνα γρήγορα το χέρι μου ενώ άρχισα να τρώω την τελευταία μπουκιά του παγωτου μου. Δεν ξέρω τι ακριβώς με είχε πιάσει το μόνο όμως που μπορώ να καταλάβω είναι ότι έχω άσχημη εμμονή μαζί της.
« Συγγνώμη..» Μουρμουρισα, ενώ κατέβασα Αμήχανα το κεφάλι μου κοιτοντας το γκρι πλακάκι του μαγαζιού. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελα να την φέρω σε δύσκολη θέση, ξέρω πως νιώθει και θα της αποδείξω ότι μαζί μου πρέπει να νιώθει ελεύθερη.
« Ανδρέα.. Μίλα μου για σενα.» Ψέλλισε, ενώ με κοίταξε με το πιο γλυκό βλέμμα που θα μπορούσε να βγάλει το όμορφο πρόσωπο της. « Μεγάλωσα σε με συνοικία με άσχημες παρέες, παντού υπήρχαν ανθρώποι που ηθελαν να σε βλάψουν και άλλοι που ήταν καθαρά για το συμφέρον.» σταμάτησα προσπαθώντας να πάρω μια ανάσα. « Ήμουν ένα αγόρι με όνειρα, αλλά οι άσχημες παρέες με οδήγησαν σε λάθος δρομους.. Άμα δεν ήταν ο θείος, αυτή την στιγμή ίσως θα είχα πεθανει.» Είπα Αμήχανα ενώ εξυσα το σβέρκο μου, εκείνη δεν μίλησε παραμονο έβαλε το κεφάλι της πάνω στον ομο μου παραμένοντας εκεί για μερικά δευτερόλεπτα.
« Δεν.. Δεν θα αφήσω κανέναν να σου κάνει κακο.» Είπε  αποφασισμένη καθως σήκωσε το βλέμμα της κοιτοντας με ήρεμα στα μάτια, μπορούσα να διακρυνω μια δυστυχία πράγμα που με πληγώνε.
« Ηρέμησε όμορφη, όλα είναι εντάξει.» Απάντησα χαμογελοντας καθώς έβαλα μια τούφα από τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της για να μην την ενοχλεί κάνοντας τα μάγουλα της κόκκινα από ντροπή, ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου. Ήταν τόσο γλυκιά και τόσο ευάλωτη που με έκανε να την θέλω αποκλειστικά μόνο δική μου, να ξυπνάω δίπλα της, να γευομαι τα φιλιά της και να κάνουμε έρωτα όλο το βράδυ φωνάζοντας το όνομα μου. Στην τελευταία σκέψη ένιωθα κάτι σκληρό στο σημείο μου, γαμωτο όχι πάλι.
« Εισαι καλά;» Με ρώτησε απορημένη καθώς την Απομάκρυνα όσο πιο πολύ μπορούσα, άμα ένιωθα άλλο ένα αγγιγμά της πάνω μου άνετα θα την έβαζα πάνω στο τραπέζι και θα την έκανα δημοσίως δικιά μου.
« Είμαι όμορφη.» Απάντησα χαμογελοντας. «Καλύτερα να πηγαίνουμε, θα σε πάω εγώ σπίτι.» Ψελλισα, ενώ της έκανα νόημα να σηκωθεί. Αφού εγνεψε θετικά το κεφάλι της σηκωθήκαμε και φύγαμε με προορισμό το σπίτι της. Στο δρόμο κανένας από τους δύο μας δεν μιλούσε, επικρατούσε μια μικρή αμηχανη σιωπή.
« Σε ευχαριστώ πολύ Ανδρέα.» Είπε η Φενια αποφασίζοντας να σπάσει την σιωπή.
« Ει τι λες; τα Πάντα για την όμορφη.» Μουρμουρισα όταν ένιωσα τα ζεστά και ζουμερά χείλη της να κολλάνε πάνω στο δεξί μου μάγουλο, για έναν παράξενο λόγο ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά πράγμα που με έκανε να κολλήσω πάνω της και να την κολλήσω στο πιο κοντινό τοίχο. «Τι ήταν αυτό όμορφη;» Την ρώτησα πονηρα αγγίζοντας το μάγουλο της καθώς ένιωσα ένα τρέμουλο να διαπερνά όλο της το σώμα.
.
.
.
.
.
.
.
Και ναι λοιπόν..
Η πρώτη μεριά του άνδρεα είναι γεγονός.
Ο τυπάκος είναι στα φουλ καψουρης μαζί της, αλλά μη χαίρεστε και τόσο έχουν να γίνουν τόσα πολλά...
Τα λέμε στο επομενο,
Φενια ❣️