"လန္႔သြားတာရယ္,အားနည္းေနတာရယ္ေၾကာင့္အတိုးခ်ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနရံုပါပဲ
ေအးေအးေဆးေဆးေပးအိပ္လိုက္ပါ"
ဆရာဝန္ကထိုသို႔ေျပာသြားေပမယ့္
ရိေပၚကေတာ့အေဖျဖစ္သူကိုမ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ၾကည့္ေနတုန္းပင္။
သူေဌးဝမ္ကလည္းလူနာကုတင္ေပၚကသားမက္ေလာင္းနားပင္မကပ္ရဲ။
ရိေပၚရဲ႕အၾကည့္စူးစူးႀကီးေၾကာင့္ေဆးရံုခန္းထဲကဆိုဖာမွာကုပ္ကုပ္ေလးသာထိုင္ေနရ႐ွာတယ္။
ဝမ္သခင္ေလးရဲ႕အစြမ္းကမင္းတို႔ထင္ထားတာထက္ပိုတယ္ဆိုတာသိၿပီဟုတ္?
"ငါအလုပ္ေတြ႐ွိေသးးး..."
"လူတစ္ေယာက္လံုးကိုလူနာကုတင္ေပၚလွဲေနရေအာင္လုပ္ၿပီး
ေအးေအးေဆးေဆးအလုပ္လုပ္ႏိုင္မယ္ေပါ့!"
မသိရင္သူေဌးဝမ္ကပဲေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုကားနဲ႔တိုက္ခဲ့သလိုလို....။
"ငါ့ေၾကာင့္မွမဟုတ္ပဲကြ
ၿပီးေတာ့အခုမင္းလဲဒီမွာ႐ွိေနၿပီပဲ"
"အေဖ့ကိုကယ္ထုတ္ေပးရင္းလန္႔သြားလို႔သတိလစ္သြားတာေလ!!!
ဘာမွမျဖစ္လို႔ေတာ္ေသးတာ
သူတစ္ခုခုျဖစ္ရင္အေဖမလြယ္ဘူးေနာ္"
ေအာ္...ေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ့ေဖ့သားေလး။
"အဲ့ေတာ့ငါကလူနာေစာင့္ေပးရမွာလား"
"သူ႔ကိုေစာင့္ေပးမယ့္ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္လံုး႐ွိတာပဲ"
သူေဌးဝမ္ နက္ခ္တိုင္ေတြဆြဲခြၽတ္ကုန္ၿပီ။ဒီသားတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ေသခ်င္တာပဲ။
"မင္းကေလ ငါျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲအျပစ္တင္တယ္
ဒီမွာေစာင့္ေပးရမလားဆိုေတာ့လဲမလိုဘူး!?
ငါဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲေျပာစမ္း!!"
သူေဌးဝမ္ေအာ္လိုက္ေတာ့ ရိေပၚ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕နားႏွစ္ဖက္ကိုသူ႔လက္နဲ႔ျပာျပာသလဲအုပ္ေပးကာ...
"မဆူနဲ႔ေလ...သူဒီရက္ပိုင္းအိပ္ေရးေတြတကယ္ပ်က္ေနတာဗ်!
ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္ပါေစဆိုေန"
သားေတာ္ေမာင္ကိုသူေဌးဝမ္တို႔ေဘးမဲ့လႊတ္လိုက္ေလၿပီ။
ဘာမွအထြန္႔မတက္ေတာ့ဘဲရိေပၚစိတ္ဆိုးမေျပမခ်င္း ဝစီပိတ္က်င့္ေနကာဆိုဖာေပၚတက္ကာေခြအိပ္ေနလိုက္သည္။
BINABASA MO ANG
HEARTBEAT (COMPLETED)
FanfictionWang Yi Bo & Xiao Zhan fan fiction fictionကိုfictionလိုသာျမင္ေပးၾကေစရန္။
