⋆ 𝑨𝒓𝒕𝒊𝒇𝒊𝒄𝒊𝒂𝒍 𝒍𝒐𝒗𝒆
οχτώ χρόνια πριν❁
❁
𝘼𝙩𝙝𝙚𝙣𝙨, 𝙂𝙧𝙚𝙚𝙘𝙚 2011
" Ρε Στέλλα σου λέω ότι αυτο δεν μπορεί να συμβεί δεν είμαι έτοιμος ούτε να σε ακολουθήσω στην Αμερική που θα τρέχεις για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου ούτε να παρατήσω τη ζωή μου εσω τωρα που επιτέλους μπαίνω σε μια σειρά με τη δουλειά μου θέλω να με καταλάβεις " φωνάζω λίγο παραπάνω από όσο πρέπει αλλα μόνο ετσι θα βγάλουμε άκρη
" Δεν σε αδικώ και μέχρι ένα σημείο σε καταλαβαίνω αλλα ούτε εγω μπορώ να μείνω εδώ να κυνηγάω καθημερινά ευκαιρίες που χάνονται Γιώργο και δεν θέλω να μείνω αλλο ετσι θέλω να γινω σχεδιάστρια μόδας και εδώ δεν έχω μέλλον ειδες πόσες προσπαθείες έκανα καο που πήγαν όλες " μου λέει με ένα παράπονο " και επισης κοιτα και μου δείχνει τα σχέδια ρούχων μεσα στο σπιτι μας " αυτα δεν θέλω να βρίσκονται πεταμένα πάνω στα ρούχα μας η στο πάτωμα θέλω να τα δω να σχεδιάζονται να ράβονται και να φοριούνται από τον υπόλοιπο κόσμο λυπάμαι αλλ αυτο είναι το ονειρο μου " και με κοιτα ενώ με τη βελόνα που σχεδιάζει πιάνει ένα κότσο τα μαλλιά της
Τη πλησιάζω και τη κοιτάω κάθε φορά έχει το τροπο να μου αποσπά τη προσοχή " ποτε είναι η πτήση σου ; "
Δαγκώνει τα χείλη της και με κοιτα " σε τρεις μέρες " και τοποθετεί τα χερια ρης στο σβέρκο μου
" ξέρεις ότι δεν θα έρθω μαζί σοθ ετσι και ότι η σχέση μας θα τελειώσει εδώ ; " και ως απάντηση κουνάει το κεφάλι της καταφατικά
" μπορούμε πριν να δώσουμε ένα αποχαιρετιστήριο δώρο και στους δυο " και μου χαμόγελα τραβώντας με κοντά της και τη τοποθετώ πάνω στο γραφείο μου ρίχνοντας τα σχέδια της κάτω
Δεν υπήρχε σχέδιο που να μην ρίξαμε κάτω σε ολα τα μέρη του σπιτιού αυτες τις τρεις μέρες
Και όταν άνοιξα τη πόρτα του σπιτιού μου αφού γυρισα από το αεροδρόμιο το σπιτι ήταν τοσο άδειο καθώς πλέον υπήρχε η μονοτονία που υπήρχε πριν τη γνωρίσω
Πήγα στο κρεβάτι μας και βρήκα ένα τετράδιο της
Καθώς το άνοιξα είχε μεσα τα αγαπημένα σχέδια μου μου το άφησε για να τη θυμαμαι
Α ρε Στέλλα τωρα θα πετάς για άλλη ήπειρο
Καθώς κοιτούσα τα σχέδια της μετανιώνα λίγο το γεγονός που δεν πήγα μαζί της
𝘼𝙩𝙝𝙚𝙣𝙨, 𝙂𝙧𝙚𝙚𝙘𝙚 2019
Καθώς και αυτή η μερα φτάνει στο τέλος της εγω βρίσκομαι στο θδιο γραφείο όπου είμαι τα τελευταία οχτώ χρόνια να ασχολούμαι με τις ακτίνες που θα πρέπει να ρυθμίζονται στα μηχανήματα της αξονικής και της μαγνητικής
Κοιτάζω την ώρα στο ρολόι είναι περασμένα μεσάνυχτα
Σηκώνομαι κλείνω το φως και φευγω
Στην έξοδο βλέπω την Μανία τη κοπέλα που συνεργαζόμαστε να την έχει πάρει π ύπνος πάνω από τον υπολογιστή
" ε Ψιτ μανία πήγαινε σπιτι σου καλύτερα " της λέω και μου χαμόγελα νυστάγμενα
Αυτή η σκηνή μπυ θυμησε ελάχιστα τη Στέλλα όταν την έπαιρνε ο ύπνος πάνω από τα χαρτια και τα μολύβια
Κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω αυτες τις σκέψεις και κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο μου
Είναι ωραια η Αθήνα το βράδυ έχει μια μαγεία που είναι σαγηνευτική
Τα φώτα της , οι άνθρωποι που περπατάνε στο δρόμο με παρέα η μόνοι, τα γέλια των παιδιών
Ολα αυτα δείχνουν το ποσό όμορφη είναι
Βάζω τα κλειδιά στη πόρτα και σκέφτομαι ότι ακόμα μια φορά θα ακούσω κυρηγμα από τη Μιραντα επειδή άργησα πάλι
Μπαίνοντας μεσα βλέπω τη Μιράντα να κοιμάται στο καναπέ
Με το που κλείνω τη πόρτα γυρνά και με κοιτα " Άργησες " με μαλώνει γλυκά και δεν μοιαζει καθόλου με τη Στέλλα
Όποτε αργούσα πάντα έρχονταν και με έπαιρνε αγκαλιά επειδή ανησυχούσε μην πάθαινα τιποτα
" ναι άργησα αλλα δεν ρο θελα " της απανταω ειλικρινά
" και τωρα να φανταστώ θα πάλι να πας να ασχοληθείς με τη κιθάρα " μου φωνάζει
" Ρε Μιράντα σε παρακάλω είχα μια δύσκολη μερα ειχες και εσυ δύσκολη μερα γιατί πρέπει να τσακωθούμε ενώ δεν έχω καν ούτε πέντε λεπτα που ηρθα σπιτι " και δεν μου απαντά απλά κάνει μεταβολή και πηγαίνει στο κρεβάτι μας θυμωμένη ενώ εγω κάθομαι στο καναπέ ξεφυσώντας
Πιάνω τη κιθάρα μου και παίζω διαφορά κομμάτια ενώ σκέφτομαι ότι πριν λίγα χρόνια απέναντι μου καθόταν η Στέλλα και με κοιτούσε με θραύμασμο να παίζω
Τι έχω παθει και τι σκέφτομαι συνέχεια σήμερα ;
Κουρασμένος αφήνω τη κιθάρα μου σρην άκρη και πηγαίνω και ξαπλώνω μαζί με τη Μιράντα περνώντας το χέρι μου γύρω από το δικό της
❁
YOU ARE READING
Artificial love
Romance' 𝙩𝙝𝙚 𝙨𝙩𝙖𝙧𝙨 𝙖𝙧𝙚𝙣'𝙩 𝙚𝙣𝙤𝙪𝙜𝙝 𝙩𝙤 𝙢𝙚𝙖𝙨𝙪𝙧𝙚 𝙢𝙮 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙛𝙤𝙧 𝙮𝙤𝙪, 𝙣𝙤𝙩 𝙚𝙫𝙚𝙣 𝙞𝙛 𝙮𝙤𝙪 𝙘𝙤𝙪𝙣𝙩 𝙩𝙝𝙤𝙨𝙚 𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙘𝙩𝙚𝙙 𝙞𝙣 𝙢𝙤𝙤𝙣𝙡𝙞𝙩 𝙤𝙘𝙚𝙖𝙣𝙨.' Γιώργος και Στέλλα ένα παρελθόν γεμάτο αναμνήσεις...