Secretly In love With Him

Chapter 2

Athena's POV

Isang linggo na mula ng pumasok ako ng High Academy at masaya naman ang experience ko doon. Maraming gustong kumaibigan sakin pero si Sab at Dre lang sapat na sakin, hindi ko naman kailangan ng maraming kaibigan.

Today is Saturday at maaga akong nagising dahil susunduin ko si Yuhan, my childhood best buddy. Bata palang kami siya na ang kasama ko bago sina Andrea at Sabrina. Our parents is so close, kaya naging malapit narin kami ni Yuhan. Kapit-bahay kami dati ngunit nag migrate sila sa Korea that's why hindi na kami nagkikita pero we always keep in reach with each other.

Excited na lumabas ako ng kwarto at bumaba. Nagulat ako ng may nakita akong dalawang bagahe. Hinanap ko sina dad. "Dad? Aalis kayo?"

"Um, sorry anak kong hindi ko nasabi sayo kagabi na may business trip kami ngayon ng mommy mo. Sorry talaga biglaan eh." Malungkot na sabi ni dad, niyakap ko naman siya.

"Ano ka ba dad! Wala sakin yon, at isa pa malaki na ako kaya ko na ang sarili ko." Sabi ko at humiwalay ng yakap sa kanya.

"Ako ba walang hug?" Napalingon ako sa naka-ngusong si mommy. Natawa naman ako. Nilapitan ko siya at niyakap.

"Syempre meron. Basta tadaan niyo na parati kayong mag-iingat at kumain ng tama okay?" Tumango naman sila.

"Eh, bakit bihis na bihis ka anak?" Tanong ni dad.

"Ah, nakalimutan kong sabihin. Dadating ngayon si Yuhan from Korea susunduin ko." Sabi ko sa kanila.

"Ngayon ba yon? Oh sige alis kana baka andoon na yon." I kiss their cheeks and say goodbye.

Nagpahatid ako sa driver namin dahil 17 palang naman ako ay hindi pa ako pwedeng mag drive. I'll turn 18 next month saka na ako kukuha ng driver's licence. Nakarating ako ng International Airport for about 30 minutes.

Bumaba ako ng sasakyan at umupo ng waiting area, it's already 9 o'clock in the morning nag-antay pa ako ng ilang minuto bago ko siya natanaw. Pasimple akong naglakad sa likuran niya at binangga siya. Naka-sumbrero ako kaya siguradong hindi niya ako makikilala. Nalaglag ang dala niyang maliit na bag. Pasimple naman akong yumuko at pinulot ito.

"Ay, sorry po. Hindi ko po sinasadya." Sabi ko kahit tawang-tawag na ako.

"It's okay miss, sa susunod mag-iingat ka nalang." Sabi niya. God I miss his voice.

"Wow! Ang bait naman ng bestfriend ko." Nagulat siya nung tanggalin ko ang cap ko.

"Ha! Thena ikaw pala yan, loko ka!" Tawa niya at ginulo ang buhok ko. Niyakap ko naman siya ng mahigpit.

"Waaah! Yanyan na miss kita!" Sabi ko at mas hinigpitan ang yakap sa kanya. Umubo naman siya at nagpanggap na parang hindi makahinga. Tumawa naman ako.

"H-hindi ako makahinga!" Sigaw niya sakin. Kaya lalong akong natawa. Binitawan ko siya at umakbay sa kanya kahit hindi ko abot ang shoulders niya.

"Alam ko namang na miss mo ako pero hindi ko naman sinabing patayin mo ako." Hiningal na sabi niya sakin.

"Sorry naman." Hinila ko siya palabas ng airport. Inaya ko siyang kumain sa labas kasi hindi ako nag breakfast kanina pag alis ko ng bahay. Sumabay naman siya sakin hila-hila ang bagahe niya.

I picked a fancy restaurant for me and Yuhan. I miss this guy so much, 2 years we haven't seen each other and now he's back. We've ordered our food and we started talking about his studies and doings in Korea.

"So, saan ka ngayon mag-aaral? You're supposed to be Senior High, grade 12 to be exactly. Why did you plan to go back to the Philippines?" Tanong ko sa kanya.