Τι κι αν είπε σ'αγαπώ;

▪Capiluto 5▪

《Marisa Anderson? 》

《Η ίδια!》

Το χαμόγελο μου χάθηκε.....

《Σας καλούμε από το νοσοκομείο τάδε....Θέλουμε να αναγνωρίσετε δύο πτώματα....》

Ένοιωσα καυτά δάκρυα πάνω στα μάγουλα μου.

《Έρχομαι αμέσως....》

Έκλεισα το τηλέφωνο και απλά χάθηκα στις σκέψεις μου.Η Clara με κουνούσε από τους ώμους και έλεγε κάτι αλλά δεν μπορούσα να την ακούσω.Μαλλον θα ρωτούσε τι έγινε και ποιός ήταν στο τηλέφωνο.Χωρις να το καταλάβω βρισκόμουν στα γόνατα μου και έκλαιγα σπαρακτικά.Ολο το μαγαζί μας κοιτούσε αλλά δεν με ένοιαζε.Η Clara με πήρε από το πάτωμα και με οδήγησε έξω.Με έβαλε να κάτσω στο αυτοκίνητο και μετά από λίγο με ρώτησε

《Marisa μου πες μου τι έγινε.Πως θα μπορέσω  να σε βοηθήσω.Τι σου είπαν στο τηλέφωνο? 》

Σήκωσα να την κοιταξω μετά από πολύ ώρα.Εκλαιγε και αυτή.

《Ήταν .........Από το νο-νοσοκοκομειο....》είπα με δυσκολία.《Πρέπει να αναγνωρίσω δύο πτώματα.....και νομίζω ξέρεις και εσύ ποιοι μπορεί να είναι.......》είπα και πάλι άρχισα να κλαίω

《Πάμε....》είπε τελικά η Clara και έκλεισε την πόρτα μου και πήγε στη θέση του οδηγού.

Στο δρόμο δεν μιλούσαμε καθόλου.Μια σιωπή μας είχε καταβάλει. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε και κάτι άλλο.

Ύστερα από ένα 25λεπτό φτάσαμε στο πάρκινγκ του νοσοκομείου.Εκατσα μέσα στην αρχή.Δεν ήθελα να βγω.Φοβομουν.Τι θα έβλεπα?

《Marisa πρέπει να πάμε. Άμα δεν μπορείς να πας εσύ θα πάω εγώ θα πω πως είναι αδέρφη σου και πιστεύω θα με αφήσουν....》είπε χαμηλόφωνα και γύρισε για να μην δω τα δάκρυα της.

《Θα ερθω》 είπα και σηκώθηκα από την θέση μου.

Μπήκαμε και οι δύο στο νοσοκομείο. Έτρεξα στην ρεσεψιόν και είπε το όνομα μου.

《Η  γιατρός  Madison  θα σας οδηγήσει στο θάλαμο 》 είπε η ρεσεψιονιστ.

Μια ψηλή γυναίκα ,καστανομαλλα,γαλανά μάτια και σώμα μοντέλου.Δεν με ένοιαζε και τόσο η εμφάνιση της αυτήν την στιγμή είναι αλλά δεν μπορούσα και να μην την προσέξω.

《Είστε οι αδερφές Anderson
?》είπε και προσπάθησε να γελάσει. Δεν ήξερε πως να μας αντιμετωπίσει γιατί ήξερε πως είμασταν σε σοκ.

《Εμείς είμαστε 》είπε η Clara.

《Ακολουθήστε με》απάντησε η κα.Madison. 

Φτάσαμε σε ένα θάλαμο .Μελαγχολικός χώρος. Στεναχωρος.Αλλα θα μου πεις εκεί βρίσκονται πτώματα. Τι έπρεπε να περιμένω πεταλούδες και πολύχρωμους τοίχους?

Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε ένα κρεβάτι. Πάνω στο κρεβάτι ήταν δύο σώματα καλυμμένα με ένα άσπρο πανί.
H κα.Madison  γύρισε να μας κοίταξε. 《Είστε σίγουρα έτοιμες? 》

《Ναι..... 》είπαμε

Σήκωσε το πανί.

Και τότε ήταν που τους είδα...

Χλωμοι με αίματα παντού......

Ακίνητοι. Κανένα  ίχνος ζωής....

《Τους αναγνωρίζετε? 》ρώτησε η κα.Madison

《Ναι》είπε η Clara《Είναι οι γονείς μας....》Τελείωσε την πρόταση της η οποία ήταν κι η τελευταία πρόταση που άκουσε πριν σωριαστω..........