Dali dali akong naghilamos. Baka kasi namamalikmata lang ako sa nakikita o sadyang lasing na lasing lang.
I don't put much make up kaya hindi kumalat ang make up ko. Malaya syang nabura ng tubig lang. Naghilamos ako ng paulit ulit. I need to freshen up! Kahawig na kahawig ni Jua yung nakita ko sa labas. This can't be!
Napatili ako ng bahagya ng tumingin ako sa repleksyon sa salamin at sya ang nakita ko.
Napatakip ako sa bibig. "Damn. I am that drunk?" Kausap ko sa aking sarili. Omygee. Ganon na ba katindi yung ininom ko?
I am positive right now na hindi na ako lasing. Tila nawala ang alak sa aking katawan dahil sa mga nangyayari. Gising na gising na din ako. Nahihilo parin pero mas mulat na ako kaysa kanina. Kaya ano tong nakikita ko sa salamin.
Maghihilamos pa sana ako ng isa pa ngunit natigilan ako ng nagsalita na sya.
"What do you think you doing?" He said angrily. His deep-soft voice. That everyone is freaking on.
Kahit galit ang kanyang tinig it is still gives me chills. Damn, i hate to admit it but i miss it.
Nakatingin lang ako sa kanyang repleksyon. I don't know what to say or to react. I was stunned of his presense.
Nanigas ang buong katawan ko. Hindi ako makakilos. May kung anong nagbabara sa lalamunan ko. Pero hindi ko iyon pinahalata sa kanya.
He.. he's real. Sya talaga ito.
I tried to compose myself. It funny huh. Sa ganito pa talaga kaming sitwasyon magkikita. Well, ako lang naman tong tago ng tago so mas mainam sabihing sa ganito pa niya ako natagpuan. What a shame.
"What are you doing here?" Hindi ko sinagot ang kanyang tanong. Dahan dahan akong huminga. Because i can't breathe. Nahihirapan akong huminga. Hindi magandang nasa loob kami ng kahit ano.
I need to hate his presense!
"Bakit mo ba ako sinundan dito? As you can see, this is girl's comfort room. You should leave this now."
Gusto kong palakpakan ang aking sarili dahil hindi ako nautal habang sinasabi ang mga yan sa kanya ng nakastraight face. Nanatili akong nakatingin sa kanyang repleksyon sa salamin.
Grabe lang, hindi talaga ako makapaniwala na nag uusap kami. It's been a long time since the last one.
Dahil siguro nakatakas sya sa kanyang manager o wala syang bantay ngayon.
Wala syang sinabi. Nanatili ang mga mata niya sakin. Bakas din ang pag alala. Hindi parin nagbago ang kanyang mga mata. It is the same. Mga mata kung saan ako tumitingin kapag hindi ko na kaya, kapag nahihirapan na ako, kapag sobrang saya ko at sa mga mata kung saan ako nagmahal.
But I immediately dismissed the idea. Agad kong naalala kung ano na ang sitwasyon namin ngayon. Mali ito. No, maybe i just misunderstood his facial reactions. He is not the same guy i used to date before. He can now act his moves and actions. Magaling na sya sa ganyan kaya hindi na iyon ang nakikita ko ngayon. Maybe he was feel pitiful to me coz im look like a mess right now.
"You were drunk already. You should go home. If i can take you home i will—"
I don't want to hear his next few words. It always triggering me what are we today.
