Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
❁
Το μυαλο μου σκεφτεται ολα αυτα που εχουν συμβει το τελευταιο εικοσιτετραωρο και υελω παρα πολυ να κρατησω κακια στη στελλα ομως δεν μπορω οτι νιωθω για αυτη ειναι πιο δυνατο
καθομαι στο γραφειο του σπιτιου μου προσπαθωντας να δουλεψω απο εδω μα το μυαλο μου τρεχει στο γιο μου , στη πρωτη μας συναντηση , στο τροπο που με κοιτουσε , αλλα και στο γεγονος πως με εμπιστευτηκε και μου ειπε οτι γνωριζε για το μπαμπα του
η ματια μου πεφτει στο κουτι που βρισκεται στην ακρη του γραφειου μου . με χερια να τρεμουν ανοιγω το τελευταιο συρταρι εκει οπου εχω κρατησει ολα τα πραγματα της στελλας , λη την αγαπη που νιωθω για αυτην . το τοπουθετω προσεκτικα μεσα στο συρταρι μαζι με τα υπολοιπα πραγματα και το κλειδωνω προσεκτικα ωστε να μην το ανακαλυψει κανενας .
ο ηχος απο το κουδουνι με βγαζει απο τις σκεψεις μου . πλησιαζοντας προς τη πορτα νιωθω αγχος για αυτο που βρισκεται πισω απο αυτην . ανοιγω και αυτο που αντικριζω με κανει να χασω τη γη κατω απο τα ποδια μου . μπροστα μου βρισκεται η στελλα .
" δεν καταλαβαινω γιατι βρισκεσαι εσυ εδω ? " δεν ξερω αν τα λογια μου βγαζουν θυμο η απογοτευση
τη παρατηρω πως μπλεκει τα δαχτυλα της απο αμηχανια ομως τα ματια της καρφωνουν τα δικα μου " ηρθα να μιλησουμε για το γιο μας μπορω να περασω ? η να φυγω ? " το γεγονος πως βρισκεται στο σπιτι μας με κανει να αναπολησω τις παλιες μας στιγμες που δεν εχουν καμια σχεση με τη πραγματικοτητα . κανω στην ακρη κανοντας τη χωρο να περασει
εισερχεται διακριτικα προς το εσωτερικο του σπιτιου και κατευθυνεται προς το καναπε " βλεπω δεν αλλαξες τιποτα απο τοτε που εφυγα σαν να μην περασε μια μερα " και γυρνα και με κοιτα " μπες στο ψητο στελλα να τελειωνουμε " καυεται ακριβως απεναντι μου και το βλεμμα της ειναι τοσο σκληρη , η σταση της ειναι σκληρη απεναντι μου " γνωριζω οτι η αποκαλυψη πως εχεις ενα παιδι σε ταραξε , πιστευω για εμενα τα συναισθηματα και η γνωμη σου ειναι η χειροτερη ομως ολα αυτα βαλτα στην ακρη " και τη κοιταζω αινιγματικα " θελουμε και οι δυο το καλο του ιωσηφ , ο ιωσηφ μου ειπε προς πριν ερθω συμφωνησες να εισαι ο μπαμπας του σωστα ? " και κουναω το κεφαλι μου θετικα " απο τη στιγμη που εισαι ο πραγματικος μπαμπας δικαιουσε να περνας χρονο μαζι του " και κανει μια παυση " δεν εχω σκοπο να σου στερησω τον ιωσηφ θα περνας μαζι του οσο χρονο χρειαζοσαστε για να αναπληρωσετε το χρονο που χασατε αλλα και για να εχετε μια υγιη σχεση στο μελλον " ηξερα οτι ηταν λογικη και με αυτο μου αποδικνυει πως ο γιος της ειναι πανω απο ολους και απο ολα
