Kus me niet

Deel 8

Ik zit naast Lena in de klas bij scheikunde. Zenuwachtig wiebel ik heen en weer op mijn stoel. Ik zie vanaf de andere kant Keith even naar me kijken. Ik kijk terug. Hij glimlacht

naar me en kijkt dan weg. Oh god hoe ga ik vanmiddag overleven?! Ik ga weer anders op mijn stoel zitten. "kan je niet heel even stil zitten?" vraagt Lena droog. Ik schiet van zenuwen in de lach. "wat nou weer?" zucht ze. "hij komt vanmiddag," fluister ik naar haar. "wie?" vraagt ze. Ik zucht en kijk nog een keer of niemand ons hoort. "keith. Ik was zo stom om hem vanmiddag uit te nodigen," zeg ik. "stom?! Hoe kom je daar nou bij? Je hebt een date!" probeert ze nog net fluisterend te zeggen. "maar wat moet ik dan doen? Ik heb nog nooit een jongen thuis uitgenodigd," zeg ik. "ach stel je niet aan! Ik dacht dat jij nergens bang voor was?" plaagt ze me. Ik grinnik. Oke best ik overleef het wel, maar waag het niet ons te storen, als we nou je iets.. Je weet wat ik bedoel!" zeg ik tegen haar. Opeens worden Lena's ogen heel groot. Ze grijpt mijn hand. "oh mijn god," zegt ze ineens heel bang. "wat?" vraag ik geschrokken. Ik volg haar blik naar mijn hand. Dan zie ik het. Heel mijn handpalm zit onder het bloed. Het begint van mijn pols en druipt over mijn hand. Ik schrik zo erg dat mijn eerste reactie een gil is. Meteen kijkt iedereen naar ons. "wat heb je gedaan?!" gilt Lena naar me in paniek. "weet ik veel. Niks?! Help me!" roep ik in paniek en pak mijn pols vast. Alle ogen kijken me geschrokken aan.Keith kijkt me doodsbang aan. Ik ren samen met Lena naar de wc. Ik stroop mijn mauw op en hou hem onder de kraan. "doet het pijn?" vraagt Lena terwijl ze wcpapier pakt.

Ik schud mijn hoofd en wrijf erover. "het is mijn schuld! Door mij viel je!" zegt ze. " natuurlijk niet gek!" zeg ik en loop naar haar toe. "kijk het bloed niet eens meer," zeg ik en kijk verbaasd naar mijn arm die er doodnormaal uit ziet. "hoe kan dat nou ineens? Heb je het er afgespoelt?" vraagt ze. "ik denk het, zie je dramaqueen zo erg was het niet," zeg ik. "het was vast geschaafd zonder dat ik het doorhad of zo," zeg ik. "kom we gaan weer terug, hun

zullen ook wel denken dat ik doodga," zeg ik lachend en loop samen met Lena weer naar de klas.