It's Not A Dream

~5~

~pov Beau~

Het is de volgende dag. Er is gisteren gestemt en we hebben besloten om het spel te gaan spelen. In de brief stond dat het spel begon als iedereen in een eigen huis ging 'wonen'. Iedereen is zijn spullen aan het inpakken. Het is stil en er hangt een akelige sfeer. Niemand weet wat er te wachten staat.

Als iedereen klaar is lopen we met z'n alle naar buiten. Ik sta een beetje ongemakkelijk om me heen te kijken. Nu ik beter kijk merk ik dat er 14 huizen zijn. Alsof het speciaal voor ons is gemaakt. Maar wij zijn met 13, waar is dat laatste huis dan voor? Zoekend kijk ik om me heen. Ik begin te lopen en kijk naar het patroon. Er zijn 13 kleine huisjes en 1 groot huis.

'uhm jongens, er zijn precies 13 huizen en 1 soort van villa. Ik vind het eng worden nu.'

'ik vind het ook een beetje eng worden nu, is het wel een goed idee om dat spel te gaan spelen?'

Joris komt naast me staan. Hij is het tenminste met mij eens.

'kom op, het is nu niet de tijd om te gaan twijfelen. We hebben gestemt en besloten.'

Alec kijkt streng naar ons. Alsof hij de baas is. Ik steek mijn handen in de lucht.

'ik heb het je gezegd he'

Hij geeft me een strenge blik dat ik moet ophouden. Ik mag Alec heel graag, maar soms doet hij alsof hij de baas is, zoals nu. Dat vind ik soms irritant.

'zullen we dan maar gaan dan?'

Nadine weer met haar bitchy opmerkingen. Ik negeer haar maar. Anders wordt het zometeen ruzie.

Niemand wil echt gaan en niemand komt echt in beweging. Toch begin ik langzaam richting een huisje te lopen. De rest komt ook langzaam in actie, maar ik kan zien dat de meeste het eigenlijk niet willen.

Ik stop bij een redelijk normaal uitziend huisje. Het zit ook redelijk in het midden. Ik duw de deur open. Hij kraakt enorm. Het lijkt erop dat dit in geen eeuwen is gebruikt.

Ik werp nog een blik achter me. De rest staat ook bij een huisje. En alsof het afgesproken is, lopen we allemaal tegelijk naar binnen. Ik doe de deur achter me dicht en knip het licht aan. Het is er muffig en overal ligt stof. Er hangen spinnenwebben in de hoeken. En het huis heeft een aparte decoratie. Overal hangen hartjes. Aan de muren, op de tafel als schaaltjes. Het ziet er redelijk nieuw uit, maar tegelijkertijd is het zo oud. Ik vraag me af of dat iedereen zo'n belachelijke inrichting heeft.

Ik drop mijn spullen in de gang en neem daarna de trap naar boven. Ook deze kraakt enorm hard. Zo zachtjes mogelijk probeer ik te lopen. Boven zijn er drie deuren. Een deur is voor de badkamer. Die ziet er redelijk normaal uit, geen rare inrichting of rare versiering. De slaapkamer is een ander verhaal. Het bed is groot en heeft een hartjes vorm. De gordijnen zijn donker rood. En wederom hangen er allemaal hartjes aan de muur. Heeft dit iets te betekenen? Wil dit iets zeggen, over mijn rol ofzo? Ik snap er niks van. Met een nog verbaasd gezicht dat het niet erger kan, loop ik naar de derde deur. Ik probeer hem open te maken, maar er is geen beweging in te krijgen.

Ik verken nog een beetje de rest van het huis en ik ruim mijn spullen op. Zo verstrijkt er anderhalf uur. Er is verder nog niks gebeurd en ik begin een beetje te denken dat het allemaal een grap is.

Als er het volgende kwartier nog niks is gebeurd loop ik argwanend naar buiten. Het eerste wat me opvalt zijn de vele posters. Overal hangen ze. In grote dikgedrukte letters staat er op: burgemeester gezocht.

Ik loop naar het dichtstbijzijnde huisje en bons op de deur. Nadine doet open. Great.

'je moet nu iedereen verzamelen bij het laatste huis. Ik denk dat het spel begonnen is'