𑁍 my diary || completed

Day 25 Final

Uzuncaaaa bir aradan sonra sonunda final yazmayı becerdim. Yani sanırım.

•••

31.08.2018
Salı

Birkaç saattir Yoongi ile evimin yakınında bulunan parkta sessizce oturuyorduk. Birbirimize hiçbir şey demeden duruyorduk. Büyük ihtimalle diyecek bir çok şeyimiz vardır ama cesaret edemiyorduk.

Gerçi ben korkusuzun tekiydim, değil mi? Aileme Yoongi ile birlikte olduğumu düşünmeden direkt söyledim. Beni kapı dışarı bile edebilirlerdi. Ama bunu yapmadılar. Biraz da şanslıydım galiba.

Duyduğum sesle aniden irkildim.

"Seul Üniversitesi Havacılık Yönetimi." ellerimi birbirine kenetlemiş başı öne eğik bir biçimde oturuyordu Yoongi.

Dudaklarımı ıslatıp dudaklarımı araladım.

"Seul Üniversitesi İngiliz Dili Ve Edebiyatı" parkta kaydıraktan kayan çocukları izliyordum.

İkimiz de tekrar sessizleşmiştik. Bir şeyleri anlatmak istiyordum artık.

"Benimle evlenmek istemiyorsan evlenmeyebilirsin" dediğinde kafamı ona çevirmiştim.

Kaşlarımı çatıp ona bakarken ellerimi karnımda birleştirdim.

"Farkında mısın bilmiyorum ama..bu senin çocuğun. Senden. Asıl sen benle evlenmek istiyor musun? Çünkü ben çocuğumu gerçek babasıyla büyütmek isterim. " gözlerim dolmuştu. Sanırım bundan sonra hep duygusala bağlayacaktım.

Yoongi gergindi. Hissediyordum. Yerinde kıvranıyordu resmen.

"İstiyorum. Bende çoçuğumu gerçek annesiyle, sevdiğim insanla büyütmek isterim." Kafasını kaldırıp gözlerini gözlerime kilitledi.

"Tamam anlaştık o zaman" dediğimde ellerimi göğsümde birleştirip kafamı çevirip çocuklara döndürdüm.

"Böyle davranmaya devam mı edeceksin? Neredeyse 5 aydır konuşmuyoruz Seungwan. Hatamın ne olduğunu dahi bilmiyorum ve sen aylardır bana mesaj atmıyorsun. Seni özlediğim halde bunu sana söylemekten korkuyordum. Hastane de karşılaşmasak çocuğumun olduğunu dahil öğrenemeyecektim değil mi? " sinirliydi ve bu yüzünden basbayağı belliydi.

"Sen o gün çekip gittin. Neden oraya gideceğini bana söylemedin. Bana haber vermedin. Her yerde seni aradım ben. Ortalıkta yoktun. Seni suçlu gördüm. İşte bu yüzden konuşmadım seninle. 'AYLARCA' " gözlerinin içine baka baka konuştum. Alev saçıyordum resmen.

"Haklısın. Haber vermeliydim. Peki bunu niye o gün eve geldiğimizde söylemedin de şu an söylüyorsun? Belki kendimi affettirir seni özlemek zorunda kalmazdım. Özür dilerim Seungwan. " Masumca bakıyordu.

Boğazımı temizledim ardından dudaklarımı araladım.

" Tamam, bende de hata var. Özür diliyorum." tedirginlikten parmaklarımla oynamaya başlamıştım.

"Peki, o halde çocuğumuzu birlikte büyütmeye ne dersin? Evet or hayır? " korkuyla karışık gülümsüyor gibiydi.

Kocaman gülümseyerek evet anlamında başımı aşağıya yukarıya salladım.