Τι κι αν είπε σ'αγαπώ;

▪Capiluto 2▪

Η Marisa ένοιωσε για λίγο άβολα από το βλέμμα του κ.Evans αλλά ύστερα από λίγο εκείνος είπε 《Είσαι και εσύ καινούργια εδώ σωστά;》.Η Marisa κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.《Τότε θα κάνουμε υποστήριξη ο ένας στον άλλον》είπε ο κ.Evans και γέλασε όπως και η υπόλοιπη τάξη.

Το κουδούνι χτύπησε για έξω."Δεν ήταν και τόσο δυσκολο"σκεφτηκε η Marisa καθώς ήταν έτοιμη να βγει από την τάξη.Ομως άκουσε κάποιον να κάλει το όνομα της.

Ο κ.Evans

Marisa P.O.V

Άκουσα τον κ.Evans να με φωνάζει.Αμεσως γύρισα αλλάζοντας κατεύθυνση τώρα προς την έδρα του καθηγητή μου.
《Άκουσα ότι σε ενδιαφέρει το μάθημα μου》είπε
《Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ακολουθήσω την καριέρα σας 》απάντησε γρήγορα
《Ωραία τότε.Θα ήθελες να κανονίσουμε μια συνάντηση για να σου μιλήσω για την ειδικότητα μου για να βεβαιωθείς πως αυτή θα είναι η σωστή δουλειά για εσένα;》

Πάγωσα για λίγο.

Τι ήταν αυτό;Πω Marisa τι ανοησίες σκέφτεσαι δεν είναι ραντεβού. Απλά θα μιλήσετε για την Φυσική.

《Ναι φυσικά θα το ήθελα πολύ!》απάντησα και χαμογελασα.

Μου ανταπέδωσε το χαμόγελο 《Ωραία τότε αυριο στις 6 στην βιβλιοθήκη;》

《Ναι》
《Τέλεια θα σε δω εκεί Marisa μου!》

Μόλις με είπε "Marisa του ";;!!;; Δεν το πιστεύω αυτό.Μα όχι είναι καθηγητής μου .Δεν είναι και κάτι σπουδαίο το να με αποκαλεί δικιά του.Θελω να πω είμαι δικιά του.Αλλα μαθήτρια.

Βγήκα από την τάξη με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη μου.Ξαφνικα μια γνωστή φυσιογνωμία ήρθε δίπλα μου. Η Lora.

《Λοιπόν γλυκά πως ήταν το πρώτο σου μάθημα;》
《Ήταν φανταστικό!》
《Ουάου Πρώτη φορά βλέπω κάποιον τόσο ενθουσιασμένο μετά από Πρώτη ωά Φυσική》είπε και γέλασε.
《Εγώ πάντως την λατρεύω 》είπα και έσπρωξα φιλικά τον ώμο της ενώ γελούσα.

Σχολασαμε.Οι άλλες ώρες ήταν πιο βαρετές αλλά άντεξα.Περπατουσα στο σπίτι και στο μυαλό μου στριφογυρίζε η σκέψη της συνάντηση με τον Nicolas. Κάθε φορά που το σκεφτόμουν ένοιωθα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν!Δεν είχα ξανά νοιώσει έτσι!

Το σπίτι μου ήταν αλλά 15 λεπτά μακριά και είχα ήδη κουραστεί .Βρήκα ένα παγκάκι και έκατσα εκεί για λίγο.Εκει που καθόμουν ξαφνικά ένα μαύρο αμάξι σταματάει μπροστά Μου και κορνάρει.

Κρύος ιδρώτας με ελλουσε.Ηξερα πως η εγκληματικότητα θα ήταν μεγαλύτερη στην καινούργια μου πόλη αλλά έκαναν απαγωγές νταρλα μεσημέρι;

Το παράθυρο του αυτοκινήτου σταμάτησε και προς μεγάλη μου ανακούφιση ήταν ένα γνωστό πρόσωπο.Ο κ.Evans.

《Δεσποινίς Anderson, θέλετε να σας πάω κάπου φαίνεστε πολύ κουρασμένη και μπορώ να πω πως έχει και ζεστή》είπε και γέλασε με την κουρασμένη μου στάση.
《Εμ......》
《Έλα τώρα μην ντρέπεσαι!》
《Καλά 》είπα δειλά και μπήκα μέσα στο αμάξι κάτι που δεν συνήθιζα να κάνω. Ήταν ξένος.Αν και ηταν καθηγητής μου δεν τον ήξερα! Σήμερα τον γνώρισα!

Του είπα την διεύθυνση μου και ξεκίνησε να με πάει.
《Λοιπόν Marisa ,πως σου φάνηκε το σχολείο;》είπε ο καθηγητής μου μετά από ένα μεγάλο κενό ησυχίας.
《Αρκετά καλο》είπα και συνέχιζα να κοιτάω από το παράθυρο του αυτοκινήτου.《Ωραία....》είπε.

Μετά επικρατούσε πάλι ησυχία
Κάποια στιγμή νομίζω πως ο κ.Evans ήταν έτοιμος να πει κάτι αλλά μετά το μετάνιωσε. Ήταν σαν να έψαχνε να βρει θέμα προς συζήτηση.

Οταν ειμασταν κοντά στο σπίτι μου είπα να με αφήσει λίγο πιο πριν γιατί ήθελα να περπατήσω λίγο.Η αλήθεια ήταν πως δεν ήθελα να με δουν οι δικοι μου στο αυτοκινήτο κάποιου ξένου την πρώτη μου μετά στο σχολείο.Που να μάθαιναν πως ήταν και καθηγητής μου!
《Εντάξει Marisa μου. Τα λέμε αύριο;》είπε
Θυμήθηκα την προγραμματισμένη συνάντηση μας και με ένα χαμόγελο στα χείλη ειπα《Ναι ανυπομονώ.》