Gerçekten çekilir biri olmadığımı düşünmeye başladım. Bu düşünce yaşadıklarımdan mı yoksa annemin bana kattığı bir özellik miydi, bilemiyordum. Hislerime engel olamıyordum ama bunu hiçbir şekilde yansitamiyordum. Asıl sorun bu değildi. Asıl sorun bundan şikayetçi olacak kadar nefret etmek ama bunu degistiremeyecek kadar memnun olmamdi. Gerçekten sorunlu biri idim. Sorunlu biri olarak büyümüştüm ve artık bunu normal olarak görmeye başlamıştım. Bana göre tüm insanlar tüm insanlık sorunlu idi. Bunu kendilerine yansıttığım zaman bana hak verdiler ve bir süre sonra çevreme kim değerse onu sorunlu biri yaptığımdan şikayetçi olmaya başladı. Ilk adım yalnızlık böyle başlamıştı. Yalnızlık derken, körü körüne yalnız olmaktan bahsetmiyorum. Tabi ki çevremde az da olsa insanlar vardı. Kulvarima göre güzel bir kız sayilabilirdim. Çevremdeki insanların sebebi bu olmalıydı. Buna rağmen yalnizdim. Hislerin her zaman soylenemeyecek kadar özel olduğunu düşündüm ve buna göre davrandım. Onlar öyle değildi, onlar açık ama yalancılardi. Benden her zaman bunu beklediler. Sırf onlar gibi olmadığım için üzerime cullandilar. Onlara göre tuhaf, soğuk biri idim. Bilemiyorum, belki itici.. Ki haklı sayilirlardi. Ki ben de haklı sayilirdim, kendimce tabi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Black
Kısa HikayeBu yazdıklarım bir sanat eser olmayacak kadar içten ve bir o kadar basit. Bu yazdıklarım şiir değil bir hikaye de keza. Bu yazdıklarım insanlık için küçük benim için büyük bir adım değiller. Ne isem ne isek onu yansıtıyorum sadece. Istersen bunu bir...
