door de ogen van shane / deel 11

247 5 0
                                    

ik loop mila's kamer binnen. ze zit op haar bed met een boek in haar hand. als ze opkiijkt en me ziet glimlacht ze. "Hey, shane," zegt ze vrolijk. ik glimlach. Mila is naast Delilah en Julian een van zijn beste vrienden. ze is heel lief en ook best mooi. maar toch is Delilah leuker. vond zij dat ook maar van hem. ik ga naast Mila op bed zitten. "Wat ben je aan het doen?"vraag ik. ze grinnikt. "Wat denk je?" ik grinnik. "Dus wat vind jij nou van die Keith?" vraag ik voorzichtig. "Kom je alleen daarvoor?" Mila kijkt heel even teleurgesteld. "Nee nee natuurlijk niet!" zeg ik snel. "Ik kom gewoon even naar mijn maatje toe om te.. praten," probeer ik me eruit te redden. Mila schiet in de lach. "Grapje, ik vond hem een zak, goed?" zegt ze lachend. ik lach mee maar dan pas dringt het door wat ze zei. "Een zak? hoezo?" vraag ik meteen geïntresseerd. ze haalt haar schouders op. "geen idee, hij kwam zo, nou ja, ik kreeg gewoon rillingen van hem, een slecht gevoel," zegt ze droog. "Hoezo dan?" vraag ik door. "Geen idee," zegt ze en doet haar boek weg. ik sta op en loop naar de deur. "Ik zie je zo bij het eten," zeg ik en loop de gang op. Wat zou ze daarmee bedoelen? zou er echt iets verkeerds zijn aan hem? ik voel me bijna schuldig als die gedachten me blij maakt. Waar is hij eigenlijk? is hij misschien naar huis gegaan? ik heb hem nog nergens gezien dus het zal best kunnen. ik loop naar Delilah's kamer. zonder te kloppen gooi ik de deur open. dat had ik niet moeten doen. geschrokken staar ik naar Delilah, helemaal tegen Keith aan. zoenend. met haar handen door zijn haar. Iets binnen in me breekt. als ze me hoort duwt ze hem van zich af en staart me aan. "Eh, Shane, haai..," zegt ze aarzelend. ik blijf even staan zoekend naar woorden maar ik voel me zo beroerd dat ik meer bezig ben vechten tegen de tranen die ik voel opkomen. "Eh sorry," zeg ik. ik hoor zelf hoe gebroken mijn stem klinkt en probeer het niet te laten merken. ook Keith staart me aan. maar hij anders. helemaal niet beschaamd of opgelaten. eerder trots. wat een klootzak. "Shane, ik eh..,"  stamelt Delilah met een knalrood hoofd. "Ik ga maar weer, sorry nogmaals," zeg ik en doe de deur weer dicht. ik loop de gang op. voel tranen in mijn ogen opkomen. Niet huilen. Niet nu. Niet hier. hou je in. ik gooi mijn kamerdeur open. Julian is er gelukkig niet. ik doe de deur op slot en plof op mijn bed. ik verberg mijn gezicht in mijn handen. voordat ik het doorheb voel ik mijn handen nat worden. ontbeantwoorde liefde was al niet geweldig maar toen had ze nog geen ander. waarom had ik hiervoor nooit gezegd dat ik haar leuk vond? mijn kans is verspilt. Kan ik haar nu nog wel als vriendin hebben? gewoon een vriendin? het zal nooit meer dan dat worden. Dus zo voelt een gebroken hart..

Kus me nietWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu