Vergeet me niet(je)

Chapitre 1

C H A P I T R E   1
——remi——

Mijn avondeten smaakte naar niks. Zelfs toen ik er nog drie extra lepels appelmoes op gooide, proefde ik amper wat.
   Dat was een probleem waar ik al mijn hele leven mee kampte. Noch dokter, noch zweefteef wist wat het probleem was — laat staan dat ze een oplossing hadden. Mam noemde het mijn "onderontwikkelde ruik- en smaakvermogen". Ik vond "geestesziek kind zonder twee zintuigen" beter passen, maar dat kon ze onmogelijk tegen haar Facebook-vrienden zeggen.

Ik porde mokkend wat rond in mijn sperziebonen. Het was de eerste dag van de zomervakantie en ik had de hele dag niks gedaan. Voor vele betekende een vakantie iedere dag bankhangen, maar ik vond het vreselijk. Ik móést wat te doen hebben, want anders begon ik na te denken. En dat was wanneer het pas écht bergafwaarts ging.

Mam keek me aan. Ik voelde haar staren, maar weigerde mijn wang van mijn handpalm te liften om haar blik te ontmoeten. Gescheiden ouders waren vervelend — maar gescheiden ouders met nieuwe relaties waren pas echt klote. En vooral wanneer je moeder om de maand een nieuwe verovering had.

'Reem, alsjeblieft.' Smeekend pakte ze mijn pols vast. 'Zeg nou eens wat. Je praat de hele dag al niet tegen me.'

Voor de zoveelste keer negeerde ik haar smeekbede. Het was een vicieuze cirkel. Ze kreeg een nieuwe vriend, ik verachtte hem, zij werd boos op mij en ik negeerde haar de rest van de dag. The circle of life. Dit was wat mijn relatie met mijn moeder in stand hield.

Om mezelf een houding te geven, viste ik mijn mobiel uit mijn broekzak. Terwijl ik mijn telefoon onder tafel hield, las ik mijn berichtjes door. Ze waren vrijwel allemaal oninteressant — tot ik bij het laatste berichtje van één van mijn beste vriendinnen kwam.

[LILLY HUANG] zegt...
Feestje bij Louis vanavond, iets met "het einde van het schooljaar" gelul. Gaan we?

Snel keek ik mijn moeder aan. Ik wist dat ik het haar moest vertellen voordat ik heen zou gaan. En dat betekende dat ik tegen haar zou moeten praten. Voordat ik die sprong in het diepe ging maken, wilde ik wel wat meer details over dit feest weten. Was het de moeite waard om de kringloop van het leven te breken? Ik betwijfelde het.

[IK] zegt...
Wie gaan er? Mam heeft een nieuwe — we zitten in het negeer stadium

Mam kuchte luid. Ik reageerde niet.

[RUBY O'BRIEN] zegt...
Ik hoorde dus dat Louis zijn neef er ook is, schijnt een lekkerding te zijn als je Emily moet geloven

Het was even stil in de groep, waarna snel een tweede berichtje van Ruby volgde.

[RUBY O'BRIEN] zegt...
Dat zuigt, Ree. Je kan altijd bij mij langskomen

Ik was net van plan om te reageren op de uitnodiging van Ruby, toen mijn moeder met haar beide handen op tafel klapte. Geschrokken keek ik op en in die beweging glipte bijna mijn telefoon uit mijn handen. Gelukkig had ik een fenomenale hand-oog coördinatie, anders had ik heel wat dollar lichter geweest.

'Dat je me negeert, alla — maar onder het eten stiekem op je telefoon zitten? Dat is gewoon respectloos, Remi.'

Daar kon ik spottend om lachen. 'Grappig hoe je over respectvol zijn praat, maar je geen één keer aan mij hebt gevraagd of ik er oké mee was dat je uitgaat met mijn mentor.'