Is dit mijn mekteb?

Deel 3

"Yasmina!" Hoor ik opeens een stem roepen. Als ik me omdraai zie ik mijn beste vriendin Amira daar staan. Ik ren meteen naar haar toe en ik knuffel haar.

"Wajoow lang niet gezien zeg." Zegt ze lachend.
Ik houd echt van deze meisje.

"Hahaha ja gister was zo lang geleden. Het voelt alweer een jaar geleden." Zeg ik ook lachend. Ik zie dat hij blik gaat naar de jongen die twee meter achter mij staat. Geweldig.

"Yasmina, wie is die knappe gast met wie je liep?" Vraagt ze me terwijl ze haar wenkbrauwen heen en weer beweegd.

"Amira, dat is die jongen van gister. Waar ik over verteld had. Maar ik leg het je later allemaal wel uit." Zeg ik zachtjes zodat ik zeker weet dat hij me niet kan horen.

"Ooh god, wees voorzichtig alsjeblieft. Ik moet naar me tante, anders was ik wel met je mee gegaan om er zeker van te zijn dat je veilig bent." Zegt ze bezorgd. Amira gedraagd zich soms echt als een moeder.

"Nee joh, is niet nodig. Ik ben veilig. Echt waar, ik bel je straks." Zeg ik waarna ik haar een kus op haar wang geef en daarna weer naar de jongen loop. Ik weet zijn naam niet eens.

"Hoe gaat het met Amira?" Vraagt hij aan me wanneer ik weer naast hem sta. Ik kijk hem aan met 1 wenkbrauw omhoog en zeg:" gaat je geen moer aan."

Hij zucht luid en schud zijn hoofd. Niet mijn probleem. Jij wilde je zo gedragen tegenover mij, dan vraag je erom.

"Yasmina...." begint hij maar ik kap hem direct af.

"Niet tegen mij praten." Zeg ik.

Thuis in de avond. De gasten waren al weg:

Ik zat in me kamer mijn haar in te vlechten toen me deur werd geopend door mijn broer Samir.

"Yasmina, wat was er met jou en de buurjongen?" Vraagt hij me bezorgd. Buurjongen?

"Huh buurjongen?" Vraag ik hem verward.

"Ja, de jongen van vanmiddag. Dat is onze nieuwe buurjongen." Zeg hij. Oowh fijn. Woont die gek naast me.

"Hoezo? Wat zou er met ons moeten zijn?" Vraag ik hem terug. Altijd een vraag beantwoorden met een vraag.

"Nee niks, laat maar. Blijf uit zijn buurt begrepen." Zegt hij tegen mij met zijn vingers wijzend van zijn ogen naar mij. Je weet wel, het I SEE YOU gebaar.

"Jaha Samir, ga nou maar." Zeg ik terwijl ik ieen elastiekje in me haar doe.

Als hij de kamer heeft verlaten besluit ik om Amira maar eens te gaan bellen. Ik had haar namelijk beloofd om nog te bellen en alles uitteleggen over de jongen. De jongen die nu blijkbaar ook me buurjongen is. Gezellig toch?

Na nog geen 2 keer over gaan neemt ze op.

"En? Begin." Zegt ze snel.

"Ook hallo Amira, het gaat goed bedankt voor het vragen." Zeg ik lachend.

"Yasmina vertel nu. Ik wil het weten." Zegt ze nieuwsgierig. Deze meisje zegt niet eens hele zinnen maar verwacht wel een heel verhaal van me. Wauw.

"Er valt niet veel te vertellen, die jongen van gister is dus me nieuwe buurjongen. Vandaar dat ik met hem liep. Zijn moeder wilde dat ik hem liet zien waar de winkels waren." Zeg ik snel.

"Hij is wel echt mooi man. Hoe heet hij eigenlijk?" Vraagt ze me benieuwd.

"Eerlijk? Ik heb oprecht geen flauw idee." Zeg ik lachend. Waarom ik lach? Nou ik heb een middag met een persoon doorgebracht waarvan ik geen flauw idee heb wat uberhaupt zijn naam is. Typisch iets voor mij.