Adventure

~၉~

"ဟင္​ Momo unnie..."

ဟုတ္​တယ္​ Momo unnie ပဲ အဲ့ဒီမ်က္​ႏွာ​ေလး ဘယ္​​ေတာ့မွ Dahyun ​ေမ့မွာမဟုတ္​တဲ့ မ်က္​ႏွာ​ေလး....။ ဘာလုပ္​ရမလဲ Dahyun ဘာလုပ္​ရမလဲ အ႐ွင္​သာသိရင္​.....။ Momo unnie ဆီ တိတ္​တဆိတ္​ခ်ဥ္​းကပ္​ရမယ္​။

.............................

"ဆရာ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတာ့ အိမ္​ျပန္​ခ်င္​ၿပီ ျပန္​လွည္​့ရ​ေအာင္​"

"ဟုတ္​တယ္​ ကြၽန္​​ေတာ္​​ေရာပဲ"

"သမီးတို႔လည္​း ဆက္​မသြားခ်င္​​ေတာ့ဘူး "

​အရင္​ trip​ေတြတုန္​းက ဘယ္​tripမွ အ​ေသအ​ေပ်ာက္​မ႐ွိခဲ့ၾက​ေခ်။ ဒဏ္​ရာျပင္​းျပင္​း​​ေတာင္​ ရသည္​မွာ မ႐ွိသ​ေလာက္​႐ွားပါသည္​။ ဒီတစ္​​ေခါက္​က ကြၽန္​းကလွတာမွန္​​ေပမယ္​့ လူငယ္​ပီပီ စြန္​႔စားရတာႀကိဳက္​​ေပမယ္​့ ယခုလို ၾကံဳ​ေတြ႔​ေနၾကရ​ေတာ့ ဘယ္​သူမွ ဆက္​မသြားခ်င္​ၾက​ေတာ့....။ ထို႔​ေၾကာင္​့ ​ေက်ာင္​းသားမ်ား တစ္​​ေယာက္​တစ္​​ေပါက္​ ညည္​းညဴ ၾက​ေနျခင္​းျဖစ္​သည္​။

"ဟုတ္​ၿပီ ဆရာလည္​း ဆက္​မသြားဖို႔ စဥ္​းစားထားတယ္​ ဒီည​ေတာ့ ငါတို႔ ဒီ​ေနရာမွာ နားၾကၿပီး မနက္​လင္​းတာနဲ႔ ျပန္​လွည္​့ၾကတာ​ေပါ့"

သြားၿပီ Momo ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခဲ့ရသမွ် သဲထဲ​ေရသြန္​ျဖစ္​​ေခ်ၿပီ။ အခုထိ Hyunnie နဲ႔ စိတ္​ခ်င္​းမခ်ိတ္​ဆက္​မိ​ေသး.......။ ဟင္​့အင္​း .... ဒီလို​ေတာ့ အပ်က္​မခံႏိုင္​ဘူး ဒီထိ​ေရာက္​လာၿပီးမွ ဒီလို​ေတာ့ ျပန္​မလွည္​့ႏိုင္​ဘူး....။

tent တစ္​ခုတည္​းတြင္​ Momo တို႔ သူငယ္​ခ်င္​း ၈​ေယာက္​ က်ပ္​ညႇပ္​စြာထိုင္​၍ တစံုတခုကို တိုင္​ပင္​​ေနၾကသည္​။

"Hyunnie ကို မ​ေတြ႔ရမခ်င္​း ငါျပန္​မလွည္​့ႏိုင္​ဘူး ဒီ​ေတာ့ ငါတစ္​​ေယာက္​တည္​း ဒီမွာ​ေနခဲ့မယ္​"

"ဒီလို​ေတာ့ ဘယ္​ျဖစ္​မလဲ ဆရာ့ကို​ေျပာရင္​လည္​း လံုးဝလက္​ခံမွာမဟုတ္​ဘူး"

Jihyo က​ေျပာ​ေတာ့ အားလံုးလည္​း​ေထာက္​ခံၾကသည္​။ ျပန္​လိုက္​ခဲ့ရန္​ အတင္​းအၾကပ္​လည္​း မတိုက္​တြန္​းရက္​ၾက....။