Vergeet me niet(je)

Chapitre 3

C H A P I T R E 3
——remi——

Die ochtend ontwaakte ik uit een diepe slaap met een hand in mijn gezicht en een been over mijn onderlijf gedrapeerd. Gesnurk klonk vlakbij mijn oor en toen ik door mijn dichtgeknepen ogen spiekte, zag ik waar het vandaan kwam. Lilly lag haast horizontaal op het bed van Ruby, die aan de andere kant van mij haar best deed om niet het bed uit te rollen. Ik zuchtte diep. Mijn maag knorde.

Ik deed mijn best om, ninja stijl, het bed uit te kruipen zonder mijn twee beste vriendinnen wakker te maken. Voordat ik naar beneden sloop, greep ik nog snel mijn telefoon uit mijn tasje op de grond.

Dertig ongelezen berichtjes en tien gemiste oproepen — chips.

Zo zacht mogelijk baande ik me een weg naar de keuken, waarna ik met een diepe zucht op een keukenstoel neerzakte. Ik was gisteren helemaal vergeten mijn ouders in te lichten over de gewijzigde plannen. Een diep, brandend schuldgevoel bekroop me.

'Vanwaar dat gezicht?' Kylian, de tweelingbroer van Ruby, stond met zijn benen gekruist en een glas water in zijn hand tegen het aanrecht geleund. Ik negeerde expres zijn ontblote bovenlijf — en het feit dat die door zijn professionele zwemcarrière verschrikkelijk afgetraind was.

Ik schoof mijn telefoon een stuk van me af en legde mijn hoofd in mijn handen. 'Ik ben vergeten mijn ouders te vertellen dat ik hier sliep en niet bij mijn vader.'

'Ai,' hij nam een slok water. 'Moet je ze nu niet bellen dan?'

'Vriendelijk bedankt, maar ik ben net wakker en ik wil eerst even van mijn ontbijt genieten voordat ik afgemaakt word.'

Hij grinnikte en zette zijn water op het aanrecht neer. Met zijn handen nonchalant in de zakken van zijn joggingbroek gestopt kwam hij mijn kant op geslenterd. 'Hoe vond je het feestje gisteren?'

'Lang niet zo gezellig als dat Lilly het vond,' reageerde ik humoristisch, waarna ik glimlachend mijn hoofd schudde. 'Het was leuk. Ik ontmoette nog een jongen. Had hem nooit eerder hier gezien.'

Kylians wenkbrauwen schoten omhoog. 'O? Weet je hoe hij heet? We hebben nog een tweede back-up nodig voor het komende toernooi. Misschien is hij wel geschikt.'

'Geen fláúw idee. Hij was verkleed als Julius Caesar, als dat helpt.'

Plotseling schoot de tien minuten oudere broer van mijn beste vriendin in de lach. De tranen rolde net niet over zijn wangen. 'Laat maar zitten,' kwam er nog net uit.

Fronsend sloeg ik mijn armen over elkaar en leunde achterover op de stoel. 'Wat weet jij wat ik niet weet?'

'Dat is Jaime Miller. En laat ik het zo zeggen; hij is meer een tennis of hockey type dan een zwemmer.'

Kreunend liet ik mijn hoofd naar achter vallen. 'Geweldig. Fantastisch. Hij is dus een rijkeluiszoon. Alsof ik daar al niet genoeg van ken.'

Kylian snoof cynisch. 'Wat boeit het jou?'

'Niks!' antwoordde ik snel. Te snel. 'Helemaal niks. Ik heb helemaal niks met ene Jaime Miller. Rijk of arm. Of geen van beide. Noppes, nada.'

Hij knipoogde naar me. 'Geloof je het zelf?'

'Ik bedoel — hij is aantrekkelijk. Traditioneel aantrekkelijk, dan. Weet je wel, blauw haar en blonde ogen, en zo. Maar voor de rest? Nee. Geen interesse. Daarnaast heb ik een vriend.'