Kus me niet

deel 2

"Delilah kom nou! We komen nog te laat door jou!" gilt Lena naar me. ik kreun en ga overeind zitten. "Hoe laat is het?" vraag ik. "We hebben nog een kwartier! kleed je aan!" gilt ze in paniek. snel spring ik op en pak mijn kleding. een lange broek en een tuniekje. Lena draagt een kort rokje met een maillot en een vestje. "We zijn er zo,"zeg ik als Lena gehaast haar boeken in haar tas propt. "Nee niet waar! we moeten minstens nog 10 minuten lopen! ik luister nooit meer naar jou als we naar een feestje gaan. we hadden al veel eerder weg moeten gaan dan waren we niet zo moe," ze ratelt maar door. "Kom op het was een heel leuk feestje, zonder mij waren we echt de losers als we al om 8 uur weg gingen," ik loop samen met mijn kamergenoot onze kamer uit op weg naar school.  "Shit nog 2 minuten!" gilt Lena als we beide naar school rennen. "We zijn er al!"gil ik en gooi de deur open. de bel gaat en snel zoek ik ons klaslokaal. "Lena kom!" gil ik en trek haar mee naar het lokaal. Ik zwaai de deur open. de hele klas kijkt me geschrokken aan alsof ik iemand vermoord heb. "Uh, hallo," zeg ik ongemakkelijk en zwaai. "En kijk eens wie er weer te laat zijn," zegt mijn leraar. "Het was mijn schuld! We hadden ons verslapen en Lena wilde me wakker maken maar dat lukte niet,"zeg ik snel om lena te verdedigen. "Ja ja , best ga nou maar zitten ik word gek van jou smoesjes," ik loop naar mijn vaste plaats. Als ik net wil gaan zitten zie ik dat de tafel en stoel naast mij bezet zijn. Een beetje getinte jongen met zwart haar, hele donkere ogen en een mysterieus lachje staart me aan. door de plotselinge zenuwen weet ik niks te zeggen. "Uh, hey, ik denk dat ik jou nog nooit heb gezien," zeg ik met een rood hoofd. hij Glimlacht met zijn tanden bloot. ze zijn spierwit en perfect. "Ik denk dat je dat goed hebt," zegt hij. hij schuift mijn stoel naar achteren. "Ga zitten,Delilah," ik ga voorzichtig zitten. "Hoe weet je hoe ik heet?" vraag ik verbaasd. "Van Steen zei dat er één meisje altijd te laat kwam, en hij zei dat ze Delilah heette, dus ja het was een gokje," zegt hij en lacht. ik glimlach ook en voel mijn hart tekeer gaan. "Dus ja, ik ben Delilah," zeg ik. ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan om mijn domme opmerkingen. "Jij bent Delilah, ik ben Keith," zegt hij met een kort glimlachje. ik probeer me die les te focussen op het bord maar ik word telkens weer afgeleid door 1 ding. Keith.