⋆ 𝑨𝒓𝒕𝒊𝒇𝒊𝒄𝒊𝒂𝒍 𝒍𝒐𝒗𝒆
το παιχνίδι σου τελείωσε❁
❁
" με περιμενει στο παλιο στεκι , στο παρκο εχω ανοιχτει τη τοποθεσια , ελα οσο πιο γρηγορα μπορεις " του λεω ταραγμενος " να ξερεις το περιπολικο δεν θα εχει σειρηνα θελουμε να την αιφνιδιασουμε , μην κανεις του κεφαλιου σου και μην πεις κατι που θα την ερξογισει , πηγαινε με τα νερα της " μου απαντα ψυχραιμος" θα ειμαστε σε επικοινωνια " και το κλεινω καθως κοιταζω προσεκτικα το δρομο ωστε να φτασω οσο το δυνατον γρηγοροτερα.
Παρκαρω λιγα μετρα πιο μακρια απο εκει που διναμε ραντεβου συνηθως. τη πλησιαζω με βαρια βηματα και τη βλεπω να καθεται στην ακρη απο μια μικρη λιμνη. Ακουμπαω το χερι μου στον ωμο της και γυρναει και με κοιταζει τρομοκρατημενη. Παρατηρω για ελαχιστα λεπτα τα χαρακτηριστικα της , φαινεται τοσο κουρασμενη και ταλαιπωρημενη, δεν την εχω ξαναδει ετσι. Καθομαι διπλα της και προσπαθω να ειμαι ψυχραιμος μαζι της οσο ομως σκεφτομαι σε τι κατασταση βρισκομαστε ολοι μας δεν μπορω να ηρεμησω " ηρθες βλεπω " ο ειρωνικος της τονος δεν λειπει απο τη φωνη της
" δεν ειχα λογο να μην ερθω " και κοιταζω τη λιμνη " η στελλα τι κανει ? καιρο εχω να τη δω " αν μπορουσα πραγματικα θα τη σκοτωνα " καλα ειναι " απανταω εκνευρισμενος " ο ιωσηφ ? " δεν μπορω να καταλαβω το κολπο της " καλα και αυτος " γυρναει και με κοιταει " θες να μου πεις γιατι ειμαστε εδω ? " ανοιγει τη τσαντα της και βγαζει μια μπουμπουνιερα και την αφηνει διπλα μου " να ζησετε , να ειστε παντα ευτυχισμενοι " και πεταει αποτομα τη μπουμπουνιερα στη λιμνη " αλλα ξερεις κατι δεν θα στε ποτε ευτυχισμενοι " τη κοιταζω αναυδος " με πληγωσες , το καταλαβαινεις με πληγωσες , ποιος σου ειπε πως ηθελα να τελειωσει ετσι αυτο Γιωργο , κατεστρεψες οτι ομορφο ειχα για σενα , θα μπορουσαμε να μαστε ακομα μαζι Γιωργο εγω εσυ και ο ιωσηφ , δεν θα επαιρνα τη θεση της μαμας του θα τον αγαπουσα επειδη ειναι δικο σου παιδι αλλα εσυ επελεξες αυτη Γιωργο και θα το κανεις για παντα " σηκωνεται ορθια και στεκεται απεναντι μου . Αντανακλαστικα σηκωνομαι και εγω
YOU ARE READING
Artificial love
Romance' 𝙩𝙝𝙚 𝙨𝙩𝙖𝙧𝙨 𝙖𝙧𝙚𝙣'𝙩 𝙚𝙣𝙤𝙪𝙜𝙝 𝙩𝙤 𝙢𝙚𝙖𝙨𝙪𝙧𝙚 𝙢𝙮 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙛𝙤𝙧 𝙮𝙤𝙪, 𝙣𝙤𝙩 𝙚𝙫𝙚𝙣 𝙞𝙛 𝙮𝙤𝙪 𝙘𝙤𝙪𝙣𝙩 𝙩𝙝𝙤𝙨𝙚 𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙘𝙩𝙚𝙙 𝙞𝙣 𝙢𝙤𝙤𝙣𝙡𝙞𝙩 𝙤𝙘𝙚𝙖𝙣𝙨.' Γιώργος και Στέλλα ένα παρελθόν γεμάτο αναμνήσεις...