Smocza trenerka

Prolog

 
Najpierw opowiem wam o moim królestwie w którym mieszkam. Jest ono ogromne i pełne ludzi. Pałac rodziny królewskiej  ma zdumiewający wygląd. Wysoki, piękny i pilnie strzeżony.

Po za murami królewstwa żyją smoki. Każda osoba mająca 13 lat wyrusza na poszukiwanie swojego smoka. Zazwyczaj trwa to dwa dni ale czasem zdażą się, że trzy. Smoki żyją z nami w zgodzie.

Każdy smok jest inny. Ma inny kolor i charakter. Przeważają raczej smoki z czterema łapami ale są takie które mają tylko dwie. Smoki zawsze są podobne charakterem do swojego człowieka. Tak po prostu już jest.

Żyją w lesie i czekają aż spotkają swojego trenera. Gdy go odnajdą podążają z nim do miasta. Wtedy tam właśnie żyją. Ale nie wszystkie smoki znajdują swojego człowieka.

  Nie są one agresywne chyba, że ktoś je zdenerwuje lub staną w obronie swojego trenera. Istnieją także smoki które nie strzelają z pyska jakimś żywiołem tylko mają kolce na ogonie które mogą wysuną i wystrzelić lub nimi się obronić. Zazwyczaj mają także większe pazury i zęby.

Wszystkie są bardzo niebezpieczne. Tym bardziej, że są nie do zabicia. Nasze miecze czy strzały na nie nie działają. Dlatego raczej nie wpadamy z nimi w konflikty bo to równało by się wojną a jej wynik każdy by znał.

Opowiedziałam wam o smokach więc przejdźmy do naszego królewstwa. Król i królowa bardzo dobrze sprawują władzę. Ludziom dobrze się żyję. Istnieją u nas telefony, telewizory, aparaty i niektóre inne mechaniczne przedmioty. Nie jest ich dużo. U nas życie jest dłuższę. Człowiek może dożyć 500 lat jeśli go ktoś lub coś przedtem nie zabiję. Do tego po 40 latach nie starzejemy się.

  Mamy piękne jeziora, rzeki i góry. Na terenie królewstwa mamy tylko dwie góry, dwa jeziora i cztery rzeki. W lesie jest ich zapewne więcej. Nikt jednak tego nie wie bo nie wielu odważyło się być w lesie dłużej niż trzy dni. Bali się.

W naszym królestwie najwyższe stanowisko to król i królowa. Po nich jest książę i księżniczka. Po nich damy dworu, doradcy i dowódcy armii. Następnie strażnicy, rycerze a na koniec zwykli ludzie.

Niedaleko naszego królewstwa jest położone inne. Jednak o nim nie wiele wiem. Tam na pewno nie lubią smoków ale nie walczą z nimi bo wiedzą, że to nie ma sensu. Ludzie w tym królewstie znajdują smoki tylko po to by być silniejszym. Ci co ich nie mają są wściekli na cały świat. Czyli w skrócie on jest prawie całkiem inne od naszego. Ich królestwo przypomina wyglądem nasze ale jest trochę inne. Tam znajdują coraz różniejsze bronie.

  Zapomniałam wspomnieć o tym, że posiadamy moc telekinezy. Potrafimy unosić różne rzeczy a rodzina królewska i strażnicy potrafią też podnosić osoby.

Na ogół wszystko wygląda świetnie. Bo tak właśnie jest. Ale nie dla mnie. Świat ten jest znany mi tylko z ksiąg. Rodzice nie pozwalają mi opuszczać mojego domu chyba, że to coś naprawdę ważnego. Ja jednak bardzo chciałabym wyrwać się stąd. Niestety marne moje szanse. A wręcz zerowe. Przy wejściu do mojego pokoju zawsze stoi strażnik. Służba często mnie odwiedza. Nikt z nich mi nie pozwoli wyjść. Na moim podwórku jest jeszcze więcej strażników. I do tego moi rodzice cały czas mają mnie na oku jak nie oni to służba. To całkowicie denerwujące. Ale cóż muszę z tym żyć. Ale pociesza mnie myśl że za niedługo będę miała 13 lat. Wtedy nawet rodzice nie mogą mnie zatrzymać w domu.

Zapewne nie wspomniałam wam gdzie mieszkam. Otóż to jest właśnie haczyk. Mieszkam w pałacu. Moi rodzice rządzą w tym królestwie. Więc ja jestem księżniczką. Takie mam życie. Ale są pewne plusy. Nie chodzę do szkoły tylko mam domowe nauczanie. Moja nauczycielka nie zdaje mi prac domowych i nie robi sprawdzianów ( chyba że z całego roku) ale czasem niestety zdaży się kartkówka. Nie mam dużo lekcji ( nie licząc etykiety i innych królewskich bajerów).

  Wracając do tematu mojego domu. Mamy ogromny ogród tuż obok pałacu. Ja jednak rzadko mogę do niego przychodzić. Mamy ogromną ilość koni. To są jedyne zwierzęta które tu mieszkają prócz psów których nie jest wiele. Tak jak już mówiłam pałac jest ogromny. Często się w nim gubię. Jedyne miejsca które zawsze znajdę to sala tronowa, kuchnia,mój pokój i tajne wyjście na dwór do ogrodu.

Często muszę ubierać sukienki. Nie bardzo je lubię choć mam swoje ulubione. Wolę spodnie. Mam ogromną garderobę w której są wszystkie moje ciuchy. Od butów po diadem. Diademy są schowane w specjalnym miejscu. Obok garderoby mam toaletę. Własną toaletę. Nie jest ona duża ale nie jest też mała. Jest w sam raz. Mój pokój jest dość duży. Mam duże łózko, wielką półkę z książkami, biurko z krzesłem i pufe. Mam jedno niewielkie okno. Przez nie widać kawałek ogrodu.

  Mówiąc szczerze rodzice odcinają mnie od tak zwanego ,,nie bezpieczeństwa".  Co mi niby może zrobić kwiatek? Albo chociaż jego płatek? No co? Przecież mnie nie zje. Chyba.... Przez to nawet nie wiem jak wygląda królestwo. Widziałam je tylko na kartach ksiąg. Posługuję się słowem ksiąg ponieważ są to naprawdę grube książki. Są one nieco nudne ale daje radę z przeczytaniem ich. Nie jest tak źle. Ale wolę książki z biblioteki niż te od mojej nauczycielki.

Bardzo lubię bibliotekę i często w niej przebywam ale zazwyczaj mam problem z dotarciem tu. Ja nawet we własnym domu się gubię więc nie chce wiedzieć co będzie gdy będę w lesie. Zgubienie się gwarantowane.

Powiem szczerze, że moi przodkowie też nie mieli szczęścia co do smoków. Ale ja mam w skrycie nadzieję, że mi się uda. Wierzę w to. Jedyną osobą która jest w moim wieku to moja dama dworu. Na imię ma Daphne. Ma blond włosy które są dosyć długie. Zazwyczaj są proste lub związane w kok. Daphne bardzo lubi elegancję. Często się z nią spotykam i mamy razem lekcje oprócz tych o królewskich sprawach. Mogę śmiało powiedzieć, że jesteśmy przyjaciółkami. Jej niebieskie oczy pasują do jej blond włosów.

Dzisiejszego dnia trochę narozrabiałam. Idąc z mojego pokoju wpadłam na kilku kelnerów niosących jedzenie na śniadanie i wszystko poleciało ( o dziwo) na nich. Wyglądało to tragicznie. Dlatego szybko wróciłam do pokoju.

Domyślam się, że zapewne zaraz przyjdzie moja matka i będzie opowiadać o tym żebym więcej tego nie robiła. Więc pozostaje mi tylko czekać na wyrok.

- Bella! Chodź tu natychmiast!- o cho. Już się zaczyna.