႐ိုး႐ွင္းတဲ့ေတြ႔ဆံုမႈေလးပဲ...
ႏူးညံ့မႈကင္းမဲ့စြာ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းကဗလာနတၳိ။
သို႔ေသာ္...႐ွည္လ်ားေသာေတြ႔ဆံုျခင္းမည္သည္သာေပးသနားပါလားကံၾကမၼာ။
Heartbeat.....
"ေ႐ွာင္းက်န္႔...အဆင့္တစ္
ဝမ္ရိေပၚ အဆင့္ႏွစ္
ဝမ္က်ိဳးခ်န္ အဆင့္သံုး"
ရိေပၚ ခဲတံကိုင္ထားသည့္လက္ကအလိုလိုတင္းၾကပ္သြားသည္။
မ်က္လံုးေထာင့္ကအရိပ္ႏွစ္ခုကေတာ့လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္လို႔ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကျမဲ။
"က်န္႔က်န္႔ ငါ့ကိုဘာဝယ္ေကြၽးမွာလဲ"
"ဒီေန႔ဟင္းေတြအမ်ားႀကီးပိုထည့္လာတယ္ အဲ့ဒါေတြစား"
"မုန္႔ဝယ္ေကြၽးေစခ်င္တာေလ"
"အျပင္စာေတြကသိပ္မေကာင္းဘူးေလ
ငါ့အိမ္ကဒီအရြယ္မွာအိမ္ကလုပ္ေကြၽးတဲ့မုန္႔ေတြပဲစားရမယ္လို႔အမိန္႔ထုတ္ထားတာ မင္းသိသားနဲ႔"
လူေလးကလက္ေတာက္ေလာက္နဲ႔
လူႀကီးစကားေတြသိပ္ေျပာတတ္ေသာေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုရိေပၚတစ္ခ်က္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္၏။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္လာေသာေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုရိေပၚခပ္စူးစူးသာျပန္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ယုန္သြားေလးေတြႏွင့္သာအလွဆံုးျပံဳးျပေလသည္....။
အို...အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။
ေယာက်္ားေလးျဖစ္ၿပီးဒီလိုလွပမႈမ်ိဳးက?
မူလတန္းစတက္ကတည္းကမည္သူႏွင့္မ်ွအေပါင္းအသင္းမလုပ္ဘဲသီးသန္႔ေနေသာဝမ္ရိေပၚကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ကအခြင့္အေရးရရင္ရသလိုရင္းႏွီးခြင့္ရေအာင္ႀကိဳးစားသည္။
သို႔ေသာ္လဲအဖက္လုပ္စကားေျပာဖို႔မဆိုထားႏွင့္အၾကည့္စူးစူးတစ္ခ်က္သာေပးၿပီးေ႐ွာင္သြားစျမဲပင္။
အခုလဲႏွစ္ဝက္စာေမးပြဲရလဒ္စာရြက္ေလးကိုလက္ကကိုင္ရင္းေခါင္းကုပ္,ေျခကုပ္ကာျဖင့္ အိမ္ကလာအႀကိဳကိုေစာင့္ေနဟန္တူေသာဝမ္ရိေပၚအနားကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ေျပးသြားလိုက္၏။
"ေဟ့...အိမ္ကလာမႀကိဳေသးဘူးလား"
ထံုးစံအတိုင္းခပ္စူးစူးအၾကည့္တစ္ခ်က္ႏွင့္တုန္႔ျပန္၏။
ထို႔ေနာက္ေက်ာင္းေပါက္ဝဘက္ကိုျပန္လည္မ်က္ႏွာမူကာ...ခုနကအတိုင္းစိတ္႐ႈပ္ေထြးေနဟန္ျဖင့္သာ။
YOU ARE READING
HEARTBEAT (COMPLETED)
FanfictionWang Yi Bo & Xiao Zhan fan fiction fictionကိုfictionလိုသာျမင္ေပးၾကေစရန္။
