Kus me niet

deel 13

"Keith, we moeten naar de les," zeg ik lachend. zijn lippen kussen mijn nek. ik kan het niet laten en begin te giechelen. "Kom straks komen we te laat," zeg ik. "sinds wanneer vind je dat erg?" zeg hij lachend als hij weer een kusje op mijn mond drukt. "Ik wil niet dat je op je nieuwe school slechte cijfers haalt door mij," zeg ik. "Dat doe ik niet," zegt hij en buigt zich weer naar voren. ik glimlach. ik ben de hele ochtend al bij keith. ik had het eerste uur uitval. keith kwam me ophalen en we gingen samen een ijsje eten. nu moet ik al weer naar de les. "Kom we gaan,"zeg ik en duw hem zachtjes van me af. hij glimlacht even en bijt op zijn lip. we gaan naar binnen. Lena zit al op de stoel naast me. "Waar was jij nou vanochtend?" vraagt ze meteen als ik binnenkom. ze kijkt naar Keith die vlak achter me binnen komt. ik glimlach als ze me vragend aankijkt. ik ga ook zitten. "kan die lekker zoenen?" vraagt ze plagend. ik geef haar een duw en lach. de leraar komt binnen en legt de spullen klaar. ik probeer op te letten. ik kijk de klas rond. Keith glimlacht naar me en bijt op zijn lip. ik glimlach met een rood hoofd terug. ik kijk en zie mia me aanstaren ik lach naar haar maar ze blijft me maar strak aankijken. opeens lijkt het alsof mijn keel dichtgeknepen word. in een keer krijg ik het vreselijk benauwd en haal met moete adem. in paniek probeer ik tot rust te komen. "Wat is er?" vraagt Lena meteen bezorgd. ik wil iets zeggen maar kan niks uitbrengen. ik voel iets vloeibaars langs mijn nek op mijn shirt lopen. met mijn hand voel ik aan het nattige spul. "OH MIJN GOD!" gilt Lena ineens totaal in paniek.ik kijk naar mijn hand en zie dat er bloed opzit. ik geef een gil en spring op. meteen zie ik iedereen naar me kijken. ik probeer adem te halen wat moeilijk gaat. "Delilah!" hoor ik Lena gillen. ik probeer te kijken wat er gebeurd maar alles wordt wazig. mijn benen trillen en ik doe moeite te blijven staan. ik hoor meer stemmen op me afkomen. "Ze valt flauw!" gilt een stem voordat alles zwart word en ik een pijnlijke steek onder mijn rug voel. 

ik open mijn ogen. ik lig in mijn bed in mijn kamer. Lena zit op haar eigen bed en staart naar de grond. als ze opkijkt en ziet dat ik wakker ben rent ze naar me toe. "Hé je bent wakker!" ze gaat bij me op bed zitten. "Hoe bedoel je wakker? sliep ik zo lang dan?" vraag ik geschrokken. ze glimlacht even. "Je viel flauw in de klas. we hebben je naar huis gebracht. toen ben je nog een keer wakker geworden maar daarna viel je meteen weer weg. toen heb ik je in bed gelegd," zegt ze. ik knik en sta op. " Voel je je wel goed?"  vraagt ze bezorgd. verbaasd genoeg zeg ik ja. en meen ik het. "Ja, ik voel me helemaal niet slecht of zo, ik denk dat ik gewoon te weinig gegeten had," zeg ik om mezelf en lena gerust te stellen. ze knikt even en ik sta op en loop naar mijn spiegel. mijn gezicht ziet er best normaal uit. mijn gezicht alleen wat bleek, en mijn lippen wat blauw, maar voor de rest zie ik er helemaal normaal uit. ik zucht opgelucht. "En je nek?"  vraagt Lena ineens zacht. ik hoor de angst in haar stem. ik schrik. ze heeft gelijk. hoe kan dat dan? hoe kan in godsnaam je nek ineens bloeden? ik haal mijn haar weg en bekijk mijn nek. ik geef een gilletje. "Wat?" Lena springt op en rent naar me toe. "Kijk!" gil ik in paniek. Er is geen bloed te zien, zelfs geen wondje. het enige wat je ziet is een donkerblauwe vlek. "Een blauwe plek?" vraagt Lena verbaasd. "Ja! hetzelfde op mijn hand!" gil ik in paniek en laat mijn hand zien waar ook de plek zit. "Daar bloedde ik eerst ook!"  Lena heeft het door en haar ogen worden groot. "gadver, hoe kan dat denk je?" vraagt ze bang. ik haal mijn schouders op. "Ga jij nog naar school?" vraag ik aan haar. ze schud haar hoofd. 

"Ben je gek? je hebt me een trauma bezorgd! denk maar niet dat ik nu nog naar school ga,"