Anonim: Şıpsevdi (TAMAMLANDI)

The 28. (Finale 2 Kala.)

Şarkısız okumayın loo

4 yıl sonra...

"Bugün 4 yıl oldu. Tam 4 yıl önce bugün bu hastaneye getirildin. 4 yıl önce benim için yaşam durdu ve hayat anlamını yitirdi. Ben artık 4 yıldır her gece seninle uyuyur oldum. Her gece seninle kapanıp, her sabah seninle doğdum. Yanımda olmana rağmen o kadar hasret kaldım ki. Şimdi anladım biliyor musun? İnsan en çok yanında olupta, ruhuna dokunamadığını özlermiş. Mesafeler falan... Hepsi bahane." Can hastane bahçesinde Laviniayla beraber oturmuş ağaçtan dökülen yaprakları izliyordu. 4 yıl olmuştu... 

"Bitmedi mi kendine çektirdiğin ızdırap? Bitmedi mi kalbindeki öfke? Dönsene artık. Beni yalnız bırakmasana... Ben sensiz imkansızlaşıyorum. Uzun süredir artık yarına dair en ufak endişem yok. yarın ne olacak diye düşünmüyorum. Sadece gece seninle gözlerimi kapatıyorum, bir bakmışım sabah olmuş. Bir birinin aynı geçen günler, geceler ve onların sonucunda koskoca 4 yıl... Kalkıpta bana sen beni sevmiyorsun demezsin her halde Lavinia..." güldü ve Laviniaya döndü. Boş gözleriyle rüzgarın etkisiyle sallanan ağaçları izliyordu.

Can gözlerini umutsuzca bahçede gezindirirken gördüğü kişi onu şaşkına uğratmıştı. Laviniaya tekrar baktı, ama o ne olduğunun farkında bile değildi. Can telaşla ayağa kalkıp Lavinianın karşısına geçti. Alnına küçük bir öpücük kondurup saçlarını okşadı.

"Ben şimdi geleceğim Lavinia tamam mı? Burda bekle beni. Sakın bir yere gitme." Lavinianın bir tepki vermesini istesede Lavinia sadece gözlerini aşağıya dikmişti. Can hızlı bir şekilde onun yanından ayrılarak ağacın arkasında onları izleyen adama doğru yaklaştı ve yakasından tutarak ağaça yapıştırdı.

"Sen! Ne hakla burda olursun, ne hakla onu izlersin?" adam ona karşılık vermeden öylece yüzüne baktı. Can sinirden patlayacak haldeydi. 

"Sadece iyi mi diye merak ettim." adam gözlerini Candan kaçırdı. 

"Şaka mı yapıyorsun? Evet çok iyi. Dört yıldır mükemmel. Tek kelime etmeden öylece duruyor. Harika. Ve biliyor musun belki tüm hayatı boyunca böyle kalacak. Senin yüzünden bu halde, şimdi onu merak etmeye bile hakkın yok."  

"Asıl şaka yapan sen olmalısın Can. Onu ilk hayal kırıklığına uğratan sensin. O zamanlar yanında ben vardım.  O kız yıllar önce intihar etmediyse benim sayemde. Onun en büyük yanlışı sensin. Bana hesap soramaz, onu görmeme karışamazsın." Can sinirle Yaşarın yakasına yapışıp sıkmaya başladı.

"Onu inciten ben değil o piç kurularıydı. Benim hatam vardı kabul, ama ben ona senin kadar büyük yanlış yapmadım. Ona abilik taslayıp sonra aşık olduğumu söylemedim. Güvendiği son adamken hayata tutunacağı tek dalı ben koparmadım. Bu hale gelmesine tek sebep sensin. Siktir git şmdi çek vicdan aazabını... Mümkünse geber." onu bırakarak Lavinianın yanına doğru adımlamaya başladı. 

Lavinia onu görünce dudaklarında görülmesi zor bir tebessüm oluştu. Can bunu fark edince heyecan içinde ona doğru geldi ve demin yaşadığı tatsızlığı hemen unuttu.

"Güzelim, sen bana mı gülümsedin?" yanına gelerek diz çöktü ve ellerini avuç içlerine aldı. Geçen yıllar onu çok fazla değiştirmişti. Can onu sevdiğinde küçük bir kız çocuğuyken şimdi genç bir kadına dönüşmüştü. Güzelliği solması gerekirken daha fazla göze çarpıyordu.

"İçeri geçelim mi? Hava soğudu."Can Lavinianı kaldırmak isterken Lavinia kolunu çekerek mırıldandı. Can sevinçle tekrar ona döndü.

"Lavinia sen.... Sen tepki veriyorsun" diye gülerek ona sarıldı. Lavinia öylece boş dururken Can sımsıkı ona sarılıp dolan gözlerini elleriyle sildi.