02

1K 192 29
                                    

APA PERASAAN BILA DENGAR LAGU HEARTBEAT? Alololo MESTI ANGAU EH? HAHAHA🍢❤️

.
.
.
.
.

"Kahwin dengan Nara, itu sahaja dapat bahagiakan Papa kamu"

Senyum puan park, dipegang bahu anaknya yang sedang termenung itu.

Sejak dua tiga hari ini jimin jarang keluar rumah dan jarang juga pergi kerja. Banyakkan termenung sahaja.

"Termenung kamu tu tak akan bawak kamu kemana-mana sayang. Mama faham perasaan kamu—

"Apa yang mama faham? Waktu papa sakit mana mama pergi? Waktu papa sihat baru mama ada. Bila sakit? Batang hidung pun tak nampak". Balas jimin dengan sinis.

Puan park menghembus keluhan berat. Dipegang pula tangan anaknya itu. Air matanya mengalir apabila serba-salah dengan anaknya itu.

"Mama mintak maaf jimin. Mama tau ini salah mama. Mama selalu abaikan family sendiri dari kawan-kawan. Mama mintak maaf jimin"

"Dah la ma, semua dah berlalu. Kalau mama minta maaf pun, papa bukannya boleh hidup balik". Balas jimin, lalu keluar berjalan naik ke tingkat biliknya.

"Awak, maafkan saya sebab tinggalkan awak dengan jimin. Saya janji akan tunaikan permintaan awak"

.
.
.
.
.

"Papa tak suka lah kamu asyik keluar dengan jantan-jantan club tu. Jangan sampai papa sekat perbelanjaan kamu sampai akhir tahun ni"

Kata tuan choi, dipandang anaknya Nara sedang menonton televisyen itu.

"Ugut kan?". Soal Nara geram dengan ugutan tuan choi itu.

Tuan choi menggelengkan kepalanya, asyik-asyik dilabelkan ugut. Dia tahulah mana baik mana buruk untuk anaknya.

"Papa tak ugut tapi papa cuma cakap sahaja. Tengokla anak kim tu tak kemana-mana. Kerja malas tapi club 24 jam. Tak sesuai jadi suami"

"Apa papa cakap? Anak uncle kim tu? Eii, pa...taehyung tu baik okay. Dia rajin kerja okay. Please do not call him lazy"

Balas Nara. Ah pantang sahaja nama sahabatnya di katakan malas. Uh, dia tahula sahabatnya rajin. Kut?

"Lantaklah dia. Papa sebenarnya nak bincang sesuatu dengan kamu. Papa yakin kamu suka". Tuan choi berjalan ke arah Nara lalu duduk di kerusi sebelah anaknya itu.

"Kenalkan jimin tu?"

"Tak"

"Ala, park jimin yang selalu jaga papa dia waktu sakit dekat hospital tu. Yang kacak-kacak tu"

"Sebelum papa flight ke hongkong semula, papa nak kamu kahwin dengan jimin—

"What?!". Terkejut beruk tuan choi apabila Nara menjerit. Nasib hayatnya panjang lagi. Huh !

"Kenapa? Jimin tu bagus apa. Doktor kut lagipun kalau kamu sakit senangla dia yang handle"

"Not funny pa.."

.
.
.
.
.

"Baguslah tu kau berkahwin awal. Tak la murung sahaja"

Sengih jungkook, kosong sahaja riak di wajah jimin. Tiada perasaan

Jungkook menggelekan kepalanya. Tidak tahula kenapa rakannya senyap sepi tidak suka bercakap.

"Kau dah ready nak tanggung anak orang? Means, kau tahukan jaga perempuan macam tu susah sikit?". Soal jungkook, jimin tidak bersuara malah mengganguk sahaja.

"Kau kena paksa kan? Bukan kau yang nak kan?". Soal jungkook

Jimin menghela nafas geram. Tidak habis-habis lagi soalannya. Rimas betul!

"Aku tak buta lagi nak kahwin dengan orang macam tu". Balasnya

"Mama kau suruh lah ni kan?"

"Tak"

"Habis siapa?"

"Papa aku. Itu permintaan dia sebelum dia pergi. Aku dah janji akan tunaikan perminataan tu"

Jungkook mengangguk. Dipandang semula wajah rakannya itu.

"Kalau itu permintaan dia. Buatla"

"Tak nak"

"Pulak. Aku bunuh kang!"

.
.
.
.
.

"Jadi, kamu dah bersedia nak kahwin dengan anak uncle?"

Soal Tuan Choi, dipandang jimin yang sedang minum itu.

Jimin hanya mengganguk tanpa berkata apa-apa.

"Kamu buat semua ni atas paksa ke jimin? Uncle tak naklah Nara sakit hati lepas kahwin nanti"

"Saya ikhlas uncle". Balas lelaki itu dengan senyuman tawarnya. Iya, terpaksa tapi itu sahaja jalannya.

"Apa kau buat dekat rumah aku?". Jimin dan Tuan choi memandang ke arah pintu yang dibuka Nara.

Jimin menunduk, tidak mahu memandangnya.

TO BE CONTINUED__🥀

HATE BEING LOVEDWhere stories live. Discover now