#KaiHun
Kim မိသားစုရဲ႕အိမ္ေတာ္၊ဧည့္ခန္းအတြင္းမွာ မိသားစုေတြစံုလင္ေနေပမဲ့ တိတ္ဆိတ္ေနပါရဲ႕။JongIn ကေတာ့ခံစားခ်က္မ႐ွိသည့္သူတစ္ေယာက္လို၊ဘာကိုမွ ဂ႐ုမထားသည့္သူတစ္ေယာက္လို ခပ္တည္တည္သာထိုင္ေနသည္။အေမျဖစ္သူကေတာ့ သားအငယ္ရဲ႕ဆႏၵကုိ
ေယာက္်ားျဖစ္သူ သေဘာမတူမည္ကိုစိုးရိမ္ေနသည့္ဟန္။အစ္ကိုျဖစ္သူကေတာ့ ညီျဖစ္သူကုိယံုၾကည္ဟန္ ဘာကိုမွမဆို။မရီးျဖစ္သူကလည္း ေအးေဆးသူပင္။
အေဖျဖစ္သူ သံအမတ္ႀကီး KimWonLi ကေတာ့သားအငယ္ျဖစ္သူကို
စိုက္ၾကည့္လ်က္။'အဲ့ဒီေကာင္ေလးမွျဖစ္မွာလား..´
'ဟုတ္ကဲ့...တကယ္လို႔ေဖေဖသေဘာမတူရင္လည္းသားလက္မေလ်ာ့ပါဘူး..´
JongIn ရဲ႕ေဖေဖကသားျဖစ္သူရဲ႕ တိတိက်က်ေျဖသံကုိၾကားၿပီးသက္ျပင္းခ်သည္။ သားအႀကီးတုန္းကလည္း ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိသည္။ယခုသားအငယ္ကလည္း ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကိုမွလက္ထပ္ပါမည္တဲ့။ လူႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔သံအမတ္တစ္ေယာက္၊ၿပီးေတာ့အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးသည္မို႔ လက္မခံႏိုင္ပါ။
သို႔ေပမဲ့ သားအႀကီးကငယ္စဥ္ကတည္းကမိဘေတြကဒါကို
လုပ္ပါဆိုလ်ွင္မျငင္းပယ္သူ။သားငယ္ကေတာ့ ဇြတ္တရြတ္ဆန္သည္။ကိုယ့္လက္၊ကုိယ့္ေျခ၊ကိုယ့္အေတြးအေခၚ၊ကုိယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ႀကီးျပင္းလာသူမို႔ မိသားစုႏွင့္သိပ္အဆင္မေျပသူ။ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အဘြားဆီမွာသာအေနမ်ားသည့္သားအငယ္။သားငယ္က အေဖကသူ႔ကုိမခ်စ္ဘူးဟုထင္သူ။
ဂ႐ုမစိုက္သူဟုထင္သူ။ သားႀကီးကိုလိုခ်င္သည့္ပံုစံအတိုင္း
ပံုသြင္းလြယ္ခဲ့ေပမဲ့ သားငယ္ကိုကား ပံုစံသြင္းမရသည့္ေခါင္းမာေသာကေလးမို႔ ခပ္တန္းတန္းေနျဖစ္ခဲ့သည္ကို သားငယ္ကစိတ္နာေနပံုပင္။ဒီလုိနဲ႔သားငယ္ဟာ အေဖနဲ႔အေမကုိ
ကန္႔လန္႔တိုက္ခ်င္သလို၊ လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ေနခဲ့ေပမဲ့
လမ္းမွားေတာ့မေရာက္ခဲ့သည္မို႔ သားငယ္အရြယ္ေရာက္လာမွသာစိတ္ေအးရေတာ့သည္။