my little biscuit | jerrie

1.6

"Jesminda benim önemli bir işim çıktı. Gitmem gerekiyor" dedim oturduğum yerden kalkarak.

"Ne oldu birden?" diye sordu anlamazca bakarak.

"Gelince anlatırım"

Okulun içine girip bodrum katına indim. Çok karanlıktı. Önümü zor görüyordum. Zar zor bir şekilde bodrum katındaki boş odayı bulup içine girdim. Telefonumu çıkarıp Amelia'ya mesaj çektim.

Perrie: Amelia ben geldim

Amelia: Şimdi geliyorum küçük bisküvim

Amelia: Gözlerini kapat bebeğim

Telefonu kilitleyip arka cebime koydum ve gözlerimi kapattım. Birkaç dakika sonra kapı kapanma sesini duymuştum. Onun burda olduğunu hissedince kalbim hızlanmaya başlamıştı. Adımları bana doğru yaklaşıyordu. Ellerimin üstünde ellerini hissetmiştim. Usulca elimi  okşuyordu. Kalbim heyecandan daha çok hızlanmaya başlamıştı. Yanağımda dudaklarını hissetmiştim. Bu his nedense benim gülümsememi sağlamıştı. Diğer yanağıma da öpücük kondurup kollarını belime dolamıştı. Bende boynuna doladım kollarımı. Çok güzel bir kokusu vardı ve bu koku bana bir yerden tanıdık geliyordu. Ama çıkaramamıştım.

Kafasını boynuma gömmüş derin derin nefesler çekiyordu. Kalbinin sesini buradan duyabiliyordum. Beni çok sevdiğini iliklerime kadar hissetmiştim. Bir süre daha öyle kaldıktan sonra kafasını kaldırdı. Kulağıma yaklaşarak 'seni seviyorum' diye fısıldadı. Ses tonunu ayırt edememiştim. Çünkü çok kısık sesle söylemişti. Elini yanağıma koyup bir süre okşadı ve elini çekti.

Tam o sırada benden beklenmeyen bir şeyi yaptım. Dudaklarımı dudaklarına bastırmıştım. Bunu yaptığıma ben bile şaşırmıştım. Birkaç dakika boyunca dudaklarımız hareketsiz bir şekilde öylece kalmıştı. Dayanamayıp alt dudağını dudaklarımın arasına alıp emdim. Aldığım tat mest olmamı sağlamıştı. Sonunda kendine gelmiş olacak ki o da dudaklarını hareket ettirip bana karşılık verdi. Bir süre daha öpüştükten sonra geri çekilmiştim. Amelia nefes nefese kalmış gibiydi. Muhtemelen çok şaşırmıştı ve bu yaptığım şeyi kalbi kaldıramamıştı. Sonrasında elimi öpüp odadan çıkmıştı. Kapı sesini duyunca gözlerimi açmıştım.

Amelia: AMQN TONRIM BWNI OPTYN
(Aman Tanrım beni öptün*)

Amelia: İNQNAMOYROUM DYDQKLQRININ TADINU HISSWTTIM
(İnanamıyorum dudaklarının tadını hissettim*)

Perrie: Sanırım bende senin dudaklarının tadını hissettim Amelia ;)

Amelia: Sikwtim banq izwin vwr kwndnq gwlmem gwrwkiyoe
(Sikeyim bana izin ver kendime gelmem gerekiyor*)

Perrie: Tamamdır ama bu kendine gelme süresini uzatma özlüyorum sonra
(Görüldü ✔✔)

Telefonu kapatıp bodrumdan çıktım. O anı hatırladıkça yüzümde istemsiz bir gülümseme oluşuyordu. Ama birden içimi suçluluk duygusu kaplamıştı. Şu an Alex'i aldatmış oluyordum. Ondan kesinlikle ayrılmalıydım artık.

Perrie: Arka bahçedeki bankımıza gel

Alex: Tamamdır

Arka bahçedeki banka oturup beklemeye başladım. Bir müddet sonra yanıma gelip oturmuştu.

"Bak nasıl başlayacağımı bilmiyorum. O yüzden direk konuya gireceğim Alex. Ben ayrılmak istiyorum. Sana karşı eskisi gibi hissetmiyorum artık" diyip tepkisini izlemeye başladım.

Uzun bir süre sadece benimle bakışmıştı. Sonra da dudakları hafiften yukarı kıvrılmıştı.

"Anlıyorum Perrie. Sorun değil. Çünkü aynı konuşmayı bende seninle yapmayı planlıyordum" dediğinde şaşırmıştım.

"Ow o zaman arkadaş olarak kalabiliriz?" dedim sorar bir şekilde.

"Tabiki"

Bir süre daha konuştuktan sonra yanımdan ayrılmıştı. Bende Jesy'nin yanına sınıfa gitmiştim.

"Ne oldu? Bana her şeyi çabuk anlat. Alexle ayrılmanız da dahil"

Haberin bu kadar hızlı yayılmasına şaşırmamıştım. Çünkü okulumuzda olaylar ışık hızında herkese ulaşıyordu. Bana meraklı gözlerle bakan Jesy'e dönüp olan şeyleri anlatmaya başladım.

Yaaaa bu fotoğrafa bayılıyorum. Şu ikisini o kadar shipliyorum ki anlatamam. Bari gideyim de biraz Jerrie videosu izleyeyim dnwlnfkskd