Is dit mijn mekteb?

Deel 4

De volgende dag

"Heb je het nieuws al gehoord?" Vraagt Amira me als ze naast me kluisje kom staan. Ik kijk haar met gefonsde wenkbrauwen aan waarna ik mijn kluisje dicht doe.

"Nou vertel. Welk nieuws?" Vraag ik haar nieuwsgierig.

"Er komt een nieuwe jongen in de klas. Vanaf dit uur. Ik durf te wedden dat het die ene buurjongen van je is." Zegt ze lachend.

"Nee joh, zal vast niet. Hij is trouwens volgends mij een stuk ouder dan ons hoor." Zeg ik. Ik hoop zo dat ik gelijk heb. Ik heb oprecht geen behoefte om zijn hoofd elke dag opnieuw te zien.

"Zullen we wedden? Voor een broodje kip." Zegt ze grijnzend. Altijd zij weer met haar broodje kip. Dit kind is gewoon een kip verslaafde.

"Is goed." Zeg ik lachend terwijl ik haar hand vast. Nadat ik die geschud heb lopen we beide richting onze klas aangezien de eerste bel al gegaan was.

Zodra we het lokaal binnen lopen blijf ik bij de ingang stil staan door het bekende gezicht die ik zie.

"Dus... krijg ik me broodje de eerste of de tweede pauze?" Vraagt Amira me grijnzend.
Ik kijk haar boos aan waarna ik de klas binnen loop zonder hem ook maar een enkele blik te geven.

"Jongens en meisjes, even allemaal rustig gaan zitten. Vanaf vandaag hebben we een nieuwe leerling in de klas. Stel je maar eens voor." Zegt meneer de Leeuw tegen mijn buurjongen.

"Nou, ik ben Yassine en ik ben 21 jaar. Verder hoeven jullie niks over me te weten." Zegt mijn buurjongen, Yassine dus. Hmm Yassine?

"Oke Yassine, kort maar krachtig. Neem maar achterin plaats naast Bilal." Zegt meneer de Leeuw tegen hem. Nee. Ik en Amira zitten voor Bilal dus dat betekend dat Yassine achter me komt te zitten. Kan me dag nog beter?

"Zo Yasmina, we komen elkaar ook overal tegen." Zegt hij grijnzend wanneer hij achter me plaatsneemt.

"Jammer genoeg wel ja." Zeg ik bitchie tegen hem.

"Niet zo boos doen Schatje. Ik weet dat je het geweldig vind dat ik bij je in de klas zit." Zeg hij, ik durf te wedden dat hij zit te grijnzen maar ik vertik het om me om te draaien.

"Mocht je willen. Oowh en noem me geen schatje." Zeg ik zachtjes waarna ik me volledig probeer te focussen op alles wat meneer de Leeuw zegt. Dit word nog een lang jaar....

Pauze

Ik en Amira zaten op onze vertrouwde plek in de kantine. Gewoon ent als altijd, met onz eten en drinken. Ik wilde net me brood uit mijn tas halen toen ik iemand op mijn schouder voelde kloppen. En raad eens, Yassine stond daar.
Ik keek hem aan met een blik van, wat moet je.

"Kan je wat opschuiven? Dan kan ik naast je zitten." Zegt hij lachend. Wacht, denkt hij serieus dat hij naast me kan komen zitten?

"Uhm nee? Ik wil je niet naast me hebben. Ik wil je niet in me buurt  hebben. Wat begrijp je daar niet aan?" Vraag ik hem geïriteerd.

Alsof ik tegen de lucht aan het praten was duwde hij me aan de kant en ging zitten. Nee, dat deed hij niet.

"Yassine ga weg! Ik wil je niet naast me." Zeg ik boos terwijl ik hem probeer weg te duwen. Maar nee joh, Yassine doet er nog een schep bovenop. Hij slaat zijn arm om mijn schouders heen en trekt me tegen zich aan. Uit boosheid geef ik hem een klap in zijn gezicht.

"Yasmina!" Roept Amira geschrokken. Boos sta ik op en loop de kantine aan. Na een paar seconde hoor ik voetstappen achter me maar ik negeer ze.

"Yasmina! Wat heb je tegen mij?" Vraagt hij terwijl hij me bij mijn pols vast pakt.

"Wat ik tegen jou heb? Is dat een serieuse vraag? Alles! Ik haat jou. Hoor je me? Ik haat jou!" Roep ik boos terwijl ik mijn pols los trek.
Maar meneertje is het daar niet mee eens.
Hij trekt me plots met een snelle beweging tegen de muur aan , tussen hem en de muur ingeklemd.

"Yassine! Laat me meteen los!" Roep ik boos terwijl ik met alle kracht die ik in me heb( wat blijkbaar niet veel is) hem van me af probeer te duwen.

"Pas wanneer jij accepteert dat je voorlopig niet van me af zal komen." Zegt hij fluisterend.

"Yassine..... wat wil je van me?" Vraag ik hem zuchtend.

"Is dat dan niet duidelijk?" Vraagt hij me lachend. Waarom lacht deze gast? Ik schud nee aangezien ik echt niet weet wat hij van me wilt.

"Maakt niet uit, je komt er nog wel achter." Zegt hij fluisterend waarna hij me diep aan kijkt.

"Ik kom nergens achter. Blijf verdomme uit mijn buurt begrepen." Sis ik boos waarna ik hem een knietje tussen zijn benen geef. Gelijk laat hij mij los en valt uit pijn op de grond.

"Ik heb je gewaarschuwd." Zeg ik zachtjes waarna ik weg loop.