tears of pain | u. salonga

forty - six.

chapter forty - six:
first

Chelsea's POV

Alas tres na ng madaling araw at nanonood ako ng mga makeup videos sa Instagram. Parang nasa-satisfy kasi ako sa mga video nila eh. Si Unique naman may ka-text.

My eyelids started to feel heavy so I turned my cellphone off. Nagkumot na ako. "Goodnight." I kissed his cheeks and I saw him smile. "Matutulog ka na?" I nodded and yawned. Tumagilid ako papaharap sa kaniya at narinig kong nilapag niya na ang kaniyang salamin. Nagkumot narin siya at niyakap ako.

He kissed my forehead and hugged me tighter. Sa sobrang lapit namin sa isa't isa ay halis ibaon ko na ang mukha ko sa dibdib niya.

"Gising ka pa?" He asked. "Medyo." Tipid kong sagot at tinignan siya. Bakit ang pogi niya parin kahit na anong itsura niya? Pogi kapag merong salamin, maayos buhok, nakapang—alis, pero pogi din kapag bagong gising, antok, nakapambahay, walang salamin, galit, putcha, lahat nalang ano?!

I pinched his cheeks and he pouted. Hindi ko alam kung bakit kahit inaantok na ako ay parang gusto ko parin kumain o kaya ay 'wag muna matulog. Umupo ako at sumandal sa headboard. I groaned. "Gusto kong kumain."

"Kumain? It's already 3AM." He said and put his glasses on. Umupo rin siya at isinandal ko ang ulo ko sa kaniyang balikat. "Ayoko pang matulog." I closed my eyes.

"Ano ba gusto mong kainin?" Tanong niya at dumilat ako. Tinignan ko siya. Taena. Gusto ko nalang magpakain sa kama.

"Hindi ko alam." I shrugged and sighed. Tumayo ako at tumingin sa salamin. "Tara 7-11." Sagot niya at ngumiti ako. "Sige!" I said and kinuha ang phone ko.

"Bato-bato pik. Kung sino matalo siya maglilibre." I frowned. "Come on! 'Wag kang KJ!" He lightly slapped my cheeks.

"Bato-bato pik!" Ha! Talo siya. Buti nga! He rolled his eyes and groaned in annoyance.

We locked the doors and started to walk going to 7-11. "Buhat!" Tumalikod siya at sumampa ako sa likod niya, "Isip bata ka talaga."

"Ikaw 'yon. Hoy, 'wag ka nga magsungit! sabi mo bawal KJ? Ikaw natalo eh, kasalan ko ba 'yon? Hahaha!" I laughed. "Fine."

"Try mo nga tumakbo, Koi." I laughed. "Gusto mo bang masugatan?"

"Ayaw po."

"'Wag, madadapa tayo." Sabi niya and nagpababa na ako kasi malapit naman na kami. "Parang gusto ko na lumipat dito, ang tahimik sobra."

"Anong gusto mo?" Tanong niya at kumuha ako ng ice cream na vanilla flavor. I've been craving for this! "'Yan lang? Ayaw mo ba ng siopao, hotdog, chips, anything?"

"Ayaw."

"Sige. Ikaw bahala, ako bibili ako ng Tortillas." Nanlaki ang mata ko. Favorite ko kaya 'yon! He smiled. "Uy! Bili mo rin ako!"

"Ang daya! Ikaw may share ka dito tas sa ice cream mo wala? Madaya, ayoko nga." Sumibangot ako. Bibili ako ng malaking container ng vanilla ice cream. Yung makapal kineme. Sarap 'yun eh.

"Deal?" I raised my brow. "Ugh. Fine!" I lightly jabbed his ribs. "Alam mo, ang damot mo, noh?"

"Talaga."

"And bago mo makalimutan, ikaw ang bibili neto." He rolled his eyes. "You got to pay me back the price of this ice cream!"

"Ang epal mo, wala ka namang sinabi sa rules na ganon." He paid for the ice cream and chips.

"Thank you sir!" He nodded and smiled. Siniko ako! "Epal ka?" Binatukan ko nga.

"Ang damot mo talaga." I said. "Oo nga eh,"

He shrugged, "Kaya nga maraming naiinis sa akin kasi pinagdadamot kita sa kanila." And with his words, I blushed instantly. I looked on the opposite side and bit my lips. "Kinilig ka naman." Panira talaga ng moment 'tong lalaking 'to, ano?

"Ewan ko sa'yo." I laughed. Biglang kumulog. "We need to run." I told him. Pabilis ng pabilis ang lakad namin, shit. Umaambon na. Nakapasok na kami ng bahay at saktong bumuhos ang ulan.

"Wanna watch something?" I asked. "Ewan ko. You decide."

Nagisip ako. "Don't tell me manonood ka nanaman ng Noah Centineo." I giggled. "What the heck, no! Nagsasawa na ako doon sa lalaking 'yon."

"Mood kong manood ng babies na tumatawa." Tumingin sa akin si Unique habang naglalagay ng ice cream sa freezer. "Manonood?" I nodded. "Bakit hindi nalang tayo gumawa?"

"Tangina mo, bastos."

"What? Are making babies bastos? Green minded ka lang." Sabi niya. "Tumigil ka nga! Tsaka na 'yon." I laughed. "Kelan?"

"Wala pa man tayo sa first year ng college, tsaka na kapag natapos na tayo ng kolehiyo."

"Ang tagal naman." - "Shut up, Nikkoi."

Nilabas ko yung ice cream sa freezer. "Kumain nalang tayo." I smiled. "Doon tayo sa kwarto." Sabi niya at tumango ako. Kinuha niya yung chips, tapos ako naman kumuha ng dalawang kutsara.

Pumunta na kami ng kwarto. "Patugtog nalang tayo." I nodded. He played 'Mundo'. Naalala ko nanaman yung araw na umiyak ako dahil ginawan niya ako ng kanta.

"Ganyan kita kamahal." Sabi niya at binuksan ang chips. Habang ako natulala lang.

San darating ang mga salita
Na nanggagaling sa aming dalawa?
Kung lumisan ka, 'wag naman sana
Ika'y kumapit na, nang 'di makawala

"Don't tell me you're gonna cry again!" Niyakap niya ako. "Hindi naman ako iiyak, para ka talagang ewan."

We looked at each other's eyes. Palapit ng palapit ang aming mukha. We kissed with pure love.

This is my first kiss. First kiss full of love, and first kiss of being in a relationship. Hinahalikan ko si Unique dahil boyfriend ko siya, hindi fake boyfriend.

"I promise I'll never do things that will hurt you, Chelly. Mahal na mahal kita." I looked at his eyes.

Oh fuck it, umiiyak nanaman ako. "I'm just... overwhelmed. Sobrang saya ko kung ano tayo ngayon."

Nagyakapan kami.

"Yung ice cream matutunaw!" Sabi niya at tumawa kaming dalawa. I wiped my tears and held my spoon. "Hala, oo nga tunaw na!"

We played songs that can lift up our moods. We stayed up so late. Alas cinco na.

Niligpit narin namin pinagkainan namin at napagpasyahan namg matulog. "Goodnight, mahal." He said.

"Umaga na, Koi."

"Ay sorry. Take two, take two."

"Good morning, mahal." I smiled. "Good morning, mahal. I love you."

I kissed his cheeks and closed my eyes.

yay manaiqnaksklqlscbskmslsk