⋆ 𝑨𝒓𝒕𝒊𝒇𝒊𝒄𝒊𝒂𝒍 𝒍𝒐𝒗𝒆
η αγαπη θέλει δυο❁
❁
κοιταζω ολα τα αγαπημενα μου προσωπα που βρισκονται στο τραπεζι και δεν μπορω να μην παραδεχτω ποσο ευτυχισμενος ειμαι. σιγα σιγα ολοι φευγουν ωστε να αφησουν το " ζευγαρι " να χαρει τη πρωτη νυχτα του γαμου. αποφασισαμε με τη στελλα να κρατησουν οι γονεις μου τον ιωσηφ αποψε μιας και δεν μπορουν να τον χορτασουν. βρισκομαστε στη πορτα και αποχαιρετουμε το νικο με τη μαρκελλα " μπαγασακο προφυλαξεις παρε μην μας το αφησεις εγκυο το κοριτσι " και γελαμε ενω κλεινουμε τη πορτα
παρατηρω πως η στελλα ξαπλωνει κουρασμενη στο καναπε ενω με το νυφικο δεν μπορει να βολευτει. καθομαι διπλα της και περναω το χερι μου γυρω απο τους ωμους της " εχεις πολυ πλακα ετσι " γυρναει και με κοιταζει χαμογελοντας " ευχαριστω πολυ κυριε νικολαου " και τη παρατηρω που σηκωνεται ορθια για να μαζεψει το σπιτι. τα χερια μου τυλιγονται γυρω απο τη μεση της και το κεφαλι μου βρισκεται στο λαιμο της αφηνοντας της καυτα φιλια κατα μηκος του. με τα χερια της εγκλωβιζει το προσωπο μου αναγκαζοντας με να σταματησω και να τη κοιταξω. τα βλεμματα μας ενωνονται και ενω στο δικο μου βλεμμα ειναι ζωγραφισμενο η ανυπομονησια στο δικο της περα απο αυτο βλεπω πως υπαρχει μια απεραντη αγαπη. της χαριζω ενα χαμογελο και αμεσως τραβαω το προσωπο της κοντα στο δικο μου ενωνοντας ξανα τα χειλη μας σε ενα πιο εντονο και παθιασμενο φιλι. μεσα σε αυτα τα δευτερα σκεφτομαι να της κανω ενα μικρο δωρακι
κολλαω το σωμα της αποτομα πανω στη πορτα του μπανιου και για λιγα δευτερα διακοπτω την επαφη μας για να την ανοιξω και να μας τοποθετησω μεσα. " γιωργο δεν ειναι η κρεβατοκαμαρα εδω ! " ακουω τη μπερδεμενη της φωνη αλλα χωρις να χασω αλλο χρονο κλειδωνω τα χειλια μας σε ενα φιλι γεματο παθος. τα χειλια της ταιριαζουν τρομακτικα πολυ πανω στα δικα μου και φοβαμαι πως αν τα χασω ποτε ... διωχνω αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου καθως μολις παντρευτηκαμε που να παρει ! δαγκωνω ελαφρα το κατω χειλος της πραγμα που τη κανει να αφησει εναν αναστεναγμο πριν η οι γλωσσες μας συναντηθουν και αρχισουν ενα δικο τους αισθησιακο παιχνιδι. οταν το φιλι μας τελειωσει το βλεμμα μου συναντα το δικο της
YOU ARE READING
Artificial love
Romance' 𝙩𝙝𝙚 𝙨𝙩𝙖𝙧𝙨 𝙖𝙧𝙚𝙣'𝙩 𝙚𝙣𝙤𝙪𝙜𝙝 𝙩𝙤 𝙢𝙚𝙖𝙨𝙪𝙧𝙚 𝙢𝙮 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙛𝙤𝙧 𝙮𝙤𝙪, 𝙣𝙤𝙩 𝙚𝙫𝙚𝙣 𝙞𝙛 𝙮𝙤𝙪 𝙘𝙤𝙪𝙣𝙩 𝙩𝙝𝙤𝙨𝙚 𝙧𝙚𝙛𝙡𝙚𝙘𝙩𝙚𝙙 𝙞𝙣 𝙢𝙤𝙤𝙣𝙡𝙞𝙩 𝙤𝙘𝙚𝙖𝙣𝙨.' Γιώργος και Στέλλα ένα παρελθόν γεμάτο αναμνήσεις...