my little biscuit | jerrie

1.8

Binbir zorlukta sabah edebilmiştim. Sonunda Amelia'yı görecektim. Hemen hazırlanmam gerekiyordu. Dolabımın karşısına geçip ne giyeceğime karar vermeye başladım. Uzun bir süre düşündükten sonra hâlâ karar verememiştim. En sonunda Jesy'yi aradım.

"Efendim bebeğim" diye açtı telefonu Jesy.

"Jess yardımına ihtiyacım var. Bugün Amelia ile buluşuyoruz ve ben ne giyeceğime karar veremedim"

"Oha sen ciddi misin? Çıkacak mı yani karşına? Dur ben hemen geliyorum" diyip telefonu yüzüme kapatmıştı.

Birkaç dakika sonra zil çalmıştı. Oha bu kadar çabuk mu gelmişti yani? Kapıyı sertçe açıp içeri girmişti Jesy. Kapıyı annem veya Ellie açmış olmalıydı.

"Hemen göster dolabını. Seni bir harikaya çevireyim" dedi Jesy heyecanla.

Benden daha çok heyecanlı gibiydi. Bu gözlerinden okunuyordu. Dolabın karşısına geçmiş tek tek elbiseleri eliyordu. Sonunda bir kombin belirlemiş ve bana göstermişti. Ayarladığı kombini beğenmiştim. Elindekileri alıp üstümü değiştirdim.

"Çok güzel oldun Pezz" dedi Jesy büyülenmişcesine bakarak.

"Biliyorum biliyorum"

"Egoist piç. Neyse hadi hazırsan çık. Bir saat kadar vakit kaldı. Kahvaltını yapmıştın dimi?"

"Evet yaptım Jesminda. Tamam şimdi çıkıyorum"

Telefonumu aldım ve Jesy'nin yanağına öpücük kondurdum. Annem ve Ellie'ye de çıkacağımı söyleyip evden çıktım.

Park baya yakın olduğu için kısa sürede gelmiştim. Parkta hiç kimse yoktu. Kimsenin olmaması iyi olmuştu. Yarım saat erken geldiğim için salıncaklara oturup  beklemeye başladım. Bu sırada da ona mesaj atıyordum.

Perrie: Ben salıncaklardayım Amelia

Amelia: Biraz daha bekle güzelim az bir yolum kaldı

Perrie: Tamamdır

Birkaç dakika sonra tekrardan Amelia'dan mesaj gelmişti.

Amelia: Geldim

Amelia: Gözlerini kapat küçük bisküvim

Perrie: Ama karşıma çıkacaktın?

Amelia: Çıkacağım ama şimdi kapat gözlerini

Dediğini yapıp gözlerimi kapattım. Bir süre sonra havalandığımı hissetmiştim. Birisi arkadan beni sallıyordu. Muhtemelen Amelia'ydı. Gözlerimi artık açmıştım. İyice yükseklere çıkarıyordu. Kahkahalar atıyordum.

"Yeter durdur Amelia" dedim kahkahalarımın arasından.

Amelia dediğimi yapıp salıncağı durdurmuştu. Kulağıma doğru eğilip konuştu.

"Şimdi dönebilirsin arkanı küçük bisküvim"

Bu ses bana çok tanıdık geliyordu. Daha fazla sabredemeyerek arkamı döndüm. Karşılaştığım yüzle oldukça şaşırmıştım.

"Jade?" dedim sorar bir şekilde.

Amelia'nın Jade çıkmasını hiç beklemiyordum. Şu an burda düşüp bayılabilirdim.

"Perrie?" dedi o da aynı şekilde.

"Yani Amelia sen miydin? Bana mı aşıksın yani?"

"Evet. Aslında bunu daha da söylememeyi düşünüyordum. Ama sözümü tutmalıydım" dedi gülümseyerek.

Ben hâlâ olayın şokuylaydım. Ne tepki vereceğimi bilmiyordum. Ama kalbim şunu söylüyordu. Amelia'nın Jade çıkmasına çok sevinmişti.

"Ne tepki vereceğini bilmiyorum. Ama seni seviyorum Pezz. Sana çok aşığım. Olumsuz bir şey söylersen de seni anlayışlar karşılarım" dedi gözlerimin içine bakarak.

Oturduğum salıncaktan kalkarak karşısına dikildim. Aramızda küçük bir mesafe vardı. Bu yakınlıkla kalp atışlarım hızlanmıştı. O an kalbimin istediği şeyi yaptım. Dudaklarımı dudaklarıyla birleştirdim.

Normalde daha erken bölüm atacaktım. Ama watty kafayı yedi ve yazdığım bütün bölümü sildi. Bir daha yazmak zorunda kaldım. Neyse yorumlarınızı bekliyorummm ♡