⋆ 𝑨𝒓𝒕𝒊𝒇𝒊𝒄𝒊𝒂𝒍 𝒍𝒐𝒗𝒆 μείνε μακριά από την οικογένεια μου
❁
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
❁
9 μερες πριν τη καταστροφη ,
ειναι το πρωτο πρωινο που ξυπναω και βλεπω στην αγκαλια μου τη στελλα , μου χε λειψει η εικονα της διπλα μου , το αρωμα της στο κρεβατι μου , η παρουσια τησ στο χωρο μου ειχε λειψει η ιδια . τη παρατηρω για λιγα δευτερα καθως κοιμαται διπλα μου με αγκαλια το μαξιλαρι της . θελω να τη φιλησω , ανεβαινω οσο πιο πολυ αθορυβα μπορω πανω της και τη πλησιαζω
τη στιγμη που βρισκομαστε σε αποσταση αναπνοης ανοιγει τα ματια της και με κοιταζει αγουροξυπνημενη με τα μεγαλα καστανα της ματια της , τη πλησιαζω και σκυβω στο λαιμο της χαριζοντας της πολλα φιλια ενω νιωθω πως τα σωματα μας ηλεκτριζονται , τοποθετει τα χερια της στο λαιμο μου και μου χαμογελα " μηπως να σηκωθουμε γιατι εχουμε ενα γιο που αμα μας δει ετσι θα νομιζει πως βαλαμε μπρος για το αδερφακι του ? " μα δεν προλαβα καν να τη φιλησω " που ειναι το κακο λοιπον ? " και μου χαμογελα " να σου θυμισω δεν ειμαστε ουτε ενα εικοσιτετραωρο μαζι και δεν εχουμε δεσμο κυριε νικολαου ποσες φορες πρεπει να επαναλαμβανομαι " και γελαμε " σηκω ομως γιωργο γιατι θα με λιωσεις " και πεφτω πανω της " ετσι εννοεις ? " και γελαω ενω κοιταζω που εχει κοκκινισει
σηκωνομαι απο πνω της αφου της χαριζω ενα γλυκο φιλι στο μαγουλο. την ωρα που καθομαστε στη κουζινα ακουμε κουδουνι " ανοιγω εγω " φωναζει η στελλα και εγω με τον ιωσηφ την ακολουθουμε απο πισω " γεια σας κουμπαροι " ανφωνει ο νικος ενω η στελλα αγκαλιαζει τη μαρκελλα " νονε " και ο μικρος τρεχει στην αγκαλια του νικου " πως και απο κυριακατικα ? " ρωταω καθως δεν θα χαρω λιγες ωρες με την οικογενεια μου " ο νικος εχει κατι να σας πει " η μαρκελλα το κοιταζει εκνευρισμενη " να φτιαξω τιποτα ? καφε ? χυμο ? τσαι ? " η μαρκελλα τη κοιταζει " καθιστε κατω " και γυρναει στον ιωσηφ βγαζοντας του πατιτουρες κιθαρας " αυτες ειναι δικες σου " και την αγκαλιαζει τρεχοντας στο δωματιο του για να παιξει
