tears of pain | u. salonga

twenty - eight.

chapter twenty - eight:
dianne

Chelsea's POV

"Chelsea, ano ba kasi 'yang pinapanood mo?" Natatawang tanong sa akin ni Unique. "Barcelona." Iyak ko.

Nakakaiyak kaya, parang gusto ko nalang mamatay.

"Hay nako." Iling nito at nagpatuloy sa pagsulat ng kung ano ano.

Guluhin ko nalang kaya si Unique?

Pinatay ko na ang cellphone ko at tinitigan si Unique.

Hindi naman perfect ang ilong niya, or his eyes, lips, hindi naman siya maputi, pero sobrang naiinlove at napopogian ako sa kaniya. Everytime I look at him when I'm sad, gumagaan ang pakiramdam ko. Parang nawawala lahat ng kalungkutan or ang bigat na nararamdaman ko.

He's my happy pill kahit na madalas kaming nagaaway. "Why are you staring at me?" He smiled. "Nothing. May naisip lang ako. By the way, what are you writing? Kanina ka pa jan nagsusulat ng kung ano ano."

"A letter for Dianne." Hindi ko alam kung sasabog na ba ako sa selos o kalma lang? Okay, chill ka lang, Chelsea, 'wag ka nalang magtanong. "Okay, for Dianne." I breathe deeply.

"And also a letter for you." Nangiti ako. "Kinilig ka nanaman."

"Gusto mo hatakin ko yang buhok mo Nikkoi? Tumigil ka at hindi ako kinikilig."

"Shut up, Chelly, I know you." Natawa nalang ako sa sinabi niya. "Oh, see? I know kinikilig ka. Of course, sino bang hindi kikiligin sa isang Unique Torralba Salonga, diba mahal?"

"Yabang mo." Tawa ko at bumaba sa kama.

Pumunta ako ng kusina at nagluto ng agahan. "You know what, to be honest, Dianne is beautiful." Bigla kasing nadaan sa utak ko si Dianne.

She's beautiful, mukha siyang taga middle east, at maganda ang kutis nito. "Mas maganda ka don." - "No, she has a different beauty."

"Pero mas maganda beauty mo don."

"Ang pangit pangit non eh, maarte pa." He rolled his eyes. "Ang bitter mo."

Bigla kaming binalot ng katahimikan. Humarap ako sa kaniya. "What?" I asked. Totoo naman ah? Ang bitter niya kaya.

"Mas bitter ka pa nga sa ampalaya eh." I laughed.

"Please don't make Dianne as a topic okay? I don't want to hear her name, it makes me... Ugh! Basta! Nanggigigil ako! I hate her!" Halos sabunutan niya na ang sarili niya. Humiga ako sa paanan niya at nakaharap sa kaniya. "Cute mo. Suklay ka para maayos buhok mo. Gulo na eh." Binigyan ko siya ng suklay at kinuha niya naman. "Basta, isa pang narinig ko yung pangalan niya galing sayo, hihiwalayan na kita."

"Sinong tinatakot mo? Oh, Dianne, Dianne, Dianne, Dianne, Dianne. Oh go! Break na tayo! Kala mo ba natatakot ako sayo? Tungak! Hindi noh! Pero bago muna tayo mag-break, ubusin muna natin tong pancake na to."

"Bahala ka nga! Nakakainis ka! Aalis na talaga ako." He pouted at humalukipkip. "Once again, sino ang tinatakot mo? Sanay naman akong mag-isa eh."

"Ugh! Epal ka talaga Chelly!" I laughed and finished my pancake. He did the same and gave me his plate and fork.

"Oh, akala ko ba kapag isang beses mo pang narinig yung pangalan ni Ate D makikipaghiwalay ka na? O aalis ka? Oh, ano pa inuupo upo mo diyan, gumayak ka na Nikkoi, tumatakbo ang oras, aba!" Inirapan niya lang ako. "Joke lang yon. Mahal kita ayoko kitang iwan magisa dito."

I felt my cheeks burn, and I tried to hide it. "Halika nga dito!" Lumapit ako sa kaniya at niyakap niya ako. He burried his face in my tummy. Para tuloy akong buntis.

Tinapik ko ang ulo niya, "Para kang baliw. Mukha akong buntis." Napaaray siya. Napalakas ata? "Next time bubuntisin na kita."

"NIKKOI!" Pinagpapalo ko siya sa balikat at tumawa lang siya. "Joke lang naman, mahal ko!"

"Siyempre, papakasalan muna kita, para wala ka nang takas sa akin. Gusto ko akin ka lang. Wala nang ibang aagaw sayo." Hinalikan niya ako at pinisil ang pisngi ko.

I feel so overwhelmed hearing those words from him. Pero, kami ba talaga magkakatuluyan?

----

yeet o yan nagpublish na ako HAHAHA 💞💞