Selen...
Yaşayamadığı çocukluğunu ve gelemeyecek olan babasını umutsuzca bekliyordu.
Üvey babasının istekleri doğrultusunda yaşamaya bırakılan genç bir kızdı Selen Gürdal.
Yılmaz Poyrazoğlu'nun emri altında yaşamaya bırakılan genç bir kız.
Annesini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbi kırmaya tek bir söz yeter; ama kırılan kalbi tamir etmeye ne bir özür, ne de bir ömür yeter.
Charles Bukowski
Bir acı bertaraf olmuş yüreğin gölgesinde sessiz sedasız bekleyişleriyle çıka geldi. Genç kızın binlerce parçaya ayrılmış kalbine süzülmek üzere pusu kurmuş bekliyordu. Avını bekleyen avcının acımasız bakışlarıyla süzüldü yufka yüreğe. Saatler birbiri üzerine devrilip gökyüzünün turunculuğu yerini karanlığa bırakırken, genç kız içinde bulunduğu ıssız ormanda yapayalnız olduğunu farketti.
Korku tüm benliğini ele geçiriyor soluduğu hava bedenine yetmemeye başlıyordu. Kargaların bırakmış olduğu ürkütücü sesler kulağına yer ederken, ileride bir ışığın karanlık ormanı aydınlattığını fark etti. Korku dolu gözlerle ışığın olduğu yöne doğru adımlarını atmaya başladı. Bu karanlık ormanda yapayalnız olması kaslarını geriyor, tüylerinin diken diken olmasına sebep oluyordu. Kalbindeki acının doruk noktasını yaşarken ışığın ucunda orta yaşlı bir adamı görür gibi oldu.
"Selen!"
Adam, genç kızın adını biliyor onu yanına çağırıyordu. Nefes almak daha da zor bir hal almaya başlamış, aklındaysa bu adamın kendini nereden tanıdığı sorusu yatıyordu.
O adam kimdi?
Ve genç kızdan ne istiyordu?
Çıplak olan ayaklarını soğuk topraktan ayırıp koşar adımlarla adamın yanına gitmeye karar verdi, korkulu gözlerle olacaklardan habersiz genç kız. Nefes alışverişleri fütursuzca devam ederken karşısında duran adam birden yok oldu. Geriye sadece sessiz ve ıssız bir orman bırakmıştı ardında.
Genç kız yaşadığı şokun ardından etrafına az önceki adamı bulmak adına, bakınmaya başladı. Karanlık ve büyük orman başını döndürmeye başladığında bir ses kulağına fısıldar gibi;"Selen, kızım buradayım!"diyerek yanına çağırıyordu genç kızı.
Duydukları karşısında şok olan genç kız on metre ötedeki adamı tekrar görür gibi olduğunda gizemli adama doğru koşmaya başladı. Nefes alışverişleri hızlanmaya başlıyordu ve ayaklarına batan dikenler canını daha da acıtsa da aklında bu gizemli adamla konuşmak ve onun kim olduğunu öğrenmek yatıyordu.
"Kim var orada? Kimsin?!"Merak ve korku içerisinde sorusunu yönelten genç kıza tek bir yanıt vermeyen adam tekrar gözden kayboldu. Git gide korkmaya başlayan genç kız;"Benden ne istiyorsun?!"dediği an arkasını döndü ve karşısında dikilen ve kendisine gülümseyen adamı buldu gözleri.
