"ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္သြားၾက
ေန႔လည္ဆယ့္တစ္နာရီဒီမွာလူျပန္စုၿပီး
ေန႔လည္စာထြက္စားမယ္
ညေနဘက္ကိုျခံေဘးကေတာထဲအလည္သြားၾကမယ္"
ဆရာ့ရဲ႕စကားအဆံုး ရိေပၚတို႔ေလးေယာက္ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲကိုထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
"ဒီမွာ...ဘာပါလာလဲဲၾကည့္"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ သူ႔ေက်ာပိုးအိတ္ထဲတစ္စံုတစ္ခုကိုထုတ္ျပ၏။
"ကင္မရာ!
ေ႐ွာင္းက်န္႔...ငါ့ကိုဓာတ္ပံု႐ိုက္ေပးပါလား"
စန္႔က်င္ကဆိုေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကလက္ညႇိဳးတရမ္းရမ္းႏွင့္ျငင္းေလသည္။
"No.No.No!
မင္းဖုန္းနဲ႔မင္း႐ိုက္ပါလား
ဒါကငါပန္းခ်ီဆြဲဖို႔အတြက္ပန္းေတြကို႐ိုက္ယူသြားမလို႔"
"ဖုန္းနဲ႔႐ိုက္တဲ့ပံုနဲ႔
ကင္မရာနဲ႔႐ိုက္တဲ့ပံုမတူဘူးေလကြာ
႐ိုက္ေပးပါေနာ္"
"လံုးဝပဲ"
"ကပ္ေစးနဲလိုက္တာ"
"နဲနဲ"
ကင္မရာကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲအတင္းဖြက္ထားၿပီးႏႈတ္ခမ္းကိုရြဲ႕ကာေျပာလိုက္တဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုၾကည့္ၿပီးရိေပၚျပံဳးမိသြား၏။
"ေဟ့...မင္းငါ့ကိုရယ္လိုက္တာလား
ဟုတ္လား?"
"ငါဟိုဘက္ကအပင္ေတြသြားၾကည့္လိုက္မယ္"
ရိေပၚစကားလႊဲၿပီးထြက္သြားတဲ့ေနာက္ကို ကင္မရာပိုက္ၿပီးေ႐ွာင္းက်န္႔လဲလိုက္သြားတာေၾကာင့္စန္႔က်င္နဲ႔က်ိဳးခ်န္သာထိုေနရာမွာေတာင့္ေတာင့္ႀကီးက်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္!
ဝမ္ရိေပၚ ခုနကျပံဳးလိုက္တာမဟုတ္လား"
"ေအး...က်ိဳးခ်န္!
ငါအျမင္မွားတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
တစ္မိုးေအာက္ဝမ္ရိေပၚကိုျပံဳးေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုေတာ့စိတ္ထဲကေနဆရာေခၚေနၾကမည္ထင္...။
Heartbeat.....
ေန႔လည္စာစားရန္စားေသာက္ဆိုင္သို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္လည္း ရိေပၚနားကိုပဲသိသိသာသာကပ္ေနေသာေ႐ွာင္းက်န္႔ကို
က်ိဳးခ်န္တို႔လက္ေျမႇာက္လိုက္ၾကၿပီ။
CITEȘTI
HEARTBEAT (COMPLETED)
FanfictionWang Yi Bo & Xiao Zhan fan fiction fictionကိုfictionလိုသာျမင္ေပးၾကေစရန္။
