Uyandığımda telefon açıktı hala , karşı taraftan gelen düzenli nefes sesleri ile onunda uyduğunu anlamıştım saat 10'u geçiyordu. Ama Soo asla bu saate kadar uyuyamazdı.
Düzeninin dışına çıkıyordu , değişiyordu. Bende öyle.
Öncelikle mimar olmak istemiyordum her gün şirkete gitmek istemiyorum ama oyuncu olabilmem içinde beni yukarıya sürükleyecek birşey olması lazımdı ve durduk yere de bu olmazdı. Yaşamım hayatım yeno bor düzenim oluşuyordu.
"Günaydın" dedi uykulu çıkan sesiyle.
"Nerden anladın uyandığımı?"
"Nefes alışından"
"Nasıl nefes alıyorum ki?"
"Ne bileyim ben senin nefesin"
"Dogru, geç kalktın"
"Uyuyamadım gece her neyse bu gece oradayım"
"Bitti mi?"
"Bitirdik, Suga ve ben yani.... hoseok her dakika arıyor ve onu gelmesi için kafasını ütülüyor ve gelmeye karar verdi bende öyle"
"Sevindim, görüşürüz o zaman gece "
"Görüşürüz"
Telefonu kapatıp hızla üstümü değiştirdim. Konuşmam gerekiyordu Chanyeol hyungla. Beni bir tek o anlardı.
Evine geldiğimde kapıyı Baekhyun hyung açtı.
"Selam"
"Günaydın jongin geç içeri hadi"
"Beni bekliyormuş gibi konuştun" dedim gülümseyerek.
"Aslına bakarsan bekliyorduk seni.... ne zaman olduğunu bilmesekte" göz kırptı.
"Ne yani ne olduğunu biliyormusunuz?"
"Ben kahve yapıp geleyim bize sonra konuşalım."
Kahveyi yaptıktan sonra bahçede ki karşılıklı salıncaklara oturduk. Onlarda karşıma oturdular.
"Nerden başlayım.Siz ne zamandır farkındasınız?"
" ben odada sizi öyle gördükten sonra anladım."
"Ben ise Yeol sahne aldığı zaman"
"Anladım. Ben ne olduğunu bilmiyorum açıkçası bu ilk. İlk defa böyle hissediyorum. Değişiyorum."
Kahveden bir yudum alıp devam ettim.
"Değişiyorum dedim ya , hayatım değiştikçe benim sevdiğim şeylerde değişiyor bu korkunç birşey."
"Bu korkunç değil jongin. Herkes değişir , herkesin sevdikleri değişir. Bundan korkmamalısın."
Baekhyun hyung yatıştırıcı sesiyle konuşunca daha da cesaretlenmiştim.
"Sürekli Soo'yu düşünmeye başladım yıllardır beraberdik ama onu şimdiye kadar hiç bu kadar düşünmemiş , ayrıntıları fark etmemiştim. Mesela gülünce kalp şeklini alan dudaklarını hiç fark etmemiştim ya da gözünde ki beyazlığın daha fazla oluşunu , ya da yemek yerken başka hiçbirseyi görmeyişini. Bunları fark etmemiştim şimdiye kadar... "
Gözüme onunla olan anılar canlanmaya başlamıştı.
"Ama şimdi her ayrıntıda kayboluyorum. O farkında değil ama sürekli kendimi ona bakarken buluyorum. Ve bu yanlış bana göre, yanlış anlamayın hyung sizi gercekten çok seviyorum ve destekliyorum , kris hyung ve Tao'yu da cok seviyorum. Hatta aralarında şuan bir şey olmasa da Yixing hyung ve junmeyon hyungu da çok seviyorum."
"Ama bu duygu yüzünden aranızın kötü olmasından korkuyorsun." Hislerime tercüman olup konuştu Chanyeol hyung.
"Evet" derin bir nefes aldım.
"Hyungla o beni öptü"
"Nasıl oha. Oha ne zaman?"
"Öptü ama sarhoştu bundan bir anlam çıkarmamam lazım ama ben umutlanıyorum ve bu gerçekten korkunç birşey bir erkeği sevmek korkunç , çevrede ki insanların bakışları korkunç 'ibneler' diye anılmak korkunç. Ben bunu kaldırabilirmiyim bilmiyorum."
Chanyeol ve Baekhyun hung kaldırabiliyolardı.
"Sizin için de bu zor olsa da aşk var ve bu çok güçlü Çünkü aranızda ki bağ çok güzel. Biz...., biz olabilirmiyiz. Off ne diyorum ben o beni sevmiyor bile."
"Peki ya sen , sen seviyormusun?"
"Sevmekten korkuyorum."
"Hayatta güzel olan hep en zor olandır, korktuğundur. İnsanlar sana bakıp gülcek belki evet İbne de diyecek hatta ama korkmamalısın , kyungsoo senin yaninda omur boyu olacak 5 10 saniye gordugun insanlar icin mutsuz olmaman lazım ve emin ol kyungsoo eğer seni seviyorsa ki bence seviyor hiçbirşeyden kaçmaz. Çünkü elbet yanında olacak insanlar da olacak bizim gibi hereke rağmen seni seven insanlar olacak. Kendin ol jongin."
Yanıma gelip bana kocama sarıldılar. Doğru söylüyordular. Ben kimsem oydum ne değişmeye ne de başka birisi olmama gerek yoktu çünkü aşk aşktır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
