Selimin sorusuna Aslı şaşırmıştı apansız yakalanmıştı sanki bildiği soruya " Evet" dedim fısıldayarak. Yüzüm asıldı "Asma yüzünü"dedi. Selim elimi tuttu sonra" Gülümse hadi"dedi selim. Aslı selime bakarak Kuzu sana bişey sorucam selim başıyla onaylayarak baktı aslı konuşmasına devam etti "Aldatılan,terk edilen birinin önce acısı mı yoksa yalnızlığımı fark edilir?" Dedi Aslı. Selimi düşündüren bir soru oldu bu. Nihayetinde o da acı çekiyordu. Vereceği cevap kendisini yanıtlamak olacaktı belki. Bir süre düşündü yanıtlar aradı. Bir cevabı olsaydı ne yanlız kalacaktı ne de acı çekecekti gözleri uzaklara daldı. "Bende ne görüyorsan cevap o" dedi selim. Buruk ses tonuyla başını önüne eğdi sonra. Aslı onu yaralamak için sormamıştı bu soruyu aslında. Ama bazı soruların haddinden fazla yıkıcı olabiliyordu... aslında bu yıkıcılık soruda değil cevapsızlıktaydı. Aslı selimin kalbini kırdığını düşündü mahçup bir ses tonuyla " kalbini kırdım sanırım,özür dilerim"dedi Aslı. Selim zoraki bir gülümsemeyle cevap verdi " Üzülme... Atmayan kalp kırılmaz" dedi Selim. Aslının gözleri doldu. Ona Merveyi hatırlattığını anlamıştı gözlerina bakmadan " "Yakışmıyor bu sözler diline " dedi Aslı. Yavaşça yerinden kalkarak pencereye doğru yürüdü. Başını pervaza dayayıp gözlerini uzaklara yatırdı. Elleri cebindeydi" Hayatta birbirimize yakıştırmadığımız o kadar çok şey var ki..." dedi ve yutkundu gözleri hâlâ uzaklardaydı. "Bende bu ölümü cesedime yakıştırmamıştım" dedi duymadı Aslı " Efendim?"diye sordu. "Yok birşey... sen aldırma bana " dedi selim. Onun hikayesi başladığı gibi gitmemişti. Onun hikâyesi başladığı yede bitmişti. Bu yüzden bu kadar kalmıştı aşkta selim... bu yüzden aşk adına ne söylese boyundan büyük duruyordu lafları aşk onu hiç büyütmemiş ama olgunlaştırmıştı. Merve'nin sıradan hayatında hiç bir zaman gelmemişti Selim'in sırası. Aşk adaletsiz ve sırasız... bir kaç dakika hareketsiz ve sessiz durdular. Birden aradığı cevabı bulmuş gibi irkildi selim. Aslıya döndü ve " Acı"dedi Aslı yüzündeki soru işaretiyle baktı Salim'e "sorunun cevabı acı... çünkü yalnızlık kalabalıkta ama acı her yerde belli eder kendini."dedi. Aslı derinlere daldı selimin cevapları altında ezildiģini hissediyordu. Bu hayatta tek güvendiği dostu oydu. Yanlız kalmamak adına insanlara güvenmektense, kendi yalnızlığına sırtını yaslayarak yoluna devam eden insanlardandı o... kendine böylesi bir yol seçmiş olmasına rağmen, hayatınadost olarak bir tek Selim'i almıştı belki de almamıştı. O hep vardı. Bazı insanlar sonradan gelmez; onlar hep vardır. Diye düşünürken Aniden yerinden kalkarak telaşla kapıya yöneldi.
"Ne oldu?" Diye sordu selim
